Dag 23: Je bent op de camino, de wereld ligt aan je voeten

Deze ochtend werd ik omstreek 6u door de iPhone gewekt. Aangezien ik
doodmoe was drukte ik op snooze. Het lukte me niet goed om vast te
slapen in het tentje. Deze nacht ben ik nl. een paar keer wakker
geworden. Wat moest gebeuren, gebeurde. De batterij liep af en ik werd
om 9u wakker. Toen ik langs het tentje van Huub passeerde, vroeg hij
wat er gebeurd was. Hij begon te lachen toen ik vertelde dat ik me
verslapen had. Gisteren had ik nl. nog doodleuk verteld dat ik naar
Leon zou fietsen. Huub zei me dat dat qua afstand voor 'n fietser niet
echt haalbaar leek.

Omstreeks 10u zette ik aan en trachtte een stevig tempo aan te houden.
Om de 20 km at ik een banaan of een yoghurtje en een mueslireep. Tegen
de middag kwam ik in het dorpje Fromista. Ik kocht er een Redbull,
saucissen met kaas, een slaatje en een groot stuk chocolade. Ik at
alles op en bewaarde de Redbull voor later die dag.

Vanaf kilometer 50 verliep de weg via het wandelpad van de camino. Dat
was moeilijk fietsen daar het een aardeweg vol grote stenen was. Ik
gaf en kreeg er vele keren "bon camino" voor en door de vele pelgrims
die ik voorbijstak. Op een gegeven moment ben ik met een kerel uit
Nederland aan de praat geraakt. Hij moet ergens vooraan in de 20
geweest zijn. Ik wandelde een eindje met hem mee. Hij was enkele
maanden geleden te voet vanuit Nederland vertrokken.

Een van de dingen die hij zei was "Je bent op de camino, de wereld
ligt aan je voeten".
Dat is me het meest bijgebleven. Deze tocht van bezinning zorgt er
uiteindelijk voor dat alles wat je achtergelaten hebt ook tijd heeft
jou achter te laten zodat je een nieuwe wereld, een nieuw hoofdstuk
tegemoet kan gaan. Fantastisch toch.

Een paar uur later zag ik een kudde schapen met herder en
herdershonden. Ze werden naar een andere weide geleid.
Ik nam een foto en controleerde die nog even. Op dat moment kwam 1 van
de honden aan m'n fiets snuffelen. Ik draaide me om en daar stond de
herder. Hij brabbelde iets in het Spaans. Na wat gebarentaal slaagden
we erin elkaar te verstaan. Hij wou dat ik een foto van hem nam en was
benieuwd naar het aantal km dat ik gefietst had. Ik denk niet dat hij
al van Belgica gehoord had maar hij was ferm onder de indruk.

Vervolgens stak ik een tandje bij en kwam in tegenovergestelde
richting een Nederlander tegen die met de trein van Santiago naar Leon
gegaan was om vervolgens naar Sahagun, waar ik eerder passeerde te
fietsen. Ik zei hem dat ik in Leon wou geraken. Hij zei me dat het
mogelijk was als ik wat doortrapte. Dat deed ik, na een banaan en de
Redbull te tanken.

Na 150 km kwam ik in Leon aan. Het was 19:30u. Ik ging een plan halen
bij de Officina Turistica en ging op zoek naar de albergue.
Er was er een in een klooster en het leek wel een gevangenis.

Om 21:30u moest je daar slapen. Ik zag dat niet zitten en fietste naar
de jeugdherberg waar je voor 4 euro als pelgrim kon overnachten op
voorwaarde dat je de dag erop om 10u weggaat. Voordeel is wel dat ze
hier dus gans de nacht open blijven.
Maar ik moet maffen. De geest maar vooral het lichaam is uitgeput.