Een bewogen dag

Het was vandaag letterlijk een bewogen dag. Deze morgen m'n wekker op 8:49u gezet omdat ik toch wat ritme probeer te kweken in m'n chaotische levenswandel. Nog steeds problematisch bleek achteraf. Ik heb die wekker blijkbaar als een robot om de 10 minuten uitgezet (=op snooze geduwd, heet dat dan bij Nokia GSM's). Uiteindelijk ben ik dan toch opgestaan rond 11:30u. Doremie, die je trouwens op de foto, net voor m'n auto ziet, belde mij rond 12:00u om te weten of ik al wakker was. Attent he! :-)
Op dat moment had ik net op tijd m'n mond gespoeld zodat het gelukkig geen tandpastamondgesprek werd. Doremie is daar trouwens heel sterk in, in die tandpastagesprekken. Na verloop van tijd leer je die taal wel.

Tegen 12:30u ging ik m'n briefjes bij de CM posten. Dat waren de laatste met betrekking tot het ongeval dat ik op 14 juli meemaakte. Ik ben toen, terwijl ik thuis nog voor 't werk bezig was, tegen m'n bureau in slaap gevallen. Gevolg: een neuropraxie van de radialiszenuw, ook wel een saturday night palsy genoemd.
Heel ambetant. Het heeft ongeveer 2 maand geduurd tegen dat ik m'n hand terug normaal kon gebruiken en na die 2 maand begon m'n pesthumeur dat ik daardoor gekregen had zich ook terug te trekken.
Ik ging die dus fietsgewijs posten. Daarna m'n fiets thuis gedropt en vervolgens een uitstapje ingezet naar bakkerij Franky in de Holstraat voor een lekker multigranenbrood. Twee lekkere kommen soep (zie vorige topic) en een half multigranenbrood met Filadelphia platte kaas kunnen een dag echt wel lekker inzetten.

14:00u: Tijd om m'n auto te keuren. Nog even naar de Q8 gereden om m'n bandendruk te controleren. 2,3 bar vooraan en 2,5 bar achteraan. 't Viel me wel op dat m'n auto nu vlotter reed. M'n bandendruk stond nl. ietsje te laag in 't verleden.
Nadat ik m'n pekzwarte handen aan een paar struiken had afgeveegd, ving ik m'n tocht naar het keuringsstation te Zwijnaarde aan.
Niet veel volk, en 't ging dus vlotjes. Resultaat: afgekeurd, rechterachterrem geeft 25% tot 50% verschil t.o.v. linkerachterrem. Damn! Prijs: 30,5 EUR.
Thuisgekomen, greep ik onmiddellijk naar de telefoon. IDE in Zwijnaarde is een goeie zaak, waar ik m'n auto voor enkele kleine dingskes reeds binnengedaan had. Wat me het meeste vertrouwen schenkt in die zaak is dat Noël, oudste mens die in de garage werkt en tevens eigenaar van de zaak (=heb ik me laten vertellen dus 'k weet niet of deze informatie correct is), zijn hart en ziel in z'n werk legt en dus zeker geen bandwerkmentaliteit heeft.
Na een telefoontje van 5 minuten met Noël, kwam ik tot een compromis om m'n auto onmiddellijk binnen te steken. Ik keek nog snel even m'n lijstje na:

• groot onderhoud
  
• rechterachterrem
  
• Blaupunkt travelpilot plaatsen (had ik al bijna 'n half jaar staan en mocht dus wel eens geplaatst worden)
  
• rechterbox nakijken want werkt niet meer
  
• linkervoorlicht afstellen volgens de europese norm
  
• klokje in dashboard deblokkeren (blijft telkens hangen tussen 6u en 7u)
  

Een half uurtje later geraakte ik bij IDE, ontlaadde ik m'n fiets en parkeerde ik m'n wagen achteraan. Nadat ik alles nog eens uitgelegd had, besloot ik langs de R4 naar Mariakerke te fietsen om m'n vader een gelukkige verjaardag te gaan wensen.
Alweer een half uur later arriveerde ik en kon ik samen met m'n ouders, zus en grootouders meegenieten van een glaasje Veuve Clicquot. Mijn vader is geboren in 1953 en werd vandaag 53 jaar. Speciale gebeurtenis die ik mogelijks niet zal meemaken, maar wie weet. Het is niet onwaarschijnlijk dat ik ooit 80 zal worden.

Rond 18:30u besloot ik, nog steeds met de fiets, huiswaarts te keren en tegen 19:00u worstelde ik 2 visfilets door een berg paneermeel om ze vervolgens, in olijfolie verzuipend, op een zacht vuurtje te laten sudderen.

Na samen met Doremie lekker gegeten te hebben, deed ik wat oefeningetjes ter versteviging van m'n rechterknie om vervolgens 11 km te gaan lopen. Dat waren dus alweer 2 rondjes rond de watersportbaan, vertrekkende van aan m'n deur.
Man, dat was lastig. Na ongeveer 7 km (=1 ronde en een scheet) viel er plots een zondvloed uit de hemel (ja, ik meende zelfs hagelstenen te zien). Ik voelde m'n sokken week worden. Zonder afgeven hield ik vol. Dankzij m'n runnerstenue was de doorweektheid van m'n kleren beperkt gebleven.