"Klapper"

Dat is wat m'n tanden tegen elkaar deden toen ik deze morgen wakker werd. De zomer is voorbij. Dat staat vast. Het begint berekoud te worden en de laatste dagen leg ik van pure verkleuming m'n verwarming aan.

Maar 't is mooi geweest die zomer. Zeker doordat ik een heel lange verlofperiode op de kop getikt heb. Ik stopte namelijk met m'n vorige job, een job die 5 jaar van m'n leven vergde. 't Klinkt uiteraard veel dramatischer dan dat het in werkelijkheid is.

Een mooie zomerperiode/vakantieperiode die ik inzette op 1 april en beëindigde op 31 augustus. In april en mei deed ik mee met enkele loopwedstrijden nl. de 10 miles in Antwerpen, de 20 km door Brussel & de Stadsloop Gent (10 km).
Alvorens het hierna met mij bergaf ging op sportief vlak, dat bewaarde ik nl. voor later, fietste ik in Juni naar Santiago De Compostela.

Daarna stortte ik mij volledig op de Gentse Feesten. Allemaal vree plezant, geestig, en al. En toen werd het tijd om niks te doen en lui te zijn. Een mens heeft structuur nodig. Die kwam terug bij de aanvang van m'n nieuwe job in Wallonië.

Santiago heeft me veranderd en dat vooral in de positieve zin. Ik weet wat ik wil, en dat in de ruime betekenis van weten-wat-je-wilt en voel dat ik dat punt zal bereiken. Ooit. Met of zonder omwegen.

Voornemens: meer sporten, meer bloggen, nog meer structuur

Ruines

Vrijdag aanstaande is het weer van dadde. Dan vang ik de "ardennentoer" met maat P. aan daar maat D., waar ik reeds enkele jaren zo'n toer mee deed zich deze keer spijtig genoeg niet kon vrijmaken. Bovenstaand kunstwerkje werd enkele jaren geleden opgenomen in de ruïnes van de abdij van Orval alwaar ik tevens maat D.'s zonnebril per abuis verbrijzelde. Hij kwam namelijk op krakende wijze onder een maat 46 terecht.
Dit weekend zal ik met P. overnachten in het pittoreske Bouillon, dé uitvalsbasis bij uitstek naar andere mooie ardennenplaatsjes. Het gaat de max worden, ik weet het nu al!

Bijna bootje varen

Zoals in november reeds besproken gaan we naar het schijnt met een bende van 8 mensen op de Canal du Midi varen en dit trouwens in een heel erg nabije toekomst.
Jaha! Vanavond om 23u zetten we aan in Gent richting Le Somail. De voorzienigheid zelve zijnde, moet ik uiteraard nog mijn valiezen beginnen pakken...*kuch*. Maar dit zou toch niet te lang mogen duren.
Uiteindelijk 1 gevoel dat belangrijk is hieromtrent: JA, STRAKS VERLOF! *wrijft in handjes*
Hopelijk zijn de weergoden ons wat goedgezind.

Rest mij nog 1 ding: "Dag blogosfeer, tot binnen een weekje!" => keigrof ten opzichte van al die verslaafde lezers, ik weet het

Holiday

Dat nummer van Weezer maakte me vroeger altijd content en met de reis naar Brazilië in het verschiet, begint zowaar de mentale aftelling naar mijn persoonlijke holiday(s).
Ik haalde die oude CD "The blue album" uit 1994 van onder het stof en draaide het volume eens goed open op dat zalig voorlaatste nummer, om nog maar te zwijgen hoe zeer ik van die andere nummers op dat schijfje kan genieten.
Ja zenne, het maakt me nog altijd enorm happy.

Een YouTube'ken van een schitterende live-versie van dat nummer:

't Is goe geweest

Dat is het minste wat je kan zeggen van m'n tweede keer skiën met het werk.
Naast het feit dat ik er toch in slaagde om...

• de eerste dag m'n skilatten te laten staan en met andermans skilatten naar beneden te komen (Gelukkig had hij mijn skilatten meegenomen doordat ie de zijne niet kon vinden)
  
• de tweede dag m'n skipas was vergeten waardoor ik een dagskipas moest kopen van 35 euro
  
• de derde dag m'n skistok in twee gebroken had (Gelukkig werd de 19 euro voor dat stokske door 't werk betaald)
  

...heb ik me toch vreet goed geamuseerd.

Enkele sfeerbeelden

Renate, de vrouw van de hotelbaas:


Resultaat van het nachtspel:


Het wereldberoemd-hier-op-t-werk dansje met Eva, 1 van de werknemers van het hotel:


Binnenkort meer leuke skiverlof foto's te bezichtigen op het fotoalbum.