Ultraviolente waarheden?

Na het gevecht tegen de giant snail, sprokkelde ik m'n moed bijeen en ging ik op weg naar haar. Ze was er niet. Ik hoorde haar stappen in de verte naderen. Haar uitermate sexy getinte laarzen waren de oorzaak van dat "klakklak"-geluid. Ze arriveerde, ik keer verwonderd, maar vooral ook blij. Ze opende de deur en ik volgde haar als een brave puppy naar binnen. Plots kwam ik op het idee om die bekende hit van de grote held Sam Gooris te zingen. Daar haar laarsjes geen basketsloefkes waren en ook niet in de verste verten in de buurt kwamen van dit soort schoenen, die trouwens momenteel compleet uit mode zijn doch dit geheel terzijde, gebruikte ik de figuurzaag die toevallig binnen handbereik lag om die 20 centimeter lange hakken van haar laarsjes te snijden. Hierop reet ze onmiddellijk mijn rechterwang open met haar vers afgebroken nagels. Ik verschoot en riep: "Ik wilde alleen goed doen, ik wou dat ze bij 't liedje pasten, jij b***h!". Er knapte iets. Hierbij ging ik het helemaal niet laten. Ik gaf haar een keiharde mokerslag, recht in het gelaat. Haha, dat was lachen, die neus helemaal krom, de perfecte groeibodem voor een poliep van het type Maligne.
Alsof dat nog niet genoeg was, sleurde ik haar naar buiten met zo'n danige nijd dat haar arm blauw zag. Het tafereel van American History X lag nog vers in het geheugen en ik maakte handig gebruik van de stoeprand. Achteraf lachten we nog gretig met het feit dat we misschien wel wat overdreven hadden. Ik gaf haar een kus op haar opengereten kop. Ze glimlachte en zei me dat ik fantastisch was.

- Inspired by Hanenwürger.org - parental discretion is advised -