Onmogelijke ware

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan je denk.

Je tandenstokers. Ze liggen hier nog.

Je rekening van de apotheek. Ik heb ze betaald.
De prijs van je Remergon. Ik voel me belazerd.

Je haren. Mijn douche hangt er nog steeds vol van.
Mijn condooms. Ha, dat wist je nog niet, ik heb er gekocht.

Je foto's. Ze doen denken aan die mooie tijd, overschaduwd vol innerlijk lijden.
Je plantjes. Ze zijn verdroogd.

Je kookkunst. Ik zal er nooit meer van kunnen genieten. Ik zal het nooit kunnen evenaren.

Tijd om dat haar op te kuisen. Jij onmogelijke ware!