Toon Hermans? Nee, Henk Rijckaert

Bij deze heb ik mijn bijdrage geleverd aan het subtiel overbrengen van de licht vergelijkbare trekjes die Henk Rijckaert, stand-up comedian, volgens een goeie vriendin van mij, eigen zijn.
Gisteren ging ik nl. na wat heen en weer gefiets naar 't werk, 1 km zwemmen tijdens de middagpauze, een rondje Coupure, een lekker doucheke en het naar binnen werken van 1 blik ravioli richting Bal Infernal, je weet wel, dat geestig café daar aan de Vrijdagsmarkt.

( Over dat lopen, voor de liefhebbers: duur = 17 min 53 sec; afstand = 3,3 km; cal = 323 kcal; vet = 25%; max HR = 177 bpm; gem HR = 170 bpm )

Daar aangekomen werd ik verwelkomd door een kwibus die me vertelde dat het 800 EUR entrée was. Doordat hij er bleef op aandringen, wees ik naar één der meest dichtbijzijnde mensen en zei "ik kom naar hem kijken!". Achteraf bleek hij ook nog daadwerkelijk 1 van de 3 "Lunatics" te zijn die ik later die avond voorgeschoteld zou krijgen. Na mijn eerlijk antwoord op de vraag "Ben je nog student?" moest ik 797,5 eur minder betalen dan voorzien.

Een tijdje later bestelde ik een pintje, reageerde op de SMS van maat Paul die een tijdje later ook zou komen en enkele maten en maatinnen zou meebrengen. Na het SMS-gedoe passeerde Henk Rijckaert. Ik sprak hem aan, taterde wat over bloggen, begon gevaarlijk filosofisch te doen over nervositeit en kwam tot de conclusie dat ik hem daar hoogstwaarschijnlijk geen plezier mee zou doen aangezien hij na het optreden van de Lunatics voor de laatste keer materiaal uit de oude doos ging brengen.
Na vriendelijk te verklaren dat ik hem daar daadwerkelijk niet mee hielp, trakteerde hij mij op een frisse pint.
De reden voor dat optreden was eigenlijk ontstaan uit dit artikel op zijn blog waar hij opriep om zoveel mogelijk te filmen tijdens zijn optreden.

De kwaliteit doet er niet toe, het gaat vooral over de kwantiteit. Ik wil alles! Nadien wordt alles verzameld, gemonteerd en op You-Tube gesmeten.

Mijn fototoestelleke kan filmpjes van lage kwaliteit maken dus had ik het mee.

Een tijdje later passeerde zijn lief ilse, sprak me aan en verklaarde vol jolijt wat dat vlindertje (of was het een bloemeken?) nu eigenlijk was dat op haar kledij gespeld zat. Vervolgens vertelde ze me "Michel en Sandra zitten daar" en wees naar de andere kant van het café dus besloot ik daar eens goeiedag te zeggen waarvan deze momentopname door Michel. Je ziet me daar linksonder gelijk een echte casanova naast zijn vrouw Sandra zitten.

Even later klom ik over de mensen richting toilet en kwam er Bart tegen van Bokthor waar ik een tijdje geleden naar ging kijken. Op dat moment kreeg ik bericht dat Paul samen met R., K. en S. toegekomen waren.
Na wat getater, klommen we over de mensenmassa tot aan de WC's omdat dit de ideale uitkijkpost leek om de Lunatics live te zien improviseren.



De Lunatics waren niet slecht maar 't kon beter. Ik heb achteraf nog even gebabbeld met 1 van hen en hij was niet echt tevreden over zijn eigen performance omdat hij beter van zichzelf verwachtte daar hij reeds 5 jaar 'in het vak' zit.

Zweetdruppels parelend van m'n gezicht was ik toch blij dat het tijd was voor een frisse pint, tijd om voldoende energie op te bouwen om dat fototoestelleke vast te houden, gericht op Henk.

Uit dat, en enorm veel ander filmmateriaal zullen er achteraf gemonteerde YouTube-filmkes gepuurd worden.
Je zal het meteen merken, die gast is niet alleen een humoristisch talent, hij slaagt er ook meteen in om gans de zaal mee te krijgen.

Na het optreden zijn we nog effekes blijven plakken om vervolgens een lekker vettige pita te halen aan de Ottogracht.
Tenslotte ben ik met K., R. en Paul meegegaan om bij hen thuis nog wat na te pallaveren om dan na een paar uur een wandelingetje richting thuis in te zetten.
Muisstil kroop ik bij teerbeminde in bed en werd enkele uren later met kleine oogskens wakker om de nieuwe werkdag aan te vatten. 't Werd een werkdag vol koffie en cola om overeind te blijven.