Ooit

Alhier wederom een teken van leven. Jawel, ik heb de Gentse Feesten overleefd! Hoera!
Niks zo mooi om terug te openen met een copy/paste van een mailtje dat ik deze morgen van N. ontving.

Hey Tjoffke,

Prachtig boek aan’t lezen,
volgend tekstje deed me aan jou denken, Tjoff, ook al vind ik mezelf er ook volledig in terug

Enjoy!

Nath



Ooit

Ooit
komt de dag
ontontkoombaar zeker
dat je jouw deel vraagt
en gaat.
Er is geen weg,
dus ga je in het wilde weg
jouw wilde weg.
Kwistig met je jonge krachten
brassend, roekeloos
als een dronken reus
zo onervaren
Littekens trekken sporen in je vel
en overmoed scheurt je ziel
in lompen.
Hoe dikwijls dacht je:
nu draag ik goud in m'n handen
nu zoen ik onsterfelijke schoonheid?

Maar nooit
was je hart rustig.
Er was zo'n honger!
Hoe meer je op je palmen droeg,
hoe schrijnender de nood.
Alles had je gegeten:
koninklijke spijzen, godendrank,
en bedelend slurpte je
de andere dag
een nap met zwijnedraf.
Jij, zwerver!

Ooit komt de dag
onontkoombaar zeker:
glimlachend
zul je je de dag herinneren
dat je wegtrok uit het huis
dankbaar
zul je de refreinen neuriën
om alles wat achter je ligt.
Je zult weten:
ik ben nooit weggegaan.
Wat ik zocht,
droeg ik onwetend met me mee.
Nu zie ik het.
Dit is mijn thuis.

Schoon gedicht. Geen idee waar het vandaan komt, vandaar geen bronvermelding. Wat ik wel weet, is dat ik het niet geschreven heb. Ooit zal ik zelf een gedicht schrijven. Dat weet ik ook.