Blaasbloem

Toen ik maandag in Zeeland zat op te warmen in de zon, hoorde ik een klein kindje roepen: "Kijk mama, een blaasbloem!". Zo grappig.

Awel, ik heb sinds vandaag ook twee blaasbloemen in m'n tuintje:



Vreemd, want vorige week stonden daar nochtans paardenbloemen.

___________________________
Volg hier mijn foodlogs (masterplangewijs)

Bloempjes

Zaterdagnamiddag ging ik met M. naar orchideeënkwekerij Petrens & co. Uren spendeerden we tussen deze toch wel betoverende plantjes en daarna nog eens uren om te beslissen welke plantjes we uiteindelijk zouden kopen. Ik nam ondertussen met m'n GSM enkele fotootjes die u hier ter illustratie rond dit artikel ziet zweven.



Wat ik onthouden heb:

• venusschoen = type orchidee met een soort kelkje
  
• hoge luchtvochtigheid creëren door te benevelen en dit enkel op de bladeren en wortels, niet op de bloemen
  
• wortels van orchideeën die in het water blijven staan zijn uit den boze
  
• orchideeën hebben enorm veel licht nodig
  
• orchideeën hebben een temperatuur nodig tussen de 19 en 22 graden
  
• als een orchidee het slecht begint te doen, kan dat verholpen worden door de plant op een andere plaats te zetten. Hierdoor krijgt de plant de indruk dat ze zich plots in een ander klimaat bevindt.
  
• een pot waarin de wortels van een orchidee samengepropt zitten, mag je laten doorsijpelen met water op voorwaarde dat dat water weggeraakt
  
• luchtcirculatie is belangrijk bij orchideeën
  

Naast het orchideetje dat ik een tijdje geleden cadeau kreeg van M., staat nu een rode, die ik bij Petrens kocht. (zie foto helemaal onderaan)


Eindresultaat was dat we in totaal 5 orchideëen kochten. Eéntje voor m'n moeder die daar de zondag vreet content mee was & eéntje voor mezelve. Daarnaast kocht M. er na enkele overpeinzingen uiteindelijk 3 om aan haar steeds uitbreidende collectie toe te voegen.




Om ze van het nodige vocht te voorzien is de aankoop van dit ik-weet-niet-hoe-sjiek benevelingsmachien uit de Hubo dus zeker geen overbodige luxe:

Carnaval des animaux

Het ultieme klassiek stuk waar ik, van toen ik nog op de schoolbanken zat, compleet zot van ben is "Carnaval des animaux" van Camille Saint-Saens.
Echt waar, die muziek speelt soms gewoon in m'n hoofd. Zo van: "damn, van wie is dat nummer nu weer, ahja, 't is weer een stukje uit carnaval des animaux dat voor de rest van de dag in m'n hoofd zal spoken."
Maar dus wel enorm variërende en zalige muziek.
Deze versie, eerder dit jaar opgenomen en gepresenteerd door Roger Moore (ex-Jamesbond), vond ik op YouTube:



Ik spreek niet graag over die dingen, maar ze mogen deze muziek op mijn begrafenis draaien. Dat meen ik, en nee, ik voel me nu absoluut niet slecht ofzo.

O ja, en let ook op de vertraagde versie van de Franse Can-can bij de schildpadden, schitterend!

En ja, kijk vooral naar deel 13, de finale. 't Beste werd voor 't laatste gehouden.

Battle at Kruger

Kruger National Park, Zuid-Afrika, vlakbij de grens met Mozambique. Een toerist filmt een groepje hongerige leeuwen dat een jong buffelkalf van een kudde afpakt.
Het diertje komt in het water terecht en krijgt daar te maken met een hongerige krokodil.
'n Schitterend spektakel van het type once-in-a-lifetime-opportunity. 't Moet ergens een maand of 3 geleden gefilmd zijn.
Daar zou ik nu ook eens graag naar op reis gaan zie.

Ruines

Vrijdag aanstaande is het weer van dadde. Dan vang ik de "ardennentoer" met maat P. aan daar maat D., waar ik reeds enkele jaren zo'n toer mee deed zich deze keer spijtig genoeg niet kon vrijmaken. Bovenstaand kunstwerkje werd enkele jaren geleden opgenomen in de ruïnes van de abdij van Orval alwaar ik tevens maat D.'s zonnebril per abuis verbrijzelde. Hij kwam namelijk op krakende wijze onder een maat 46 terecht.
Dit weekend zal ik met P. overnachten in het pittoreske Bouillon, dé uitvalsbasis bij uitstek naar andere mooie ardennenplaatsjes. Het gaat de max worden, ik weet het nu al!

De tuin: na

Over een uurtje ga ik M. voor de eerste maal introduceren aan haar nieuwe tuin. Hopelijk komen ze goed overeen.



Oja, en in 't midden gras gezaaid en al en links en rechts de plantjes en en ...


Coming soon: Over 2 weken

De tuin: a work in progress

Voor:


Tijdens:


Coming soon: Na

Brazilië: het traject

Hierboven ziet u een kaartje met daarop het parcours dat we tijdens onze twee weken durende reis naar Brazilië aflegden. Klik erop voor een uitvergrote versie. In totaal hebben we tijdens die twee weken 10 keer op het vliegtuig gezeten wat voor mijn drukgevoelige oren een enorme beproeving was.
Traject:

• 01/04: aankomst in Rio De Janeiro - acclimatisering en wat strandliggen op Copacabana beach (waar ik een zonneslag opliep)
  
• 03/04: rit van +/- 250 km + bootreis naar Ilha Grande - genieten van de schoonheid van de natuur, 2 dagen ziek zijn door m'n zonneslag, een bezoekje aan de lokale dokter, een lange wandeling doorheen een tropische regenbui
  
• 05/04: 's avonds aankomst in Rio De Janeiro - dag erna bezoek Cristo Redentor, bezoek favela Rocinha, tramritje door Santa Theresa (historisch centrum van Rio), bezoek aan de Metropolitan Cathedral in Rio (volgens een ontwerp van Oscar Niemeyer)
  
  
  
• 08/04: vlucht naar Foz Do Iguaçu - bezoek watervallen aan de Braziliaanse zijde
  
• 09/04: rit naar Argentinië - bezoek watervallen aan de Argentijnse zijde
  
• 10/04: vlucht naar Campo Grande, rit naar Bonito met een huurwagen - relaxen in Bonito, restaurantje, zwembadje
  
• 11/04: rit naar Miranda (op niet-geasfalteerde weg, lastig zenne) - daar vermoeid en met slechts 1 platte band na ongeveer 4 uren aangekomen
  
• 12/04: ritje naar de Pantanal - genieten van alle fauna waaronder de capibara; een enorm wijs beest waar sommigen zelfs in zouden willen reïncarneren.
  
• 13/04: rit naar Campo Grande + vlucht naar Rio
  
• 14/04: vlucht naar België
  

De Pantanal was voor mij één van de hoogtepunten. Zoals u hieronder in dit YouTube-filmpje kan zien zijn kaaimannen eigenlijk wel venijnige beesten, vooral als ze door piranha's gelokt worden. Moest je in dat water vallen, dan zou je waarschijnlijk eerst door duizenden piranha's verscheurd worden alvorens zo'n kaaiman zijn tanden in je lijf kan zetten.

kolibrie? Nee, glasvleugelpijlstaart!

In september maakte ik, tijdens m'n jaarlijkse ardennen-uitstap met Dennis, alweer een tussenstop in Bouillon. Toen we daar sfeervol aan 't genieten waren van het meest bruine en tevens gezelligste cafeetje (ze hebben daar zelfs "La Chouffe" van 't vat), nl. "La vieille Ardenne", werd het plots bij de andere terrasgangers stil en moesten wij uiteraard niet onderdoen voor die emotie.
We stonden perplex. Op ongeveer een meter van ons zagen we iets fladderen dat terzelfdertijd haastig nectar uit de bloemetjes zoog. De andere terrasgangers deden ons door "C'est un colibri!" te roepen, ook volgen in die mening.

Nu, enkele maanden later, kan ik fier en met zekerheid zeggen dat dit zeker geen kolibrie was. Kolibries komen namelijk niet voor in Europa, enkel in Noord- en Zuid-Amerika. Het moet wel de glasvleugelpijlstaart geweest zijn. Dit is een dagactieve nachtvlinder met zeer snelle vleugelslag en een lange tong die opgerold kan worden. Ze zuigen daarmee nectar uit de bloemen.
Deze informatie vond ik op de site van de vogelbescherming Nederland.


Hier enkele kiekjes van op het terras aan "La vieille Ardenne":





Het volledige fotoverslag van onze trip kan je terugvinden op het fotoalbum (rechts) of rechtstreeks door hier te klikken.