Reinaert

Reinaert werkte bij de bank. Dat was op de Kouter in Gent. Hij had rost haar. Hij deed zijn werk al 15 jaar graag. Hij voelde zich ondertussen al gelijk een echte ancien.

De kansen op promotie waren voor Reinaert gunstig geweest. Hij was 10 jaar inputbediende geweest. Overschrijvingen ingeven was zijn specialiteit. Maar nu was Reinaert dus teamleider van de 6 mensen die zijn oude job uitoefenden.

Een echte kutjob als je 't mij vraagt. Reinaert dacht daar net zo over maar probeerde zichzelf steeds weer te sussen met ingevingen als "Het valt allemaal nog wel mee." en "Als ik maar mijn boterham verdien." of "Nog 286 overschrijvingen en dan mag ik terug naar mijn vrouw."
Er waren ook die zeldzame keren dat hij er wat teveel over nadacht en besefte dat hij zijn leven aan het vergooien was. Die keren werd zijn rechterwang nat van het traantje dat erover sijpelde.

Naast die gevoelige kant van Reinaert kan je best wel stellen dat hij in feite een echte zak was. Onlangs nog, vorige zomer, waren er enkele studentenjobs in de bank.
Tom was 1 van die studenten die daar wat tijd van z'n zomerverlof besloot te vergooien.

Tom was een grappige, onervaren 18-jarige kerel die meestal wel iets van drugs in z'n bloed had circuleren.

Op de tweede dag van de vakantiejob kwam Tom, zoals hij dat eigenlijk gewoon was, 5 minuten te laat binnen. Uiteraard werd er onmiddellijk door Reinaert ingegrepen. Hij besloot een halve dag loon van Tom af te houden, ging hem dat vertellen en spoorde hem op vriendelijke wijze aan om een hand te geven door volgend zinnetje: "Het is hier wel de gewoonte dat je 's ochtends een hand komt geven aan uw bazen!"

Maar kijk, tegenwoordig zit Reinaert op de blaren. 't Is nl. gedaan met Fortis!