Geen Star Warz

Terwijl ik me donderdagmiddag van het zwembad terug richting werk begaf, kreeg ik een telefoontje met de boodschap dat alle tickets voor Star Warz, een Drum 'n Bass feestje in de Vooruit, uitverkocht waren. Het werd dus een avondje "De Ploeg" in de St-Pietersnieuwstraat. Na een paar maanden gesloten geweest, bleek de vernieuwde Ploeg nu terug open te zijn. Brandveiligheid-issues zorgden ervoor dat de gezellige bruine kroeg, waar ik 12 jaar geleden voor 't eerst binnenging, werd omgetoverd tot een minder gezellige kroeg. Het feit dat bijna alle hout verdwenen is, geeft het een ietwat uitgekleed gevoel. "De Ploeg" is naakt. Hopelijk zal dit na verloop van tijd wel wennen.

Na menig pint, begaven we ons naar den Polé Polé om daar in de cocktails te vliegen. Daar was het ook best wel plezant. 'k Ben daar aan de praat geslagen met verschillende mensen maar na een tijdje noopten enkele hongerige magen ons richting pitakot, alweer goed voor gelach en gezever. Daarna begaven we ons naar de Defoo, waar er niks te beleven viel. Na die poging droop iedereen af en stond ik daar alleen. Ik besloot nog eens langs te gaan in de Brouwzaele maar aangezien het in de Overpoort kristalnacht was, ging ik even binnen in 't Kofschip. Daar bestelde ik een pintje en begon ik te babbelen met een toevallige tooghanger die daar met zijn tweelingzus was. Tijdens alweer een onnozele conversatie, zei ze dat ze de vriendin was van Tom Barman. Weinig geloof hier aan hechtend, besloot ik toch het spel mee te spelen. Toen ik uiteindelijk aan haar broer vroeg: "Klopt het dat je zus de vriendin is van Daan, die zanger?" en hij daarop "ja" antwoordde, speelde ik dat uit en probeerde ze me alsnog te overtuigen dat ze effectief de vriendin was van Tom Barman. Aangezien geen normale conversatie mogelijk was, besloot ik op dit moment te verdwijnen en deed dat dan ook.

Waarom het op dat moment in me opkwam, weet ik niet meer maar ik besloot een kijkje te nemen in "La Cuenta". Het is vermoedelijk reeds een jaar geleden dat ik daar nog geweest was, of beter: niet geweest was omdat ik toen niet binnen mocht met als reden: "u schoene".
Ondertussen heeft de eigenaar de naam veranderd naar "Le Bleu" om het snobistisch karakter van de gelijknamige kroeg (was vroeger ergens aan de Zuid) nog maar eens in de verf te zetten.
Niet geheel onverwachts, was het deze keer weer prijs. Aan de deur werd ik onmiddellijk tegengehouden onder het mom "ah, Adidas, mijnen baas heeft gezegd om genen Adidas binnen te laten" wat vermoedelijk een verwijzing was naar het merk van m'n regenjasje. Niet van plan om mij te laten doen, zei ik dat mijn nicht binnen op mij stond te wachten. "Hoe heet uw nicht?" vroeg de kleerkast. "Gwendoline" zei ik. Ik heb helemaal geen nicht Gwendoline, maar 't lukte wel. Ok, ge moogt binnen als ge uwe jas uitdoet. Volslagen belachelijk, dat wel, maar ik deed m'n jas uit om hem bij het binnenkomen onmiddellijk weer aan te doen. Aan de toog ben ik aan de praat geraakt met een ietwat ouder persoon die de baas bleek te zijn van een ietwat jongere dame. Blijkbaar kende die kerel m'n baas en enkele hoge pieten van het bedrijf waar ik werk. Hij zei me dat m'n baas nog voor hen opgetreden heeft. Na wat research, ben ik zeker dat dit een foto moet zijn van het bewuste optreden. 'k Denk trouwens dat de persoon rechts op deze foto, diegene was waarmee ik gebabbeld heb. Hij ging een goed woordje voor mij doen, zei hij, waarop ik "Gij gaat volgens mij toch nooit mijn naam onthouden." waarop hij "U onderschat mij".
Vervolgens heb ik nog een conversatie aanhoord van zijn medewerkster die vertelde dat ze familie ofzo was van Maurice Engelen van Praga Khan om dan tenslotte zo'n lichtgevend glowstickachtig ding van haar te krijgen dat ze vergaard had op een optreden eerder die avond in Brussel. Toen die mensen weg waren, besloot ik het na een minuut of 5 ook voor bekeken te houden en zette ik m'n weg al looppas huiswaarts in, wat ook handig was om in een zoef en met Adidas-jas langs de buitenwipper te passeren.