Ferdinand

Ferdinand was leraar Aardrijkskunde. Vandaag gaf hij les over het Oeralgebergte. Het deed hem denken die tijd dat hij nog een rebelse puber was. 't Moet ergens begin de jaren '60 geweest zijn. In die tijd spoorde hij met Walter langs de Transsiberische spoorlijn van Vladivostok naar Popocatéptl. Dit was uiteraard volslagen zinloos. Hij had daar geen oma wonen.

Walter ook niet. Hij besloot wat meer zin aan zijn leven te geven en reisde verder naar India. In India verbranden ze stof om de oven op te warmen.
Walter had stof tot nadenken. Hij schreef een liedje.

Jonas was zot van trekbommetjes. Hij ging in Gent naar school. "Knal" zei het bommetje. Het maakte Jasper doof aan zijn rechteroor. Het maakte Ferdinand kwaad. Hij zag het allemaal gebeuren vanuit de leraarskamer.

Een maand later is Ferdinand overleden. Jonas wist niet dat hij het liedje van Ferdinands maat Walter steeds uit volle borst stond mee te brullen op de Gentse Feesten.

Het verband tussen sommige mensen. Het is me wat. Het is me wat. En het hoeft zelfs niet grappig te zijn.