Elke

Elke was zot van hype's. Op een dag ging ze naar een fuif in de Taboeloe Rossoh. Dat was in Wommelgem. De hype van die tijd was net aan de gang.

Joris ging voor de allereerste keer naar een fuif. Hij kende er niemand. Behalve Elke. Hij had nog met haar in de klas gezeten. Toen ze elkaar zagen, begonnen ze een oppervlakkig gesprek.

Nadat Elke wat had zitten opscheppen over haar niet zo matige alcoholconsumptie en haar sterke lever, liet ze Joris achter aan de bar om te gaan dansen op dit nummer.

Joris sloeg die avond ook nog met argusogen gade hoe Elke volgepropt werd met spacecake. Hij voelde zich er mottig bij doordat het de eerste keer was dat hij zoiets zag gebeuren. Hij besloot het zich niet aan te trekken, begon korte drank te drinken en deed het lelijkste wijf van de fuif binnen. Dat beviel hem mateloos waarop hij ook nog eens de domste binnendeed.

Vijftien jaar later ging Joris printpapier kopen in de Club op de Kogelmarkt in Genk. Aan de kassa zag hij Elke. Joris was net ontslagen uit de ontwenningskliniek en wou nog profiteren van het leven nu hij de perfecte medicijnencoctail had gekregen om zijn ziektes onder controle te houden.
Joris glimlachte naar Elke. Vervolgens kreeg hij een wat vreemd gevoel toen ze hem met een koude doodse blik aanstaarde.

"Ken je mij niet meer?" vroeg Joris. "Jaja" zei Elke.
Maar Joris kon amper nog connectie vinden.
Elke voelde zich nochtans goed. Ze had geen last meer van die psychose waar ze jarenlang mee gesukkeld had.

Ach ja, toch fijn te weten dat het toch weer goed kan komen met mensen waar je het op het eerste zicht niet van zou verwachten.