Pier

Pier liep regelmatig bij Pol langs. Ze waren buren. Daarnaast was er ook een stevige vriendschapsband ontstaan. Pols mama was expert in bananenmilkshake maken. "Echt iets voor fijnproevers" dacht Pier, niet beseffende dat zijn wereld nog maar vrij beperkt was.

Pol speelde graag gezelschapsspelletjes. "Yahtzee", "Monopoly" en "Scrabble" vielen binnen zijn favorieten. Vandaag koos hij echter "Shadowrun".

Nog voor Pier wist wat het allemaal inhield, zag hij het al volledig zitten. Geen spelregels nodig voor Pier, nee, hij zou het wel al doende leren. Om het rollenspel mogelijk te maken nodigde Pol ook nog Pieter-Jan, Jean-Paul en Giuseppe uit.

Giuseppe uitnodigen was een interessante zet. Hij was namelijk een echte weirdo met een IQ dat regelmatig de pan uit swingde. Geniaal, maar knettergek. En iedereen wist het.

Pieter-Jan praatte constant tegen zijn denkbeeldige vriend Edwardje. Verder was er op Pieter-Jan niks vreemds aan te merken.

Jean-Paul droeg altijd een masker. Meestal gemaakt uit latex of leder. Zijn hanenkam zorgde voor een ademgleuf in dat gevaarte en er was ook nog een gat waar hij regelmatig door at of mompelde. Verder ook niks vreemds aan te merken op Jean-Paul.
O ja, toch, hij droeg schoenen met stalen tippen. Dat was vreemd omdat hij boekhouder was.

Het is nog een gezellige namiddag geworden daar in de buurt. Behalve toen Pier de regels iets te ver boog en het huis van Pol in de as legde. Het moet rond die tijd geweest zijn dat Pol verhuisde. Sindsdien speelden ze nooit meer "Shadowrun", dronk Pier aarbeienmilkshake en verloren ze elkaar uit het oog.