Dag 11: Die dag dat het zonlicht niet meer scheen

Dag 11: Die dag dat het zonlicht niet meer scheen

Het was vandaag (zondag) weer een stevige pelgrimsdag. Deze ochtend
protesteerden de benen toen ik alweer mijn eerste helling opklom. Het
duurde zo'n kleine 2 uur tegen dat ik het dal, waarin St. Jean-
d'Angély zich bevond, uitgeklommen was. Daarna waren er enkele
tientallen kilometers waar ik geen mens zag. Het enige wat mijn ogen
te zien kregen waren akkers met granen en wijnranken.
De zon slaagde er niet in om door de wolken te breken en na een
kilometer of 40 begon het te regenen. Net daarvoor had ik het
prachtige stadje Saintes bezocht. Leuk colosseum daar, of althans wat
ervan overblijft. Pas tegen kilometer 70 hield het op met regenen.

Ik heb vandaag ook een vos gezien die vlak voor mij de weg
overspurtte. Dat ziet er een grappig beest uit. Ik denk niet dat ik
zo'n beest al eerder in levende lijve ontmoet had.
Na ongeveer 75 kilometer kwam ik in Royan, een sjieke kuststad, aan.
En ja, daar was de zee! Het wemelde er van de toeristen. Ik had er
geen zin in dus reed ik door naar de overzet en belandde ik 3 kwartier
later en 5 kilometer verder aan de overkant op Pointe de Grave. Daar
was de lucht blauw en de vegetatie compleet anders. Ze hebben daar
hoofdzakelijk strand, zee en dennebossen. Een leuk fietspad met pijlen
naar Santiago wees me verder richting zuiden. Na 87 kilometer hield ik
het voor bekeken en installeerde me op een camping waarvan je
rechtstreeks op het strand kan lopen.
Lap, het begint hier te regenen (ouwe wijven en al).
O ja, vandaag kilometer 1000 bereikt!

Verstuurd vanaf mijn iPhone