Percutalgine

"Percutalgine is mijn vriend!"
Tot die vaststelling kwam ik vandaag toen ik merkte dat het genezingsproces van m'n linkerknie door die gel enorm gestimuleerd werd of misschien komt dit doordat ik van nature vrij snel recupereer. Deze morgen liep ik nog rond als een mankepoot maar sinds enkele uurtjes begint gewoon stappen steeds beter te lukken. Morgenochtend ga ik dus terug met de fiets naar 't werk. Voor wie het nog niet wist: 'k heb weer last van iliotibiaal frictiesyndroom aan de linkerknie.

Om nog even op gisteren terug te komen: ik las daarnet ergens dat de exacte afstand van de 10 km Gaston Roelants in feite 10,2 kilometer bedraagt. 't Is maar daje 't weet. "Dat scheelt toch niet veel?" zou je kunnen denken. 'k Zeg het je, als je in de wedstrijd zelf zit, scheelt dat WEL veel :-)

Morgenavond ben ik uitgenodigd om met m'n collega's en m'n baas uit Duitsland te gaan eten. Spijtig genoeg kan ik er niet bij zijn. Voor deze gelegenheid wou ik echt wel afzeggen. 't Gebeurt niet elke dag dat je nog eens mensen kan terugzien die je in geen 4,5 jaar meer gezien hebt, op de koop toe dan nog mooi ingekleed en met een speech van Yves Leterme over een nu-reeds-interessant-lijkend thema. Vier dagen geleden hebben ze blijkbaar de inschrijvingen gestopt aangezien het succes overdonderend was: 335 inschrijvingen.
Hopelijk genoeg champagne voor al dat volk? :)

Op 't werk ben ik vandaag met een nieuw project begonnen. Dat liep niet van een leien dakje. In grote lijnen: 'k had het plan aangevat om dat project in Python te programmeren om diverse redenen. Feit is dat het geleden is van ergens in 2005 dat ik daar nog eens in geprogrammeerd had. Het uiteindelijke doel is om de resultaten automatisch & grafisch (duh!) te gaan voorstellen in Google Earth. Dat was de sterk gesimplificeerde uitleg om u de overmaat aan verveling te besparen. Op 't einde van de dag had ik gelukkig een doorbraak wat m'n dag iets minder zinloos maakte dan hij al was. Mijn humeur was minder optimaal dan andere dagen. Misschien moet ik eens wat vroeger in m'n nest kruipen want de vermoeidheid begint beangstigend werkelijk te worden. Daarnaast nog een paar interessante babbels gedaan met een paar collega's. De rest van de week zal dus doorwerken worden om m'n doel te bereiken voor het einde van dit jaar.

Waar ik morgen vooral naar uitkijk is:

• naar 't werk fietsen
  
• mezelf 's middags een half uurtje afbeulen in 't Strop, doel: 1 km zwemmen
  
• vooruitgang maken met 't werk zelf
  
• ICT Alumni
  
• in m'n bed naast Doremie neerploffen