Nefast voor de feestvreugde

Een uurtje geleden vond ik in de brievenbus een op het eerste zicht nietszeggend foldertje getiteld: "Wat is avatar?". Het eerste wat toen in me opkwam was: "Dat zijn zo van die prentjes, meestal 32 op 32 pixels die je kan gebruiken om aan je nickname op een online forum te hangen."
Dat bleek het echter niet te zijn. Om er alles over te lezen, vermelden ze deze website.

"Avatar is het krachtigste, puurste zelfontplooiingsprogramma dat er is. Het bestaat uit een reeks ervaringsgerichte oefeningen waarmee je jezelf kunt ontdekken en jouw bewustzijn kunt richten op wat jij wilt bereiken. Daarbij zul je jouw eigen unieke en verrassende inzichten meemaken. Je ontdekt hoe je in elkaar zit." zegt de folder. Let vooral op het overvloedig gebruik van de bijvoeglijke naamwoorden. Verder nog wat marketing blahblah onder de vorm van ja/nee-vragen: "...Zou je graag de bewustzijnstoestand willen meemaken die gewoonlijk wordt omschreven als verlichting?"

Nee, merci, ik ben al verlicht...proest :)

Toch frappant hoeveel mensen telkens weer op zoek zijn naar iets om in te geloven. Precies alsof je door atheïstisch niet te geloven niet gelukkig zou kunnen zijn. De religieuze wereld ziet atheïsten als verdwaalde schepsels die een zinloos leven leiden en bijgevolg hun dwaling niet inzien maar meer hierover in dit heel erg interessant artikel: "Het atheïstisch dwalen"

Overtuigde mensen hebben altijd gelijk in hun eigen kleine waarheidswereldje, lijkt mij. Als je niet meer denkt maar weet, is er geen ruimte meer voor discussie en word je blindelings geleid naar wat je opgedrongen wordt. In de vrije westerse wereld heb je gelukkig de keuze: kom bij ons al dan niet exclusief clubje van mensen die het weten of ga gewoon zielig zoals ik langs de kant staan dwalen.
't Zit diep en 't houdt iedereen in zekere mate bezig.

Mensen zijn steeds op zoek naar zin te geven aan hun leven. Dat is ook zo. Toch zie ik al te vaak mensen op een verkeerde manier zin geven aan hun leven waardoor ze wat 'echt' belangrijk is uit het oog verliezen. Nee, geen opsomming hier van wat echt belangrijk is. Iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken. Dat is pas het echte pad naar 'verlichting', nu ja, 't is maar een term gelijk een ander.

Leegte is een gevoel dat iedereen wel eens overkomt. Mijn persoonlijk ervaring vertelt me dat je er dan goed aan doet om allerlei nieuwe dingen te proberen om die leegte op te vullen. Volgens mij heeft de grootste oorzaak van leegte te maken met de dagelijkse sleur. Een mens is daar niet voor gemaakt om in een strikt afgelijnd vast patroon te vallen en nog minder om dit te aanvaarden als zijn/haar leven.

Tjoffs tips: doe eens iets politiek incorrects, vertel eens een domme lol waarvan je weet dat ze niet grappig is en dit op een moment waarvan je weet dat het 'niet de moment is', doe eens een sport en dit 2 keer in de week en probeer dit eens voor 2 à 3 maanden vol te houden (want dan begint het pas echt plezant te worden).
Kortom, kom uit je luie zetel en zet de tv uit, ook al ben je doodmoe door geestelijke arbeid. Als je het gevoel hebt dat je ogen kunnen toevallen omdat je zo hard hebt moeten nadenken, is je lijf dat meestal niet. De hartslag opdrijven helpt het lichaam vermoeien en de ziel versterken. Op termijn zal ook je lichaam versterken en eens die twee in balans zijn zal je je echt goed beginnen voelen. Vergeet niet om er een niet-te-vast patroon aan over te houden want dan dreig je weer in de sleur te belanden. Rustig, rustig, de boog hoeft niet altijd gespannen te zijn.

Over de titel wou ik nog even dit kwijt: "Nefast voor de feestvreugde" is een ongelofelijk komisch programma met Warre Borgmans, Els Dottermans, Tine Embrechts, Wim Opbrouck, Bart Peeters, Adriaan Van den Hoof, etc... dat ze tussen 2000 tot 2003 op kerstmis ofzo op Canvas uitzonden.
Gisterenavond bij vrienden naar een afleveringske op video gekeken.
Eigenlijk wel toepasselijke titel want discussies over religie en dergelijke zijn al vele malen nefast voor de feestvreugde gebleken.

Ahja, nog effekes iets over vandaag: vandaag was het m'n collega z'n verjaardag. Hij is er in geslaagd om dit tot het einde van de dag stil te houden. Hij vond het niet belangrijk. Gelijk had hij. Verjaardagen zijn inderdaad niet zo belangrijk, alhoewel het niet tof zou zijn dat ze je compleet vergeten. Waarom? Ik weet het niet.



Over botjes ging ik hier vandaag ook nog iets vertellen. 't Is namelijk tegenwoordig mode om als vrouw botten te dragen, vergezeld van 'collantses' en rokje.
Vreemd eigenlijk als je bedenkt dat je 10 jaar geleden zou bekeken worden alsof je uit het sprookje van de gelaarsde kat kwam of dat ze je bekeken alsof je gewoon de tot-leven-gekomen tuinkabouter zelve was. Toch moet ik bekennen dat het soms iets sexy heeft, afhankelijk van de voor de opvulling zorgende vrouw.
Tja, da's mode he. Tjoff is daar nie zo vree mee bezig.

Vandaag met de vernieuwde fiets naar 't werk geweest en 's middag één kilometer gezwommen in 't Strop. Kwestie van alle leegtes goed op te vullen :) alhoewel deze webpage op één of andere manier bewijst dat ik er nog steeds mee worstel.