Zoon

Op sportief vlak heb ik gisteren wel m'n deel gedaan: 's middags in 't Strop 1 km gezwommen. Tot zover het minst interessante gedeelte voor u, lezer.
's Avonds stonden er, aangezien Doremie met haar moeder ging uiteten, enkele potentiële plannen op het programma die uiteindelijk allemaal niet meer door bleken te gaan. Mensen hebben meestal al plannen of zijn te druk bezig met niet-druk rustig thuis te wezen, waarvoor alle begrip.
Aangezien ik zelf de vermoeidheid ook begon te voelen, besloot ik om thuis wat Star Trek te kijken, kwestie van de avond op die manier te spenderen. Na 1 aflevering kreeg ik telefoon van iemand die me vroeg om 'enen te gaan drinken'. Mij onmiddellijk realiserend dat ik de rest van de avond eigenlijk feitelijk helemaal niet voor de beeldbuis wou doorbrengen reageerde ik binnen de halve seconde met "ja".
We gingen naar het "Zwarte gat" in de Annonciadenstraat, een beetje een raar café maar best wel gezellig.
Na wat gepalaver over ditjes en datjes gingen we naar de Sioux, Platteberg (ook in Gent uiteraard). Er was daar een feestje van de Burg. ir. Architectuur aan de gang en de eerste mensen die daar m'n pad kruisten waren m'n onderburen. Ik besloot die mensen wat beter te leren kennen. Dat is namelijk één van de dingen waar ik me mee bezighoudt: mensen beter leren kennen. Dit was daar een goeie gelegenheid voor. Na wat dansprobeersels om wat volk aan het dansen te krijgen, besloten we onze strijd te staken. De mensen wilden niet mee en de muziek nog veel minder.
Vervolgens heb ik m'n avond verdergezet met het beter leren kennen van mensen. Toen m'n metgezellen van de avond besloten om naar huis te gaan, besloot ik hetzelfde te doen, ware het niet dat ik plots van gedachte veranderde. Misschien kon ik nog even wat palaveren met de onderburen. Terug in de Sioux, deed ik dat dan ook. Verder sprak ik nog wat mensen volgens deze trant: "eee, zijde gij niet ...." en "ee, gij zijt ne maat van.." waarop ik telkens "ja, hoe kennek ik u?" als antwoord kreeg. Ik ben namelijk "gezegend" met een sterk visueel geheugen en de zinloze gave om namen of stukken van namen te onthouden.
Na een paar uur, hield ik het voor bekeken en besloot ik thuis nog een halve liter water te drinken alvorens de nachtrust aan te vatten.

Om het nu chronologisch te doen te kloppen, spring ik enkele uren terug in de tijd.
Rond half 12 kreeg ik een SMS van maat Simon "Onze zoon Lars is geboren!".
Fantastisch nieuws dacht ik onmiddellijk. Het maakte me blij. Intuïtief was ik er van overtuigd dat het een meisje zou zijn. Ik was fout.
Schitterende karaktervolle naam trouwens.
Zopas even met Simon gechat. Enkele essentiële levenswijsheden wijzer, besloot ik er hier de belangrijkste te vermelden.

"kan het iedereen aanraden"
"'t Is net verliefdheid"
"een nieuw leven, 't is 't schoonste in 't leven"

Foto's hier, niet voor gevoelige kijkertjes.