Dag 20: Rustig naar Belorado

Deze nacht werd ik wakker in m'n tentje door een hevig onweer en een
keiharde blikseminslag in de buurt van m'n tentje. Je voelt het toch
meteen 's morgens dat je nog steeds vermoeid bent als je niet echt
vast hebt kunnen slapen.

Gisterenavond had ik, toen het hard begon te regenen op de camping,
nog enkele leuke gesprekken met een paar Hollanders en een Duitser. De
Hollanders waren toevallig in Najera beland en hadden nog maar pas
ontdekt dat daar vele pelgrims passeren die op weg zijn naar Santiago.

De Duitser was met de fiets en net als Pol en mij op weg naar
Santiago. Hij was vertrokken vanuit St. Jean-Pied-de-Port. Uiteraard
niet zo stoer als vertrekken vanuit je eigen land :)

Pol ging deze morgen koeken halen bij de bakker en wat fruit en
yoghurtjes. Het duurde eventjes tegen dat hij de weg naar de camping
teruggevonden had doordat het niet makkelijk was enkele winkels te
vinden. We ontbeten uitgebreid en het kostte bijne geen geld. De
feesten in Najera waren ondertussen volop aan de gang. Mensen waren in
groepjes in gelijkaardige outfit verkleed en ontstaken overal
kampvuurtjes en begonnen te barbecuën.

Rond de middag begon ik samen met Pol verder te fietsen. Een paar uur
later aten we een stevige spaghetti en een straffe koffie in Santa
Domingo de la Calzada. Daar gingen we eveneens een stempel halen voor
in het pelgrimsboekje. We kwamen daar ook Erwin opnieuw tegen die
gisteren besliste om wat alleen te fietsen.

Op ongeveer 5 km van ons einddoel voor vandaag kwamen we Huub, de
Hollander waarmee we eergisterenavond iets aten, opnieuw tegen om dan
uiteindelijk na 65 km te eindigen in de pelgrimsrefuge van Belorado.

Hier kregen we een uitgebreid avondmaal en we betaalden alleen 10 euro
omdat het "donativo" was, dit is de formule "geef wat je wil". Ik at
hier samen aan een tafeltje met Pol en o ja, Ton en Ton :)
Grappig dat je dezelfde mensen steeds opnieuw tegenkomt.

Daarna ging ik wat in de tuin zitten en dronk ik wat lekkere rode wijn
met enkele vrouwen van verschillende nationaliteiten: een Spaanse,
Oostenrijkse, Italiaanse, Australische, Zweedse en iemand van de
canarische eilanden. Rond 22:30u begon de patron van het spellement
ons te pushen om te gaan slapen. Uit beleefdheid nam ik het initiatief
om dit ook te doen. Zo gaat dat nl. in die parochiale refuges. Je
krijgt er veel en ze bieden het aan uit de grond van hun hart en
volgens de christelijke waarden die hun eigen zijn dus toon je daar
best ook wel wat respect voor. En ja, het is beter zo want ik heb
vermoeide benen en moet slapen om te recupereren. Morgen naar Burgos.
Misschien blijf ik daar wel een dagje. 't Zal afhangen van de benen en
indien de stad me bevalt.