Gaan eten

De laatste melkchocolade van die man met zijn witte baard verorberend, zit ik achter m'n pc wat gezellig te wezen. Hmm, heerlijk. Mij net realiserend dat het al maart is, smaakt die chocolade nog altijd even zalig als in december.

Donderdagavond kreeg ik tijdens de afterwork van een collega het voorstel om mee te gaan naar de inkomhal waar je zo van die sprinkhanen, morio- en meelwormen en andere bweikkesss kon eten. Een uur eerder had ik een lekkere pizza uit de Delhaize, bezaaid met blokjes spek en geitekaas, naar binnen gewerkt waardoor de drempel om dat insektengedoe te weigeren ook veel lager lag. Moest ik ergens op een eiland ver weg van de beschaving en zonder deftig eten zitten, geplaagd met een verscheurende honger dan zou ik dat vermoedelijk wel eten. Bepaalde collega's waren niet zo mietje als mij en werkten die beesten naar binnen.
Nu ja, daarna ook nog leuke dingen gedaan zoals dansen en pogingen tot het maken van en figureren in compromitterende foto's.




Vrijdagavond ben ik dan met teerbeminde Do gaan eten bij een collega & zijn vriendin. Tof huisje (ook in Gent) dat ze daar hebben. We kregen de foto's van de bouw van dat metalen huis voorgeschoteld, knap werk, 'k was echt onder de indruk. Hij heeft er ongeveer twee jaar aan gewerkt en bijna alles is eigenhandig tot een goed einde gebracht. Na gezellig tafelen, tateren en degusteren, fietste Doremie naar huis en ging ik nog effe poolen in de bowling in de Overpoort met 2 collega's. Een paar uur later, rond 4:00u, fietste ik naar huis en kocht ik onderweg nog een lekkere frikandel in 't Geel kot.

Zaterdag stond een familiefeest te Oostkamp op het programma ter gelegenheid van de 80ste verjaardag van m'n grootmoeder. Net voor het vertrek ging ik in de Gebroeders Vandeveldestraat een bloemetje halen om daarna plankgas te geven richting kasteel Cruydenhove.
Daar aangekomen realiseerde ik mij dat ik, in tegenstelling tot Doremie, er helemaal niet op gekleed was. Tja, dresscode is niet direct mijn sterkste kant en dit deed me realiseren dat ik daar misschien in de toekomst wat meer aandacht aan moet besteden. Toen ik vandaag nl. in m'n kleerkast neusde kwam ik tot de conclusie dat er eigenlijk maar weinig kleren zijn die me nog aanstaan. Tijd om dus eens wat meer geld aan kleren te spenderen (=compleet on-mij). Ze zeggen vaak: "de kleren maken de man". Mijn visie is: "men is wat men doet en blijft volhouden, kleren hebben hier niks mee te maken".
Het feit dat ik sinds oktober steeds de tondeus weigerde, zorgde ook voor reacties als "Is uw kapper op reis?". Aangezien ik het gewoon belangrijk vond om daar aanwezig te zijn voor m'n grootmoeder, had ik niet de behoefte om daar veel aandacht aan te besteden. Initieel was het de bedoeling om na Brazilië m'n haar af te doen maar ik denk dat ik het zal laten afhangen van hoe het er tegen dan uitziet.
Rond 17:00u begonnen we afscheid te nemen en rond 17:30u repten we ons met onze goed gevulde magen naar de wagen om vervolgens rechtstreeks naar Sint-Genesius-Rode te rijden waar vrienden E. & E. en hun kat "Vista" paraat stonden met een aperitiefje.
Om 18:30u waren we daar en ongeveer een half uurtje later arriveerden vrienden R. & K.
Het voorgerecht bestond uit extreem heerlijke paprikasoep waarvan ik het recept absoluut zelf eens wil uitproberen; u kan het binnenkort, indien ik daarvoor de toestemming krijg, op dit blog lezen. Vervolgens aten we croque monsieurs. Er stonden enkele voorbeeldjes op de leuke met Garfield-cartoons versierde flyerkes maar ik besloot er toch telkens mijn eigen creatie van te maken. Dat zorgde telkens voor grote ogen bij de gastvrouw. Na een leuke rondleiding door het huis, een plezant gezelschapsspel en spelletje op een oude Sega spelconsole, volgde nog een heerlijk dessert (=stukje taart) met een zoet glaasje dessertwijn. Tenslotte nog wat koffie gedronken om dan onze terugweg naar Gent aan te vatten. Doremie was nog klaarwakker toen we een uurtje later (rond 2:30u ofzo) toekwamen maar ik ben gelijk een blok in slaap gevallen om vandaag pas rond 13:00u wakker te worden.