Dag 28: Christophocum in Santiago

Dag 28: Christophocum in Santiago

't Is gelukt. Ik ben in Santiago!
Na 28 dagen weg van huis ben ik op de eindbestemming en ik ben van
plan hier een paar dagen te blijven om uit te rusten, de stad te
verkennen en de mensen die ik onderweg tegenkwam opnieuw te ontmoeten.

Deze ochtend werd ik wakker in een albergue in Arzúa.
Ik babbelde nog even met een paar kerels die met de fiets uit de
omgeving van Lyon gekomen waren. Toen m'n fiets bepakt was, begon het
te gieten. Op dat moment vroeg Christina, iemand waar ik gisteren effe
mee gepraat had, of ik zin had om samen een koffietje te drinken. Dat
deed ik dan ook. Ze kwam, samen met een vriendin, uit Madrid en ging
te voet van Ponferrada tot Santiago. Da's een goeie 200 km. We dronken
koffie en praatten even, waarna ze vertrokken.

Ik ging op zoek naar internettoegang maar daarvoor moest ik wachten
tot 10u omdat dan pas de bibliotheek opende.

Rond 11u besloot ik uiteindelijk aan te zetten richting Santiago.
Onderweg kwam ik Jan en Renze tegen die in de voortuin van een villa
zaten te picknicken. Best wel een grappig zicht. Ze vroegen of ik
koffie wou en ik voegde me bij hen.
Vervolgens gingen we onze eigen weg en een uurtje later kwam ik hen
opnieuw tegen.

Vandaag fietste ik vooral veel door eucalyptusbossen. Het was, jawel,
alweer een dag met vele steile beklimmingen.
Na 35 km kreeg ik een hagelbui over me heen en mocht dus m'n
regenoutfit bovenhalen. Dat was geleden van in Frankrijk.

Na nog een paar kilometerslange beklimmingen en het verbijten van de
spierpijn, kwam ik na 53 km in Santiago de Compostela aan.

Toen ik door de drukke straten met de fiets aan de hand naar het plein
voor de kathedraal wandelde, hoorde ik m'n naam roepen. Het was Pol
die in een restaurantje iets zat te eten.
We dronken een pint en een tijdje later gingen we samen naar het
plein. Dat lukte weer niet, want iets verder op een terrasje zat Huub
waarmee we uiteraard weer een pint pakten.

De fietsen hadden veel bekijks door de toeristen die benieuwd waren
naar waar we vandaan kwamen. Uiteindelijk nam ik afscheid en ging naar
de kathedraal. Een prachtig bouwwerk, echt wel.

Een tijdje later ging ik met m'n "credencial", dat ik in St. Jean-Pied-
de-Port gekocht had, naar het peregrinokantoor om een getuigenschrift
in ontvangst te nemen. M'n naam werd er in het Latijn op genoteerd.
Echt iets om in te kaderen.

Het was inmiddels al 18u en ik ging een plan halen bij de oficina
turistica en vroeg waar de albergues zich bevonden. Ik ging naar de
grootste die ook het dichtst bij het centrum lag. Het lijkt hier op
een gigantisch militair hospitaal.

Ik vond eerst m'n slaapplaats niet. Gelukkig begeleidde de kerel van
de balie me door de vele gangen naar de juiste zaal.

En wie lag daar, vlakbij mij? Jawel, Will en Linze. Met hen had ik in
Frankrijk nog samengefietst. Ze waren hier gisteren aangekomen. Over
toeval gesproken :)

Daarnet ben ik met Linze iets gaan eten. 't Was leuk om wat bij te
praten. Nu slapen en morgen eens kijken voor kaartjes enzo.

Verstuurd vanaf mijn iPhone