Dag 29: Het gevoel van de eindbestemming

Dag 29: Het gevoel van de eindbestemming

Deze morgen sliep ik wat langer dan gewoonlijk. Rond 9u werd ik wakker
hier in de reusachtige albergue van Santiago. Linze en Will waren al
weg maar hun spullen lagen er nog aangezien ze vandaag de bus naar
Firisterre namen. Da's zo'n 140 km verderop naar het westen aan de
kust. Sommige pelgrims gaan door tot daar om er hun kleren te
verbranden of in de zee te gooien. Da's naar het schijnt een
eeuwenoude traditie.

Toen ik rond 11u in de buurt van de kathedraal m'n vorig verslagje via
m'n telefoon zat te bloggen kwamen Christina en Katharina naar me toe.
We wensten elkaar proficiat en gingen een koffietje drinken. Rond de
middag gingen we de kathedraal binnen. Ik liep er wat rond en bezocht
er het graf van St Jacobs. Even later begon de mis en ik zocht een
plaatsje. Dat was niet makkelijk want er waren massaal veel mensen,
voornamelijk peregrinos. Je herkent ze aan hun staf of wielerstenue.

Tijdens de mis werd een lijst afgeroepen met aantallen toegekomen
mensen per nationaliteit. Dat doen ze blijkbaar elke dag. Een non zong
op hemelse wijze. 't Was echt prachtig. 'k Heb er een stukje van
opgenomen maar 'k weet niet of de geluidskwaliteit deugd.

O ja, ik vond trouwens een plekje vlak naast Erwin, die ik laatst in
Santo Domingo de la Calzada gezien had. Hij was op 1 juli in Santiago
toegekomen en was de dag erna beginnen doorfietsen naar Firisterre. Na
10 km keerde hij terug naar Santiago omdat "het gevoel" er niet meer
was. Ik kan me heel goed voorstellen wat hij bedoelde. Da's ook de
reden waarom ik niet naar Firisterre ga.

Als je al die tijd een eindbestemming in gedachten houdt en daar ook
de magie van beleeft, is het gevoelsmatig beter daar niet van af te
wijken. Voor mij althans, en voor Erwin dus blijkbaar ook.

Na de mis nam ik afscheid van Erwin en vervolgens van Christina en
Katharina en begon wat rond te slenteren in Santiago. Gezellig stadje,
dat zeker.

Er waren vandaag trouwens feesten. Overal hoorde je Celtische muziek
met violen en doedelzakken. Prachtig.

Ik ging op zoek naar de busmaatschappij ALSA en kocht een ticket voor
morgenavond 18u. M'n fiets moet ik echter gedeeltelijk demonteren en
verpakken om ook mee te mogen nemen. In de supermarkt kocht ik op zijn
McGuyvers handschoenen, een schaar, vuilniszakken, vershoudfolie en
sterke tape. Vervolgens zocht ik een winkeltje waar ik etiketten
kocht. Normaal moet dat wel lukken om de fiets mee te verpakken.

Deze avond ontmoette ik Linze en Will opnieuw en ze stelden me voor
aan Paula, een grootmoeder uit Geel die op een redelijk gewone en
zwaar beladen fiets naar hier gefietst was en compleet over haar
toeren was omdat ze niet goed weet of het zal lukken om terug te
geraken. Morgen zit ze ook op m'n bus en ik zal haar helpen om haar
fiets te demonteren.

Morgenavond (vrijdag) dus naar Irun en dan nog 4 km fietsen naar
Frankrijk.
Wat daarna komt, zien we dan wel :)

Verstuurd vanaf mijn iPhone