Dansende belletjes

Het eerste wat ik vanmorgen stil maar krachtig fluisterde was "Shit!". Ik deed m'n ogen open. De zon scheen door het raam. Het was een mooie koude ochtend. M'n gevoel zei me dat het wel al heel wat later dan 9u moest zijn en dat ik bijgevolg megaveel te laat was voor het werk. Mijn liefje lag in een diepe diepe slaap, net als mij trouwens enkele minuten daarvoor. O ja, mijn gevoel bedroog me. Ik was niet te laat. Het was niet na 9u. Het was 8:53u. 7 minuten restten mij. De wekker, of liever, de gsm: ik had 'm niet gehoord, noch op "snooze" geduwd. Dansende belletjes op het display deden me onmiddellijk besluiten dat ik er doorgeslapen had en dat ik vandaag eigenlijk chance had dat mijn prachtig lijf uit zijn eigen wakker werd.
Ik sprong uit bed, prepareerde m'n lijf (lees: sprong in m'n kleren) en gaf haar een zachte kus op haar slaperige lippen. Ze merkte niks, ze lag daar vredig te wezen.
Ik deed m'n sjaal en jas aan, trok de deur dicht en spurtte de harde wereld in.

Memorabele dingen voor deze dag:

• Het is vandaag E.'s verjaardag en ik heb nog geen cadeau. Wat zal ik kopen? Misschien een antistress uitstapje naar de boerderij om aan koe knuffelen te doen? Ah nee, ik ben een ordinaire mens en zal dus een goedkoop standaardcadeau kopen.
  
• Het is vandaag m'n vaders verjaardag en ik heb nog geen cadeau. Wat zal ik kopen? Tips zijn altijd welkom onder de vorm van commentaar op dit artikel.

Ik heb wel ideëen. Soms zijn ze goed. Soms niet. Meestal spatten ze echter als zeepbellen uiteen wegens niet realistisch.