Dürüm en inbrekers

Vrijdag ging ik, na een zware werkweek en alweer een kilometertje zwemmen die middag, met Doremie en maat C. naar de Hotsy Totsy om daar nog wat Brazilië-praat aan elkaar te verkopen en dergelijke. Om de één of andere reden ben ik daarna nog eventjes aan de praat geslagen met de mensen die aan dezelfde tafel zaten en werden we door hen getrakteerd. Toen ik met Doremie naar huis ging besloot ik nog eventjes langs Pita Emirdag te gaan omdat ondertussen de goesting naar een Dürüm onhoudbaar geworden was. Het duurde een tijdje tegen dat ik daadwerkelijk van die pita kon beginnen genieten aangezien ik in een interessant gesprek verzeilde met de Turk die mij aan het bedienen was. Hij vertelde mij dat ze vorige maand bij hem hadden ingebroken en zijn grote LCD televisie meegepikt hadden. De man was er het hart van in en dit vooral doordat hij scheen te weten wie het gedaan had. Hij had de nummerplaat genoteerd maar de politie vertelde hem dat het een kopie was. Gelukkig heeft hij nu een nieuwe flatscreen van LG waar je doorlopend de laatste nieuwtjes uit de Turkse hitparade kan volgen. Wat vooral naar boven kwam in het gesprek was het feit dat hij ontevreden was over het politieoptreden in Gent. Ik citeer even: "de politie, da is ier niets ze meneer, zij schrijven da op maar ze doen niks, in Turkije zouden ze al lang meegeweest zijn om die gaste op te pakke". Deze informatie valt uiteraard moeilijk te controleren. Net voor ik mijn Dürüm in ontvangst kon nemen, vernam ik nog dat "jonge Marokkaanse gasten, die komen hier binne, pakke gewoon blikskes en lopen weg, Turken zoude da nooit doen" en "die gaste staan aan de kerk op 't Seghersplein drugs te pakke". Ook deze informatie valt moeilijk te controleren. Toen mijn "Ge moogt dat allemaal niet veralgemenen" het ene oor in ging en het andere weer uit, besloot ik m'n betoog te staken en thuis te gaan genieten van die lekkere Dürüm. Altijd bereid tot een gesprek & toffe jongens dus daar bij die Pita Emirdag.