Hotdog

Toen ik gisterenavond rond een uur of 7 thuiskwam, 't is te zeggen: bijna thuis geraakte, ging er iets mis met m'n fiets. Ligt het nu aan mij of is 114 euro betalen om een fiets in orde te zetten niet voldoende om er meer dan een week deftig mee te rijden?
In de Holstraat, gelukkig niet zo ver van m'n thuis, kraakte m'n ketting en verloor ik plots alle controle over m'n fiets. Vermoedelijk is m'n ketting losgekomen ofzo maar aangezien er een beschermingsbak over die ketting zit, kan ik dit niet onmiddellijk bevestigen. Anyway: "aaaaargh$#@^"@|&@{{[{#^(§, ik haat het". Gelukkig kon ik hem/haar (is een fiets mannelijk of vrouwelijk?) 100 meter verder binnen zetten.
Vervolgens begon ik onmiddellijk aan het avondeten. Doremie stond onder de douche dus besloot ik er een omelet à la Tjoff van te maken met wat rijstachtige dinges van Ebly (ik noem het Elby omdat dat volgens mij beter klinkt) en wat salaat (=sla).
De omelet bestaat uit 4 eieren, 1 in-blokjes-gesneden appel, 2 in-schijfjes-gesneden tomaten, een halve in-fijne-stukjes-gesneden ajuin om de flatulatie gedurende de ganse avond wat te stimuleren, een zakske kaas van den Aldi en wat olijfolie om dat goedje in klaar te maken.
't Mocht allemaal niet te lang duren want om 20:30u had ik met Dennis, een maat die ik al 'n jaar of 8 ken, afgesproken in de St-Hubert in de Kortrijksepoortstraat (=bruine kroeg, gezellige sfeer, veel jong studentenvolk).
Daar ben ik nu net van terug. Per twee Leffe's die je daar bestelde kreeg je deze avond een potje met het Leffe-logo, opgevuld met een theelichtje.
Na afloop van de avond hadden we elk twee theelichtjes. Ik heb ze zopas op de ontbijttafel tentoongesteld zodat Doremie ze morgenochtend (=straks) kan bewonderen. Tijdens ons gepalaver kreeg ik plots telefoon van Céline, een vriendin die ik al een tijdje niet meer gehoord had. Ze had reeds een voicemail achtergelaten vorige week om te zeggen dat ze me es ging terugbellen. Aanstaande maandagavond ga ik haar nieuwe pc gaan installeren. Céline is artikelschrijfster van beroep, ook wel bekend als journalist. Hiervoor is een pc van kapitaal belang. Je kan er namelijk mooi mee schrijven.

Toen ik daarnet de St-Hubert verliet en afscheid nam van Dennis, die trouwens gezondgezindweg (ok, het woord bestaat niet maar ziet er wel leuk uit) met de fiets gekomen was, besloot ik nog iets mee te nemen uit 't Hoekske (aan de voet van St-Kwintensberg) om te knabbelen. Het voordeel is dat het daar 24 dagen op 24 dagen telkens 7 uur op 7 uur open is. Hmmm...een hotdog met 2 worstjes voor 2,5 euro leek me wel wat en dat bestelde ik dan maar. Een moe-en-slechtgezinde blondine bestelde mij en aangezien ik waar voor m'n geld wou besloot ik snel wat smalltalk zinnen uit m'n mouw te schudden. Mensen appreciëren dat soms en als ze het niet tof vinden, besluiten ze toch om wat meer hun best voor jou te doen omdat jij dan die avond de enige was die een beetje anders was dan al 'die anderen waar geen moer om gegeven werd maar die er enkel zijn om geld in 't laadje te brengen'. Ik slaakte een doffe "Wemme 't getroffen mee 't weer hee de laatste maanden" uit. Ok, toegegeven, niet de meest interessante praat, maar da's ook de reden waarom ze het smalltalk noemen. Ik kreeg een botte "Ja.", gevolgd door een kwak. Dat laatste was de hotdog die binnen een tijdspanne van 20 seconden volledig geprepareerd werd en op de toonbank ge.....inderdaad werd. Lekker broodje dat wel, dacht ik toen ik tijdens het naar huis wandelen de hotdog verorberde. Meer over 't Hoekske hier.
Blijkbaar ben ik besteld geweest door de madam die links op deze foto staat:

In een vorig leven ook bekend als Ann van Fiocco, een naam die mij nog wel iets zegt, doch in mijn oren niet klinkt als kwalitatief hoogstaande muziek. Nu ja, een oude bekende BV vlaming. Misschien dat verzuring optrad doordat broodjes verkopen toch niet even leuk was als het leven op het podium? Of misschien al teveel mensen gekend die kwamen zagen voor een handtekening? Wie zal het zeggen.
Kortom: lekkere broodjes, service kan veel beter.

Thuisgekomen nam ik een Tao en een Twix, liep ik naar boven en begon ik te bloggen. Ondertussen is dat ook alweer voltooid. Slaapwel aan mezelf.