Weer veel gedaan dit weekend

Ik ben, zoals ze hier in Gent zeggen, beestig moe. En dat komt uiteraard niet zomaar. Nee, de reden van mij gezonde vermoeidheid kan beknopt opgesomd worden:

• Donderdag: Pint + zinnig gesprek met maat C (C-life), gevolgd door verderzetting van dergelijke praktijken met een paar collega's en afgesloten op mijn eentje in Le Bal Infernal.
  
• Vrijdag: Drink in de Brouwzaele ter gelegenheid van het vertrek van een collega die ik op de koop toe nog op een haar na gemist heb. Toch heb ik genoten van menig pint.
  
• Zaterdag: En zal het pas echt interessant worden, ahum. Afspraak aan het ICC-gebouw met maat D. die ik al eventjes niet meer gezien had en dit voor mijn derde editie van F.A.C.T.S., de ultieme beurs voor nerds, fantasy, anime, comic, toys & science-fiction fanaten. Daar met een paar mensen gepraat. Maat D. wist mij te vertellen dat enkelen van hen blijkbaar superbekend zijn bij VTM-volk of dergelijks commercieelzenderig geklooi daar ze naar het schijnt de hoofdrollen vertolkten in een programma dat de naam "De beauty en de nerd" draagt. Ik neem aan dat ik er voor u alleszins geen tekeningetje bij moet maken. Verder massa's plezante foto's van verklede menschen en dergelijke getrokken. O ja, enkele leuke special guests gezien: die kerel die Freddy Kruger speelt, o en die kerel van Ghostbusters, ah en die arrogante Jean-Claude Van Damme, tja, als iemand 20 eur vraagt voor een handtekening komt die op mijn lijst van arrogante mensen. Deze dag afgesloten door vroeg in m'n nest te duiken.
  
  
  
• Zondag: Vroeg opstaan alhier, pasta zwelgen, bananen, en aquarius. Het doel: Brussels Half Marathon, jihaa. Jawel, alhoewel de frequentie van mijn voorbereidingen de laatste tijd wat lager lagen, heb ik weldegelijk voldoende tijd gestoken in het voorbereiden van mijn eerste halve marathon (21,1 km). Rond een uur of 9u30 arriveerde ik op de parking, net voor Brussel waar ik met maat E. had afgesproken om van daaruit naar het Jubelpark te vertrekken. We kwamen net op tijd omstreeks 10u30 aan voor het startschot. Eerlijk gezegd had ik het lastig, heel lastig en dan vooral op de steile stukken met in het bijzonder de Tervurenlaan. Mijn hartslag bereikte éénmalig een piek van 196bpm maar gelukkig kon ik hem meestal onder de 190bpm houden, anders zou mijn borstkas ongetwijfeld ontploft zijn. Doordat ik nooit gedacht had dat ik voor een man van mijn beperkte loopcapaciteiten zo'n scherpe tijd zou kunnen lopen, kreeg ik even de emotionele krop in de keel toen ik de finish op de Grote Markt in mijn vizier kreeg. 'k Heb het nog nooit meegemaakt dat ik zo'n gevoel krijg bij een loopwedstrijd, wat is dat toch met mij de laatste tijd. Edoch, gefinished in 1u 56m 56s.
  Maat E. finishte in een scherpe 1u 44m, sjiek. We hadden afgesproken aan manneken pis en na een tijdje zag ik hem daar ook ergens rondstrompelen. 't Zag er vrij pijnlijk uit, ik weet waarover ik spreek. Hij heeft namelijk een blessure wat eruit zag als van het type iliotibiaal frictiesyndroom. Heel vervelend, elke stap doet pijn, trappen zijn een marteling en wat erger is, is dat je moeilijk kan inschatten wanneer het volledig zal genezen. Maar al bij al een fijne wedstrijd, leuke sfeer, lekker weertje en een zwaar parcours.
  Na Brussel een bezoekje aan m'n ouders gebracht, daarna thuis mijn beluikhuisjeslandje wat opgeruimd en vervolgens naar M. gereden alwaar ik nu op haar laptopje dit artikeltje schreef.
  

10 km Gaston Roelants: het verslag

Zo zag ik ongeveer 50 minuten later uit toen ik mijn missie, de 10 km Gaston Roelants, tot een succesvol einde gebracht had.
Maar nu eerst wat vooraf ging...


Rond 9:10u sprong ik enthousiast, toegegeven heel bizar voor een zondag (beter nog: heel bizar mij kennende), uit m'n bed nadat ik m'n gsm-wekker slechts 2 maal "gesnoozed" (=op "snooze" duwen) had. Weinig tijd verliezend, besloot ik me vlug om te kleden. Ik deed m'n lopersoutfit aan met daaronder een "marcelleke" en een T-shirt om me een beetje te beschermen tegen de koude temperaturen. Onder dat hele gedoe deed ik ook nog m'n sensor van m'n hartslagmeter aan (zie ook dit artikel in verband met de loopoutfit) en niet te vergeten als broek "de tight" en als schoensel "de schoenen" (=hebben eigenlijk geen quotes nodig).
Alhoewel ik veel tijd verloor door constant te denken dat ik iets vergeten was (en dat was telkens ook zo), slaagde ik er toch in om rond 9:35u aan een "ontbijt" (uit den Delhaize) van pasta ("strikskes") met stukjes salaat (="sla"), gedrenkt in de olijfolie te beginnen. Dit om zeker 's middags voldoende energie te hebben zodat ik geen verzuring van de spieren zou krijgen. Daarna heb ik me nog een kwartiertje beziggehouden met het keihard masseren van de bovenbeenspieren om die wat slapper te maken zodat ik problemen met de illiotibiale pees kon minimaliseren/vermijden (=het pijnlijke frictiesyndroom waar ik verleden week last van had).

Soit, tegen 10:15u zat ik goed en wel in den auto en reed ik richting Brussel. Klokslag 11:00u stipt had ik m'n auto geparkeerd op de parking aan het Koning Boudewijnstadion. Vanaf hier staan alle plaatsen waar ik vanaf dan kwam op deze plattegrond:

Terwijl ik een banaan at, liet ik alle spulletjes die ik niet nodig had in de wagen. Vervolgens ging ik met m'n rugzak, gevuld met mijn fototoestel, een mp3-speler, een handdoek, verse kledij en een verse zakdoek, richting Atomium.

Het was een frisse prachtige zonnige dag. Ik maakte in het passeren deze foto:



Aangezien ik de start niet onmiddellijk vond, besloot ik gemakshalve enkele mensen te volgen die er ook uitzagen alsof ze dezelfde missie als mij hadden.
Toen ik samen met hen aan het Atomium kwam en we alledrie doorhadden dat het daar niet was dat we moesten zijn, vroeg ik of ze ook op zoek waren naar de start. Hun antwoord was "ja". Tijdens mijn vergezellende tocht naar de start begonnen ze vooral hun beklag te doen over de slechte organisatie met termen zoals "inschrijvingsgeld innen daar zijn ze goed in". Ik besloot me hiervan niks aan te trekken. Toen we de start gevonden hadden, verliet ik hen en zocht ik de stand waar ik m'n rugzak in bewaring kon geven. Er waren gigantisch veel mensen op die locatie.


Aangezien ik gisteravond nog snel even naar de laatste podcast van Evy Gruyaert geluisterd had (zie ook hier voor oorsprong Vlaanderen Sportland), wist ik dat ik aan de stand van Eén een cadeauke kon oppikken als ik naar daar ging met m'n mp3-speler. Na effe rondkijken vond ik die stand, gewoon een tent met daarop "Eén". Er stonden drie sympathiekelingen. Ik vroeg aan de mens die het dichtst bij mijn huidige positie stond "Kan dat zijn dadde gij iets hebt voor mij als ik u mijnen mp3-speler toon". 't Weet het 't klinkt 'kinky' maar dat is het uiteraard niet.
"Ja, inderdaad, maar ze liggen nu in den auto, wacht 'k zal d'er ene gaan halen". Op dat moment gingen sympathiekelingen één en twee naar den auto en draaide sympathiekelinge drie, die zich op een halve meter van mij bevond, zich om. Het was Evy zelve. Ze keek me recht aan en ik las in haar ogen: "amaai, weer iemand die ik getraind heb met mijn podcasts". Niets was minder waar. Ik vind m'n eigen trainingmethodes nl. beter en aangenamer :)
Op dat moment was sympathiekeling één daar alweer met m'n fluogeel jasachtig ding om in den donker mee te gaan lopen met achteraan de tekst "Getraind door Evy".
Aangezien die dingen binnenkort verplicht zijn om in den auto te hebben, komt dat wel van pas en als ik 's nachts ga lopen kan dat in sommige situaties ook dienen.

Vervolgens gaf ik m'n rugzak af, repte ik me naar de start en begon ik in die omgeving wat op te warmen. Nog voor ik het goed besefte werd het startschot gegeven. Geen chip aan de veters deze keer ('t was met een barcode op m'n borstnummer) dus m'n tijd begon al te lopen vanaf dat schot. Het nadeel is dat ik daardoor ongeveer een halve minuut ofzo verloor alvorens ik kon beginnen lopen doordat ik me eerst door de massa diende te worstelen. Vanaf de startlijn ben ik dan zelf aan de hand van m'n hartslagmeter de tijd beginnen chronometreren.

Een mooi parcours, dat wel, maar zwaar, zwaar, zwaar...
Constant bergop, bergaf, stijl bergop, een scherpe bocht, nog eens stijl bergop, stijl bergaf enz...nee, hier ging ik zeker m'n beste tijd niet lopen.
Daar ging ik dan als een machine die zuurstof gecombineerd met wat ik 's ochtends gegeten had als aandrijvingskracht gebruikte.
De stijle hellingen zorgden ervoor dat ik reeds van redelijk in het begin ferm "in 't rood" begon te gaan met m'n hartslag.
Aan het rond puntje aan het Amerikaans Theater stond een grappige fanfare enkele Belgische volksliederen uit een ver verleden te spelen.
Deze opzwepende tonen moedigden effectief aan wat ook het geval was van elke supporter langs het parcours. Dit echter met het nefaste gevolg dat je dan de neiging hebt om nog zwaarder "in 't rood" te gaan.
De fanfare ben ik achteraf nog tegengekomen in een tent, waar ik dit zinloze filmpje maakte:



Na een kilometer of 4 begon ik weer iets te voelen in m'n linkerknie dus poogde ik m'n voet lichtjes te overproneren om zo verergering te minimaliseren. Ik denk dat ik bij momenten wel eens durf onderproneren (=supineren) en dit is waarschijnlijk de oorzaak van m'n linkerknie miserie.

Aangezien het me wel beviel besloot ik goe doorgeven bij het stijgen en trager lopen om m'n hartslag te doen dalen bij de dalingen als techniek te gebruiken. Dit was verschrikkelijk lastig maar bleek wel een goeie methode, vooral naar 't einde toe, om veel mensen in te halen.

Op 't einde klokte ik af op 57 minuten en een paar seconden, wat niet slecht is voor zo'n parcours voor iemand met mijn conditie. M'n hartslag was globaal gezien enorm hoog gegaan: een gemiddelde van 183 slagen per minuut.

Achteraf ben ik nog eventjes gaan kijken naar de Lotto CrossCup. Enkele sfeerbeelden:

Als afsluiter nog een zinloos loopfilmpje:

Hardlopen en loopblessures voorkomen

Vandaag begaf ik me met enkele FNAC bonnen, die ik verleden maand van ma Lien (Doremies mama) voor m'n verjaardag kreeg, naar (hoe kan het ook anders) de FNAC in de Veldstraat.
Heel handig voor mij daar dit op ongeveer 1 km wandelafstand van m'n deur ligt.

Na meer dan een uur ronddolen in de FNAC ben ik uiteindelijk naar de kassa gerept met 2 boeken die ik, alvorens ze te kopen, eerst helemaal vlug doorbladerde.

De boeken gaan over hardlopen, blessures, training, voeding, kortom alles omtrent m'n hobby "running".

"Loopblessures voorkomen" door Dagny Scott Barrios
Dit boek gaat over alles omtrent blessures bij lopers en wat je moet doen in geval van die blessures. Het vertelt je welke pijnen als signalen moeten gezien worden. Daarnaast leer je ook oefeningetjes om pijn en blessures in de toekomst te voorkomen want voorkomen is nog altijd beter dan genezen.
De schrijver heeft zelf ook zijn deel aan blessures gehad. Dit is een fragmentje uit de inleiding:

Blessures. Ik heb mijn portie gehad. Laten we de schade eens op een rijtje zetten.
1994: Illiotibiaal frictiesyndroom
1996: Plantair fasciitis
1997: Achillespeesontsteking
1998: Stressfractuur

Dat eerste daar heb ik persoonlijk ook al eens last van gehad. Ik heb toen bijna 2 jaar niet meer kunnen gaan lopen en een paar maanden kine gevolgd.
Nu doe ik nog regelmatig oefeningen om te voorkomen dat m'n Illiotibiale band opnieuw over m'n knie gaat schuren. De volledige naam is Tractus Iliotibialis Frictie Syndroom. Klik hier voor meer uitleg hieromtrent.

"SportWijzer hardlopen" door Franz Wöllzenmüller
In dit boek gaat het vooral over de praktische kant: uitrusting, looptechniek, effecten van lopen op de gezondheid, effecten van lopen op de geestelijke gezondheid, stretchen, gymnastiek, krachttraining, herstel, voeding en trainingsschema's van beginner tot marathonloper.
Kortom: Techniek, Tactiek & Theorie

Zelfs bij het doorbladeren van deze boeken viel het me op dat er toch nog veel dingen zijn die ik niet wist omtrent lopen. Wist je bijvoorbeeld dat het belangrijk is om o.a. ook de rugspieren te trainen door gymnastiekoefeningen als je als veelvuldig loper pijn in de rug wilt vermijden?

Gaston Roelants 10 km

Vandaag schreef ik me in voor de 10 km Gaston Roelants.
Die vindt plaats in het park van Laken op 17 december 2006 (= op de verjaardag van m'n zus).
Normaal gezien ga ik dus de week voor de event m'n borstnummer en T-shirtbon (dus weer een nieuwe T-shirt voor m'n collectie op komst) ontvangen.
De kleedkamers en douches zullen zich in het Koning Boudewijnstadion bevinden.


Mijn doel is om die 10 km in minder dan 55 minuten te lopen. Dat zou zeker moeten lukken want op de kustmarathon (vond plaats op 30 september 2006) liep ik 50 minuten en 1 seconde op 9,5 km.
Rekeninghoudende met het feit dat ik ondertussen al wat beter getraind ben, kan dat in principe geen probleem zijn.

Op de kustmarathon liepen we met een team van het werk de aflossingsmarathon (iedereen dus een stukje).
Dit zijn enkele foto's van die event:

• dank aan m'n neef Olivier die ongeveer halfweg tijdens mijn stuk stond te supporteren en toen deze foto maakte


• de groepsfoto, achteraf in Oostende

Nog nieuws van Juliette (zie deze topics)?

Jawel! Ze heeft al £426.20 bij elkaar gesprokkeld voor de gehandicapte kindjes. Goed bezig dus! (zie deze website)


Om af te sluiten wou ik nog even deze screenshot van al m'n trainingen sinds 26/06/2006 :

Da's dus al ongeveer 327,5 km sinds juni en de conditie blijft erop vooruit gaan. Later meer hierover in topics omtrent "OwnIndex" en "VO2MAX".

Dat was het voor vandaag. Nu ga ik me omkleden en een uurtje rond de watersportbaan gaan lopen.

New York: 42,195 km - Gent: 10,280 km

Daarnet 2 rondjes rond de watersportbaan gelopen, vertrekkende van aan m'n deur in de Papegaaistraat. Dat doet deugd, ge kunt het u niet voorstellen, tenzij je zelf loper/loopster bent.
Daarnaast moest ik toch wel denken aan die vele duizenden mensen die vandaag de New York City marathon liepen.

De NYC marathon is vandaag trouwens gewonnen door de Braziliaan Marilson Gomes dos Santos in 2:09:58. Crazy, maar ja, 't is een professional.



Hoe zou ons Juliette het gedaan hebben (zie deze topic)?
De New York City marathon website heeft een handige searchtool waarbij je de tijden van elke loper/loopster kan terugvinden.

Dit zijn Juliette's tijden:




Niet slecht voor 'n eerste marathon. Congratulations Juliette!
£391.20 gaat naar "Get kids going" om sportmateriaal te kopen voor gehandicapte kinderen.

Ondertussen vernomen via het blog van Koen Fillet, radiopresentator bij Radio 1 en deelnemer aan het programma "Overleven: Marathon" op Canvas, dat hij niet meegedaan heeft in New York als gevolg van een blessure. Als gevolg van problemen met de meniscus moet hij binnenkort onder het mes. Pijnlijke zaak dus :(

Vandaag het dus zelf ook weer op 'n loopje gezet zoals ik reeds vermeldde.

Dit is ongeveer de route:



Een dikke 10 km gedaan, alhoewel het eerder tegen de 11 km moet geweest zijn.
Ik was nl. al een tijdje aan't lopen toen m'n gps ding een fix kreeg.
Jawel, 'k heb me een Navman sport tool R300 gekocht. Handig spulletje waarmee je je snelheid kan zien terwijl je aan't lopen bent en de gelopen afstand etc.



Voor de rest draag ik qua uitrusting nog het volgende:

• een Polar F11 hartslagmeter: om binnen de correcte hartslag zone te blijven (kan namelijk gevaarlijk zijn om ongezond aan sport te doen)
  
  
  
  
• een Rogelli tight broek ding met bijbehorende T-shirt in dezelfde elastische zweetabsorberende stof: om de benen/spieren/gewrichten goed warm te houden (=een must om blessureleed tegen te gaan)
  
  
  
• een paar Nike Air Pegasus schoenen (= de ideale schokdempers, alhoewel ik beter eens kijk voor gepersonaliseerde schoenen bij runners service lab)
  
  
  
  
• een marcelleke: om Jogger's nipple tegen te gaan (al een paar keer last van gehad, kan enorm vervelend zijn)
  
  
  
  
• een Adidas jas met reflecterende strepen: om gezien te worden in 't donker maar vooral om niet verkouden te worden eens het zweet door alle kledingslagen heen is gekomen.
  
  

Dit is m'n rode kop na een uurtje lopen:

Go Juliette go!

This is Juliette Riddall. She's distant family which was discovered by my grandfather and granduncle by doing some family tree research. She used to live in Melbourne, Australia, but recently moved to London, UK.

Yesterday my grandparents, parents and myself donated some money for sponsoring her during the NEW YORK MARATHON on Sunday. Money will go to "Get Kids Going!" to help disabled children take part in sport by providing specialist sports wheelchairs.

These were her words during her last mail:

I did the truro half marathon on 20/9 in 2.5 hours- its really hilly and didnt stop! I did 20 miles 3 weeks ago in 3 hours 45 mins and Ive been plagued with injured calf muscles so have learnt a heap about pain control!! Anyway at present am nursing second injured calf and have been banned from running until the day and have been swimming instead- but am still going to run and am determined to get round the course- if I can do 20 miles I can do 26! and who says you cant swim your way to fitness for a marathon!

Will she make it? Fingers crossed & thumbs up!

If you want to donate as well, click here: http://www.justgiving.com/julietteriddall