Over de GF

Het leek me leuker dit beknopt verslagje uit mijn mouw te schudden in plaats van een uitgebreid gedetailleerde weergave van "mijn" Gentse Feesten te fabriceren.
Mijn eerste GF-belevenis startte zaterdag 14/7 met het optreden van The Scene op St-Baafs. Globaal gezien vond ik ze zwakker dan het betere werk dat ik de laatste jaren zag van Thé Lau. Uiteraard is dit m'n persoonlijke mening.
Later die nacht kwam ik nog deze meneer tegen met de woorden "Eej, jij bent Tjoff zeker. Christophe, sietoebiesoft, aangenaam". Vervolgens nog afgezakt naar Polé Polé op de Korenlei. Daar bijna miserie gehad. Een misnoegd jongeman kwam op me af en vroeg "Eej, zijde gij met mij aan't lachen misschien?". Ik: "Nee, niet specifiek". Zijn maat die erbij kwam: "Eej, gij kent ons niet, subiet op u muile jong". De misnoegde, deze keer een stuk agressiever en met een lege fles jenever in de aanslag: "'k ga op u muile slaan". Ik, een gesprek beginnend met een maat van mij: "mja, kan zijn". Met iets verhoogde hartslag negeerde ik de misnoegde stouterd en babbelde ik maar wat tegen een maat die naast mij zat. Misnoegde stouterd: "Eej, past maar op straks op St-Jacobs, past maar op als we u tegenkomen jong". Dit zeggend dropen ze af en verlaagde m'n hartslag. Wel goed dat ik een vechtsituatie kon vermijden.
Vervolgens deed ik mee aan het "Die ochtend op de Vlasmarkt"-gevoel waar deze vrouwe me herkende.

Naast verscheidene leuke optredens van o.a. Soapstarter, Buscemi & Mintzkov kreeg ik een dosis comedy over me heen met op dinsdag de Gentse Comedyfeeste in de Hotsy Totsy. Geert De Wael warmde op met een portie met humor doorspekte poëzie die best wel te pruimen was. Vervolgens verblijdde Koen Dewulf, die tevens organisator & MC was van alle comedy optredens in de Hotsy Totsy, ons met zijn show. Als kers op de taart was er dan Xander De Rijcke, een natuurtalent dat goed bezig is.
Op donderdag ging ik terug om Johan Vantomme (Zwaanske), laatste ridder van de zwarte kousenband, te zien.
Traden ook op: Quint Meuleman, ronduit schitterend & vervolgens Patrick Van den Kieboom die op de valreep vervangen werd door Michael Van Damme, prachtige show die nog meer af was dan de laatste keer dat ik hem gezien had.
Zaterdag ging ik tenslotte kijken naar Henk Rijckaerts show "Loebas" in de Torrepoort, hilarisch!
Vervolgens nog wat rustig heen en weer gewandeld op de GF met telkens de Vlasmarkt als eindpunt. Het overleefd zeg maar, da's het belangrijkste. By the way, volgend jaar is 't opnieuw Gentse Feesten.

Stadsloop Gent, uitgaan, een barbecue, slapen

Ok, het was een druk verlengd weekend maar 't was het absoluut waard. Zopas nam een warm bad met 10 druppeltjes Tea Tree zodat mijn lijf wat tot rust kon komen na een enorm lange looptraining van 2 u 8 min 54 sec, 2115 kcal, 35% vetverbranding, max HR 172 bpm, gem HR 162 bpm en dit over een afstand van 21,4 km.
Dit was tevens m'n laatste training alvorens ik over een kleine week aan de 20 km door Brussel deelneem.

Donderdagochtend om 2:00u besloot ik een bord pasta naar binnen te werken om m'n koolhydratengehalte wat op te krikken. Om 3:00u ging ik slapen om dan uiteindelijk tegen 12:00u op te staan, een verfrissende douche te nemen, een isostar energy bar en een banaan te verorberen en me mentaal voor te bereiden op de 10,4 km door Gent.
Rond 13:30u wandelde ik naar het Sint-Pietersplein, stelde vast dat daar enkele collegae van me waren, en stelde me in startpositie. Mensen die vorig jaar reeds hadden deelgenomen en toen een respectabele eindpositie behaalden, kregen op hun borstnummer een groen bolletje, wat hen toeliet om in de eerste linie te gaan staan.
Aangezien dit mijn eerste deelname aan de stadsloop van Gent was, behoorde ik bij de gedupeerden. Nu ja, echt fantastisch was dat systeem toch niet daar ik dat goedmaakte door tijdens de eerste 5 minuten van de wedstrijd constant mensen in te halen. De wedstrijd startte trouwens met 10 minuten vertraging en dit doordat de veiligheid niet onmiddellijk door de politie kon gegarandeerd worden. 't Moet inderdaad enorm moeilijk zijn om zo'n parcours door een stad autoluw te houden. Ik ben al benieuwd hoe ze dat in Brussel gaan regelen.
Na veel gezweet en innerlijk gepieker om het feit dat mijn hartslagwaarden bijna constant de pan uitswingden, was ik blij dat ik rond kilometer 6, toen ik het even wat moeilijker kreeg, een oppeppende supporterskreet in mijn richting hoorde weergalmen. Het was deze man en zijn vrouw. Merci daarvoor, het kwam op de juiste moment.
Uiteindelijk finishte ik, na "het dessert" (=Sint-Kwintensberg), in een aanvaardbare tijd: 50 minuten 37 seconden. Dat maakt me 1008ste in de rangschikking op de, naar het schijnt, meer dan 4000 personen.
Even later, toen ik aan het aanschuiven was voor de gezonde hap kwam Maat S. langs. Zijn trein had vertraging gehad, waardoor hij het einde van de wedstrijd echter op een haar na gemist had. Hij vergezelde me naar huis, ik nam een douche en samen met Doremie gingen we lekkere frietjes eten in De Frietketel en keken we naar een film. "Poolhall junkies" is een film waarvan je echt enorm veel goesting krijgt om te gaan poolen en dat besloot ik dan ook samen met maat S. te doen.

We gingen naar café De Ploeg en na enkele uurtjes poolen (echt verslavend), kwamen we tot de conclusie dat de film onrealistische poolcapaciteiten in je tracht los te weken. Hierop besloten we dan maar naar de Charlatan te gaan om wat te dansen. Toen ze ook daar bijna gingen sluiten, gingen we naar 't Krochtje aan de overkant waar m'n hongergevoel me overhaalde om een spaghetti te bestellen. Man, dat was lekker!
Toen ik na de spaghetti bijna in slaap begon te sukkelen (het was toen al 7:20u vrijdagochtend), ging ik naar huis. De dag erna had mijn lijf wat slaap in te halen en werd ik pas tegen de avond wakker, waarop ik douchte en me vervolgens met Doremie fietsgewijs naar een verjaardagsfeestje van maat J. repte. Daar aangekomen, bleek ik mijn barbecue vergeten, en leende dus de auto van maat J. om die effe te halen. Er was een massa volk en met 3 barbecue's werd het een waar vleesfestijn. Daarna werden enkele kampvuren ontstoken en gingen we zijn hangar binnen waar de perfecte DJ set reeds geïnstalleerd was. Een groot deel van de avond nam ik het deejayen voor mijn rekening omdat er voor de rest moeilijk vrijwilligers te vinden waren. Eens je daar aan de platendraaiers staat, is het nu eenmaal moeilijk om een andere goedgelovigaard te vinden die erin trapt als je vraagt of hij even kan overnemen :)
Het werd een schitterend feestje, waar we alweer afsloten. Tijdens m'n fietstocht naar huis, stopte ik nog even aan 't Geel Kot in de Overpoort om een vettige Bicky Burger naar binnen te werken. Niet dat ik te weinig gegeten had, neenee, ik hoopte daarmee mijn kans op koppijn de dag erna te minimaliseren.
Aan het frietkot hoorde ik onmiddellijk "Ah, Christophe, wat doede gij iere". Het was collega T. die toevallig ook tijdens deze onmenselijk vroege uurtjes (=een uur of 5:00u) rond het frietkot zweefde.
Na de burger fietste ik naar huis en kroop in mijn bedje.

Zaterdag werd ik 3 maal wakker, maar besloot telkens weer in m'n bed te kruipen. Mijn lichaam werd geplaagd door koppijn en aangezien ik overtuigd ben van het feit dat je op zo'n momenten naar je lichaam moet luisteren, was ik geen voorstander om Dafalgan te nemen.
De laatste keer was om 23:30u 's avonds. Ik douchte en repte me naar Le Bal Infernal waar een paar vrienden zich samen met Doremie verzameld hadden. We dronken een pintje, dansten, babbelden. Het was gezellig.
We waren thuis rond een treffelijke 3:15u. Ik had honger en at nog een paar mini-pizzatjes, viel in slaap in de zetel, werd wakker en ging boven slapen.

Vandaag werd ik rond 13:30u wakker, douchte en zorgde dat ik een half uur later paraat stond. Doremies broer, zijn vriendin en de kleine Jago kwamen ons namelijk ophalen om naar Braine-l'Alleud te rijden, net onder Brussel, om een bezoekje te brengen aan Doremies nicht, haar man en hun schatten van kinderen.
Na enkele uurtjes reden we terug naar Gent. Eén ding is duidelijk: kinderen, 't is een constante bezigheid. Eventjes aandacht geven aan kinderen is niet moeilijk maar als je kinderen hebt, is dat geen knop die je zomaar kan afzetten. Het is constant geduld hebben en aandacht geven, zeer zeker ja!

Deze avond deed ik dan waar ik dit berichtje mee begon en het bed in voor alweer een korte nachtrust.

Pijnlijk

Die bewerkingen van die video maken het o zo pijnlijk voor The Hoff en de suggesties en dingen die zomaar voor "waar" aangenomen worden door dat tabloid-gedoe daaromtrent nog veel minder:



Ik betwijfel het ten zeerste dat zo'n video hem zal helpen.
En ja, hij heeft een verschrikkelijke ex-vrouw:

Haar reactie 1 dag voor deze video: http://www.hln.be/hlns/cache/det/art_450962.html
Haar reactie na deze video: http://video.accesshollywood.com/player/?id=100525

Verjaardagen

Zaterdagnamiddag ging ik met Doremie op bezoek bij m'n nichtje S., hier nog te bezichtigen op de voorlaatste foto in 't midden, om haar 21ste verjaardag te vieren met behulp van een prachtig dessertbuffet.
Na wat gezellige babbeltjes en goed gevulde magen gingen we terug naar huis alwaar ik het nog eens op een loopje rond de Watersportbaan zette.

Voor de liefhebbers:

• duur: 33 min 21 sec
  
• afstand: 6 km (5 km Watersportbaan + van thuis vertrokken & daar ook naar teruggekeerd he)
  
• cal: 628 kcal
  
• vet: 25%
  
• max HR: 185 bpm
  
• gem HR: 173 bpm
  

's Avonds vond dan ter gelegenheid van de verjaardag van maat Paul een drink plaats in Le Bal Infernal, je weet wel dat is dat café waar ik af en toe eens naartoe ga. Paul werd voorzien van een cadeautje dat we met z'n allen gekocht hadden: een prachtige vulpen met zo van dat goud en al + een bijpassende inktpot.
Het werd een ietwat vreemde avond vol emotionele uitspattingen en uitzonderlijke gebeurtenissen. Het ging allemaal een beetje aan me voorbij eigenlijk omdat ik eerder zin had die avond wat passief te zijn en te luisteren naar wat mensen te vertellen hadden. Naast dat passief zijn heb ik ook effe staan dansen achteraan. Er was nl. terzelfdertijd een feestje bezig ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van één of andere kapper. De enige moment waarop ik minder passief naar buiten stormde was toen een beginnende schermutseling aan de gang was tussen maat R. en een voorbijganger die probeerde om maat R.'s portefeuille te pikken. Nu ja, die gast zette het - zonder buit - op een lopen toen hij zag dat we met z'n allen solidairgewijs naar buiten kwamen.
Als afsluiter ben ik met maat S. nog wat blijven plakken om uiteindelijk in de (eerder late) ochtend pas naast Doremie te kruipen.
Al bij al een fijn avondje dus!

Over loopwedstrijden en conditie

Dinsdagmiddag ging ik een kilometertje zwemmen en 's avond ging ik normaal gezien naar de Lunatics kijken in Le Bal Infernal, maar de vermoeidheid sloeg toen zodanig toe dat ik uiteindelijk geen zin meer had om mijn kot uit te komen en gewoon wat "Heroes" gekeken heb.

Heb ik al verteld dat ik er ondertussen weer een reden bij heb om stevig aan de conditie te werken? 'k Heb me namelijk ingeschreven voor de 10 km van Gent (17/05/2007) en de 20 km van Brussel (27/05/2007). Ja moeder, 't zal zwaar worden op uw verjaardag :) Supporters, altijd welkom; mensen die ook meelopen, geef me een seintje.

Dat conditiegedoe daar deed ik gisterenavond alleszins niet aan mee toen ik met maat D. nog eens een pint ging pakken in de St-Hubert in de Kortrijksepoortstraat. Zoals gewoonlijk een plezante omgeving om nog eens een goeie babbel te doen. We waren trouwens getuige van de "groggyness" van Nazif, de barman toen hij ons informeerde dat hij maar 3 keer in 't jaar teveel drinkt. Doordat ze in de late namiddag met de studentenclub de Karmeliet-brouwerij bezocht hadden, was dat dag nummer 1 van 2007 :)

Afterwork

Afterwork Bekka & Bé
Originally uploaded by tjoff.

Gisteren op de Afterwork party in de Eskimo (Wiedauwkaai, Gent) waar ik rond 20:45u arriveerde.
Veel gedanst, gezweet, rare dingen gegeten en zodanig gedegouteerd geweest van bepaalde dingen ("Spartelverse Moriowormen") waardoor ik ze niet gegeten heb.

Koken + strandwandeling

Dit weekend ben ik:

• vrijdag mogen gaan genieten van een afscheidsdrink in "De Brouwzaele" van een collega die binnenkort voor (minstens) 3 jaar New Hampshire in de US onveilig gaat maken
  
• door mijn late arrival een ex-collega, waarmee ik mailsgewijs had afgesproken, ontlopen
  
• een paar uur later op de terugweg naar huis tijdens een tussenstop een filosofisch gesprek beginnen aanknopen met maten P. en A.
  
• hierdoor pas rond 5u zaterdagochtend thuisgekomen
  
• in de zetel wakker geworden, ontdekkend dat de pizza die ik rond 5u in de oven had gestoken reeds afgekoeld was
  
• die pizza toch nog beginnen verorberen
  
• zaterdag nogal laat wakker geworden
  
• samen met Do lekkere pasta beginnen klaarmaken met heerlijke witte saus op Tjoffiaanse wijze
  
  
  
  
• terwijl ik dit deed door Do op foto vastgelegd in extravagante kookoutfit
  
  
  
  
• samen met Do en travellers C. en U. beziggeweest met het plannen van onze reis naar Brazilië
  
• vandaag lang blijven liggen in m'n nest en op aandringen van Do naar Knokke gereden
  
• in Knokke een fikse strandwandeling gaan maken
  
• met m'n gsm beginnen prutsen om een neige strandwandelfoto te kunnen produceren
  
  
  
  
• natte schoenen beginnen krijgen daar ik niet zo'n botten gelijk Doremie aanhad
  
• in Duinbergen lekker gaan uiteten op Do's kosten :)
  
• blij vast te stellen dat er nu ook een link naar m'n blog staat op http://www.weblogs-tegen-racisme.org/
  

La vie en rose

Net als vorige week was het ook deze keer een gigantisch druk weekend, zelfs zo druk dat ik besloten heb om het de komende week iets gestructureerder te houden nl. niet te laat slapen, voldoende sporten en zo van die dingen.

Soit, iets meer over het weekend.
Vrijdag begon dus rond 18u aan m'n bureau (zesde verdieping) op 't werk toen ik besloot naar 't zevende te gaan om samen met een harde kern collega's mee te doen aan de maandelijkse "monthly drink". Toch wil ik eventjes vermelden dat die benaming eigenlijk wel goed gevonden is, hoe komen ze er op? Dit uiteraard geheel terzijde.
De monthly drink was sfeervol maar door de slechte akoestiek van de refter moeilijk om gesprekken aan te knopen. Na een paar pintjes tegen de droge keel, bleek dit probleem van de baan en had ik al gesprekken met een 6-tal mensen aangeknoopt.
Tijdens die monthly drink projecteerden ze foto's van skireis en kwamen ze me vragen hoe ik erin geslaagd was om op elke fotoreeks voor te komen. Antwoord: Ik weet het niet.

Tegen 20u nam ik de fiets naar huis, liep snel naar binnen, maakte Doremie de plannen voor die avond bekend en kwam collega N. me oppikken. Perfecte timing trouwens, alhoewel ik neig had doorgefietst. Rond 20:45u arriveerden we in restaurant Akdeniz aan 't Sluizeken. Met zo'n 15 skiërs waren we. Na 2 uren wachten en door het feit dat de poppemiekes (de tafel achter ons) die trouwens 1 uur later waren binnengekomen reeds volledig bediend waren, was mijn geduld op.
Noot: Ik vroeg aan 1 van de poppemiekes (=in mijn betekenis "lijkend op Barbiepoppekens") tijdens het passeren of zij deel uitmaakten van een delegatie voor miss België waarop ik logischerwijs een vreemde blik, vergezeld van onverstaanbaar gemompel terugkreeg.
Bij het passeren van de ober vroeg ik op dat moment (=na 2 uur) of het nog lang ging duren tegen dat ons eten klaar was omdat bepaalde mensen aan m'n tafel begonnen te vergaan van de honger. Hij zei "Neenee", waarop ik "Dat heb je daarnet ook al gezegd, de mensen krijgen hier honger zunne!", waarop hij "Ok, nog 5 minuutjes". De man hield z'n woord en stond daar na exact 5 minuten daadwerkelijk met eten voor gans ons tafel.
De voormalige CTO van het bedrijf waar ik werk zei "Christophe, vraag ne keer aan die stoere gasten die bij die meiskes achter u zitten of zij hun pooiers zijn" waarop ik "Gij niet zunne, tenzij ge kunt vertellen hoeveel het kost om zo van die capsules over mijn tanden te laten steken". Misschien wat vergezocht, maar de meerderheid had mijn flauwe lol door, of lachte gewoon mee.
't Was wel lekker die "Çöp Sis", beetje gelijk dit maar dan niet in Kebab-vorm.

Na het eten repte ik me naar de Bal Infernal waar ik afgesproken had met maat C., die trouwens onlangs een heel interessant blog startte. Na een pintje, wat er achteraf gezien blijkbaar twee waren, besloten we samen met z'n vriendin richting Zomergem te rijden op zoek naar een Goa feestje. Ik wist dat ik er ooit zou geraken en dat lukte ook, dit echter niet zonder de nodige obstakels. Onderweg werden we op de N9 tegengehouden, C. draaide z'n raampje open. "Alcoholcontrole, wilt u even het voertuig uitschakelen meneer." Na enkele spannende momenten blaasde C. "Safe" en vroeg of hij nu zo'n BOB-sleutelhanger kreeg. "Dan moede tijdens de feestdagen rond Kerst nog es terugkomen meniere."



Na wat zoekwerk in the-middle-of-nowhere tussen de velden, enkele telefoontjes en wat rustig "waar zijn we?"-gedoe kwamen we op ons locatie "'t Oudliefken" aan de Stoktevijver te Zomergem toe. Achteraf bekeken was ik daar 5 jaar geleden reeds geweest (maar 'k had het niet door) bij het afscheidsfeestje van Fenna (nicht van Doremie) & Hannes (Fennas man). Ondertussen hebben die mensen al een heus gezinnetje en zijn ze blijkbaar ook aan't bloggen geslagen.
Maar goed, we wijken af. Het Goa-feestje was neig plezant en dan vanuit mijn standpunt omwille van de vredige sfeer, het geheimzinnige, de blacklights, de fluokleurtjes, de mensen met hun vettige dreads en de simpele dansstijl.
De muziek op zich is wel eens leuk omdat het bij de sfeer past maar niet zo direct "my cup of tea". Maat C. schreef over Goa een iets gedetailleerder verslag dat plezant is om te lezen.
Tegen 5u reden we terug naar Gent. Vijf mensen vroegen of ze mee mochten rijden en vriendin U. die Bob speelde, besloot dat twee van hen nog net binnen het toelaatbare lag. Onderweg naar Gent heb ik die twee dan met de meest interessante existentiële praat zitten vervelen. Zij hadden er duidelijk niet veel zin in, alhoewel er na een tijdje wel reactie werd losgeweekt, maar ikke wel, hihi :)



Zaterdagavond ging ik met teerbeminde Do naar de Sphinx "La Môme", ook wel "La vie en rose" genoemd, bekijken. Deze film verhaalt de levenswandel van Edith Piaf, één der meest onsterfelijke Franse zangeressen ooit. Mooi vertolkt, aangrijpend gebracht maar om meer te weten, moet je hem zelf gaan zien. Echt wel de moeite.
Na de film dronken we iets in het Sphinx-café met maat C. en maat S. en vanaf sluitingstijd gingen we dan vergezeld van maat S. naar de Charlatan.

In de Charlatan verzeilde ik in gesprek met een zekere Raf over politieke toestanden en over de vakbond enzo. Niet te verwonderen, zijn vriendin werkt voor het ABVV, alwaar Do haar ooit in een ver verleden vergezelde als toenmalig collega. Daarnaast is er ook nog het feit dat die kerel op het kabinet van minister Freya Van den Bossche werkt maar dit uiteraard alweer geheel terzijde.
Achteraf had ik ook een filosofisch gesprek met Doremies ex-collega.

Na wat gedans achteraan in de "Jos" ging ik met maat S. naar 't Krochtje waar ik een heerlijk paprikasoepje verorberde. Daarna besloten we nog eventjes een bezoekje te brengen aan de "Roode Piano" waar het op dat uur (Het was reeds 7:30u) vollen bak ambiance was. Dat café sluit namelijk pas tegen het middaguur en je komt er de meest normale "moedere" tot de gekste hofnar tegen.
Een naar schatting 50-jarige vrouw die daar met haar man was, riep toen mijn pad het hare kruiste "Moeder is op stap!", gevolgd door uitbundig gelach. Ook ik vond dat enorm grappig, je moest het gezien hebben. 't Zag er zo verschrikkelijk fout uit.

Zondag stond ik, na slechts een paar uurtjes slaap op, en stond de verhuis van een kast van bij Doremies mama naar Doremies meme en vice versa op het programma. "Goed om de bloedcirculatie te stimuleren" dacht ik dan, en ik had gelijk.
's Avonds begon ik uiteindelijk de vermoeidheid toch echt wel te voelen en voor ik 't wist stond de nieuwe werkweek voor de deur.

Gentblogt feestte en Tjoff deed mee

Eergisteren had ik door overdag te fietsen (8 km), zwemmen (1 km) en lopen (3 km) voldoende energie opgebouwd om zaterdagochtend om 8:00u thuis te komen.

Het verhaal:

• Tegen 22u ging ik met Do naar 't Café & compagnie op de Gasmeterlaan waar we dan na een half uurtje stappen arriveerden


• Gentblogt was daar neig aan't feesten en na wat acclimatisering besloot ik een beetje tegen de mensen te zeveren/interessante praat verkopen om op die manier het sociaal contact aan te zwengelen


• Die taktiek bleek te werken en ik verzeilde in interessante zever & plezante gesprekken met o.a. Smetty, Jeronimo, Ilse, Bruno, Steve (Coolville), Huug, Lien, Els, Hans, de naar baby ruikende Joke, Sandra


• Buiten was het café voorzien van een tuin met een gezellig haardvuur waar ik zo nu en dan eens nen nieuwen blok hout op smeet. Bij m'n tweede buiten-bezoek had ik een interessant gesprek met Steve, cartoonist en Huug, Gentenaar. Ik weet niet meer exact waarover het ging maar het was heel interessant. (Niet waar hoor, 'k weet het wel nog maar 't valt niet in een aantal zinnen te vatten.)


• Rond 1:00u gingen een paar vrienden, alsook Do naar huis en besloot ik nog effe te blijven plakken. Niet te lang had ik me voorgenomen.


• Plots was het 4:00u en werd ik samen met de andere overblijvers buitengekuist.


• We besloten allen naar Le Bal Infernal in de Kammerstraat te gaan. Merci Sandra voor 't vervoer.
  Alhoewel ik daar niet lang ging blijven, ben ik toch gebleven tot het spellement dicht ging en dit door verzeild te geraken in interessante onnozelheid (=gesprekken) met het personeel van die keet


• Tenslotte nog in 't Krochtje beland waar den Bolero van Ravel net aan het spelen was (om 6:45u starten ze die op en kan je nog bestellen zolang het nummer speelt)


• Zaterdag deed opstaan pijn. We moesten nl. 's middags naar den Aldi voor de grote aankopen (melk, fruitsap, water, ...)
  
• In de late namiddag stond dan een filmpje op 't programma. Dat het niet zomaar een filmpje zou worden wist ik al van tevoren aangezien "Ex-drummer" gebaseerd is op het gelijknamige boek van Herman Brusselmans. 't Was een heel erg alternatieve film waarin de artistieke vrijheid en de ultaviolence een loopje nam met de werkelijkheid en ik denk niet dat het makkelijk zal worden voor andere filmmakers om dit jaar nog betere films te maken. Dit is ongetwijfeld de beste film die ik dit jaar voorgeschoteld zal krijgen.


• 's Avonds stond dan een spelleke snooker (bij de Claude in Ekkergem) op het programma, gevolgd door een cafébezoekje aan De Ploeg.
  
• Nog steeds neigmoe zijnde (ik), maakten we (Do en ik) het niet te laat (een uur of 2:00u) en onderweg naar huis nam ik nog een pitatje mee uit den Isparta aan de Vooruit (Yummie!!!). Terwijl ik die naar binnenwerkte, kwam ik onderweg een oude bekende tegen die me destijds snottebel noemde (toen ik een jaar of 6 was). Dat vertelde ik althans aan Do, vandaar dat dat vanaf nu m'n koosnaampje is als Do alweer ik-weet-niet-hoe-neig zot van mij begint te worden.


• Thuisgekomen, typte ik aan dit artikel maar moest na een zinneke of twee de strijd staken daar ik zombiegewijs achter m'n bureau in elkaar aan't zakken was.


• Vandaag gingen we dan tenslotte bij een vriendin in St-Amandsberg eten. De ideale gelegenheid om daar samen met 't fietske heen te gaan. (Bleek achteraf gezien 't handigste aangezien de Forelstraat onderbroken ligt, jaja, 't was dienen côté)

Een weekendje lopen, flipperen en toneel

Dat weekends soms druk kunnen zijn, heb ik al eerder meegemaakt maar deze keer was 't toch wel weer sterk.
Een samenvatting:

• Vrijdag: Tjoff slaagt erin D. te overtuigen om met hem een rondje Watersportbaan te doen aan een matig tempo. Resultaat: 5 km op 32 minuutjes
  D. en Tjoff gaan daarna het bier van de maand (Tripel Karmeliet) proeven in de St-Hubert en komen daar onderstaande oude bekende tegen
  


• Zaterdag: Do en Tjoff rijden met T. naar Halle-Zoersel (tegen het verre Antwerpen) om daar het huis van K. en haar flipperkastenhobbyist te gaan bewonderen. Veel geflipperd, plezant.


• Zondag: Nog een rondje Watersportbaan gedaan + een stukje meer = 6 km op iets van een 35 minuutjes. Daarna met Do naar Krombeke (tegen Poperinge) gereden om daar toneelstukje "Glazen bol en koffieprut" mee te pikken in 't plat Westvlaams. Vervolgens een avondwandelingetje (rond 21:30u) op het compleet verlaten strand van De Panne gemaakt.


• Maandagochtend: Tjoff neemt zijn fietske naar 't werk en denkt van zichzelf dat hij flink is.
  

... en dat alles zonder problemen en zonder tekort aan energie.

Energieplan

De oorzaak van m'n nalatigheid in het bloggen de laatste dagen ligt bij het feit dat er zoveel op het programma stond waardoor ik me mentaal leeggelopen voel. Kortom: geen energie meer.
Geen getreur, ik heb een plan: het energieplan. Vanaf morgenvroeg begin ik er aan. Dan drink ik een actimelleke, spring ik op de fiets en ga ik de nieuwe werkweek te lijf. Dinsdagmiddag staat wat zwemmen op het programma en ik zou graag ook nog eens een loopje willen proberen. Niet te lang uiteraard want die linkerknie zal waarschijnlijk na een 10-tal minuutjes weer beginnen jammeren.

Onder de noemer "wist je ditjes?" wou ik nog even het volgende kwijt:
Wist je dat er een tijdje geleden een artikel, deels afgeleid van dit artikel, op Gentblogt verscheen? Klik hier om het te lezen.

Verder een antwoord op de vraag: Waar is Christophe de laatste dagen zoal mee beziggeweest?
Vrijdagavond loste ik de belofte om voor Doremies verjaardag eens te trakteren op een etentje in door nen romantischen tête-à-tête in restaurant "Karel De Stoute" (Patershol, Gent). Sjieke maar vooral lekkere dinges. Een aanrader als je eens à la "Comme chez soi" wilt eten.
Zaterdag repten we ons rond de middag richting Kortrijk om daar een jaarlijks nieuwjaarsachtig familiefeest bij te wonen, overladen van de drapjes, hankjes en nog veel meer van dat overgoten met een sausje van cadeautjes.


Op de foto zie je mijn naturel poserende moeder.

's Avonds stond dan weer Gent op het programma met het jaarlijks personeelsfeest van m'n werk dat net als vorig jaar op vlak van eten ingekleed werd door de mensen van de "Coeur d'Artichaut".


Op de foto zie je hoe ik samen met een collega naar de '17 min' (leeftijdsgewijs) St-Bavo fuif ontsnapte om dan ongeveer een kwartier later zwaar onder ons voeten te krijgen door een buitenwipper-kleerkast.

Vandaag deed ik wat aan armspieroefeningen door een commode te verhuizen van Gent naar Zwijnaarde. Hierbij gebruikte ik uiteraard deels gemotoriseerd vervoer.
Deze avond hield ik me tenslotte nog wat bezig met soep (terug een indische toestand maar deze keer met een courgette als extra ingrediënt) maken gevolgd door het verplaatsen van wat water uit onze kelder naar een ander deel van die kelder en dit met behulp van een trekker. Goeie oefening en een beproeving voor de rug! De kelder dreigt nl. al een goeie week onder te lopen als gevolg van een verstopping.

Aan het eind van mijn theewater zijnde, had ik deze avond nog een interessant gesprek met teerbeminde Doremie over het feit dat ik alsmaar vaker het gevoel heb dat er enorm veel schijnheilige mensen zijn. Ik wil dat gevoel helemaal niet hebben. Het brengt niks op en je kwelt er jezelf enkel maar mee. Volgens mij worden mensen zo omdat het dan makkelijker is om energie te steken in het zichzelf profileren naar de grote massa toe. Zo'n mensen zullen ooit wel beseffen dat dat eigenlijk totaal niet belangrijk is. Een logisch gevolg lijkt me dat velen pas tot dit besef zullen komen als er bijna niemand meer overblijft om op terug te vallen. Misschien zal dat dan de eerste maal zijn dat die mensen de werkelijke betekenis van het woord "vriend" of "vriendin" ervaren. Die woorden worden namelijk al te vaak misbruikt. Stel jezelf voor rond 60-jarige leeftijd en probeer de mensen die je als vriend of vriendin beschouwt voor te stellen in die toekomstige wereld. Denk je ook dat het enkel lukt bij diegenen waarbij je dat woord niet misbruikt?
Verder zie ik regelmatig in sommige mensen hun blik minder fraaie dingen en onuitgesproken gedachten die verschillen van wat ze trachten over te brengen. Dit laatste moet je echter wel met een korreltje zout nemen daar ik helemaal het recht niet heb om de pretentie te hebben dat ik denk te weten wat andere mensen denken. Het is een gok en dus niet rechtvaardig.

't Is goe geweest

Dat is het minste wat je kan zeggen van m'n tweede keer skiën met het werk.
Naast het feit dat ik er toch in slaagde om...

• de eerste dag m'n skilatten te laten staan en met andermans skilatten naar beneden te komen (Gelukkig had hij mijn skilatten meegenomen doordat ie de zijne niet kon vinden)
  
• de tweede dag m'n skipas was vergeten waardoor ik een dagskipas moest kopen van 35 euro
  
• de derde dag m'n skistok in twee gebroken had (Gelukkig werd de 19 euro voor dat stokske door 't werk betaald)
  

...heb ik me toch vreet goed geamuseerd.

Enkele sfeerbeelden

Renate, de vrouw van de hotelbaas:


Resultaat van het nachtspel:


Het wereldberoemd-hier-op-t-werk dansje met Eva, 1 van de werknemers van het hotel:


Binnenkort meer leuke skiverlof foto's te bezichtigen op het fotoalbum.

Return of the pita

Met z'n 24'en waren ze en ze aten pita. De ene met looksaus, de andere met curry maar de meerderheid toch vooral met cocktailsaus. Ter gelegenheid van de ik-weet-wel-hoeveelste-maar-zeker-niet-te-vermelden verjaardag van mijn madam organiseerden we ten onzen huize de vierde editie van de Pita Party.

Voor de vegetariërs was er een berg fetakaas voorzien en voor de aasgieren kochten we geprepareerd varkensvlees voor pita uit den Delhaize. De laatste pitavreter verliet deze ochtend onzen thuis tussen 5 en 6.

Helemaal afgepeigerd door den afwas en het harde opkuislabeur (stofzuigen en dweilen) slaagde ik er toch nog in deze tekst te typen. Desalniettemin was gisterenavond alweer een grandioos succes.

Foto's komen binnenkort online nadat ik de die van Jurgen ontvangen heb.


Voor de geïnteresseerden, een terugblik op vorige edities:

• editie 1: "Pita Party", 17 januari 2004
  
• editie 2: "Pita Party II: The Pita Strikes Back", 8 januari 2005
  
• editie 3: "Pita Party III: The Revenge Of The Pita", 14 januari 2006
  
• editie 4: "Pita Party IV: The Return Of The Pita", 13 januari 2007 - FOTO'S COMING SOON!
  

Van oud naar nieuw

De overgang van 2006 naar 2007 is een belangrijke stap in de uitbreiding van Europa. Roemenië en Bulgarije traden tijdens nieuwjaar toe en dat allemaal terwijl ik effe naar 't WC moest en ondertussen vuurwerk boven Gent hoorde knallen, echt waar, 't was 't vuurwerk.
Dat brengt het totaal op 27 lidstaten. Hoe meer mensen het goed hebben, hoe beter. Da's wat ik er van vind!

Zoals bijna elke mens op deze planeet ging ik op 31-12-2006 rond middernacht ook van oud naar nieuw.
Er stond ons een hartelijke ontvangst te wachten bij onze vrienden in Gent.
Aangekomen waanden we ons in het professioneel restaurant "Comme chez Katrien et Paul".

Aangezien beelden en schunnige commentaren (die in de komende dagen bij de foto's zullen verschijnen door God weet wie) 1000 keer meer zeggen dan woorden verwijs ik liever naar de fotoreeks.
[ Rechtstreekse link ]

Toffe kroeg, fijne keet

De laatste 3 dagen heb ik me beziggehouden met cafébezoeken en nog meer van dat dergelijks...

Dinsdagavond met Paul afgesproken zoals ik reeds vermeldde. Om onze bron der levenswijsheden verder aan te vullen zetten we de nacht in te, jaja alweer, "De Ploeg". Na een poosje besloten we eens een kijkje te nemen bij Nazif in de St-Hubert. Een korte wandeling van zo'n 20 minuutjes door de vrieskou bracht ons in de Kortrijksepoortstraat voor de gesloten deur van de St-Hubert dus besloten we terug te keren richting Vooruit. Daar aangekomen kreeg ik enorm veel goesting in een pita bij den "Isparta" dus zo gezegd, zo gedaan (lees: gegeten).
Hierna gingen we richting de Polé Polé om ons daar te vergrijpen aan een paar Vedett-pintjes en dit terwijl we ons gezellig bezighielden met het gadeslaan van de meest uiteenlopende rare, bizarre of normale mensen. Toen Paul begon weg te zakken van vermoeidheid, gingen we beiden braaf naar onze bedje toe.

Woensdagochtend deed het pijn om, na een dikke vijf uurtjes slaap en op de koop toe in m'n verlofperiode, op te staan om dan vervolgens de fiets op te klimmen en door de kou naar de Zuid te fietsen. Wat eigenlijk nog meer pijn deed was het feit dat ik twee foto's nodig heb om m'n internationaal paspoort (Ze noemen het ding "reispas") te laten maken. Hierdoor kwamen de doembeelden van enkele maanden geleden weer boven water. Ik was toen namelijk in het gedwongen avontuur gestapt om van gewone identiteitskaart naar electronische identiteitskaart over te schakelen. Tot 3 maal toe ben ik toen teruggekeerd naar de Zuid en telkens omdat m'n foto te licht, te donker of te korrelig was. Twee van de drie keer hebben ze toen reclame gemaakt voor een fotograaf uit het "shoppingcenter Zuid" omdat die toch heel goeie foto's zou maken. "Ja meneer, 'k weet het, wij moeten streng zijn", kreeg ik telkens te horen.
Deze keer had ik geen deftige foto bij (behalve die waar ik lijk op een mishandelde Kosovaarse gangster uit een of andere illustere gevangenis) en kreeg terug hetzelfde verhaal van de fotograaf over me heen.
Waar ik echt niet bij kan is dat je een foto moet laten maken door een fotograaf om die dan vervolgens af te geven zodat ze hem kunnen inscannen om zo electronisch te bewaren. Zou het niet makkelijker zijn voor mensen met een digitaal fototoestel om gewoon een pasfoto via mail ofzo door te sturen?
Misschien iets voor Administratieve vereenvoudiging?
Al bij al zinloos vroeg opgestaan dus die dag waardoor ik in de namiddag vrij moe begon te worden. Aangezien ik 's avonds echter afgesproken had in jeugdhuis "De Achterban" in St-Amandsberg nam ik een bad, gevolgd door een koude douche en plots was ik weer klaarwakker. In het jeugdhuis vooral veel gepooled, vervolgens met z'n allen een whiskeytje gedronken in 't Genoegen in de Overpoort. Daarna een frietje uit "'t Geel kot" meegenomen bij Renaat waar we gezellig voor de ik-weet-nie-hoeveelste-keer naar die superzalige (lees: kweenieoewijsdemaxachtige) "Dieren des doods"-aflevering van "Neveneffecten" gekeken hebben.
Die leuke activiteiten zorgden ervoor dat ik weer niet voor 4u in m'n nest zat.

Donderdag vrij lang geslapen maar dan toch opgestaan om nen afwas van een paar dagen te doen. 's Avonds dan nen romantischen tête-à-tête met Doremie gehad in Restaurant "Limited.co". Het eten was zalig lekker. Een aanrader voor de echte Bourgondiër. Doremie at eend en ik everzwijn. Uiteraard waren beide gerechten ingekleed want stomweg "eend" en "everzwijn" klinken niet bepaald appetijtelijk.
Een paar uren later had ik dan met een maat afgesproken in, jaja alweer, "De ploeg" waar we gekickerd en gepooled hebben (met mij als grote verliezer). Onze volgende stop was "'t Kofschip" in de Overpoort maar daar bleek niet veel te beleven. We zetten (eigenaardig ding, dat woord zetten in de verleden tijd) onze weg verder via het Zuidpark naar de Videos op de Oude Beestenmarkt. Daar was het ook veel te rustig. Nadat we een pintje genuttigd hadden, besloten we een kijkje te nemen in de Charlatan. Ambiance alom. Telkens valt het me op dat iedereen zich in die keet centraliseert als de rest van Gent dreigt stil te vallen.
Uiteraard naar goede gewoonte veel interessante en minder interessante gesprekken gevoerd.
Een greep:

"..ah, jij kent Wendy?" - "ja, ik was getuige op haar trouw"
"..ok, ik zal die naam in mijn volgend artikel omgekeerd vermelden..." - "Neirtak?"
"..jaja, Singapore, ik werk daar maar nu in Gent met de Kerstdagen..." - "Hier heb je 2 Singaporeese Dollar" (briefje zit nog altijd in m'n portefeuille)
"Is den Bolero al bezig?" - "Den Bolero is net begonnen." - "Aha, 2 maal Adam's Apple"

Dat laatste was tijdens onze afsluiter in 't Krochtje. Om 6:45u draaien ze daar den Bolero en tijdens dat nummer kan je nog een laatste consumptie bestellen. Echt es de moeite om mee te maken. Er heerst telkens een apart sfeertje.

Vandaag dan tenslotte niet te vroeg opgestaan, boodschapjes gedaan en 's avonds Kerst gevierd bij Doremies vader. 't Was een aangenaam smaakvol avondje. Wist je bijvoorbeeld dat je met tomaten, bananen en kippebouillon mensen kan doen geloven dat ze kreeftensoep aan't eten zijn?
Ongetwijfeld waardevol materiaal voor m'n volgende koken à la Tjoff artikel.

Geen Star Warz

Terwijl ik me donderdagmiddag van het zwembad terug richting werk begaf, kreeg ik een telefoontje met de boodschap dat alle tickets voor Star Warz, een Drum 'n Bass feestje in de Vooruit, uitverkocht waren. Het werd dus een avondje "De Ploeg" in de St-Pietersnieuwstraat. Na een paar maanden gesloten geweest, bleek de vernieuwde Ploeg nu terug open te zijn. Brandveiligheid-issues zorgden ervoor dat de gezellige bruine kroeg, waar ik 12 jaar geleden voor 't eerst binnenging, werd omgetoverd tot een minder gezellige kroeg. Het feit dat bijna alle hout verdwenen is, geeft het een ietwat uitgekleed gevoel. "De Ploeg" is naakt. Hopelijk zal dit na verloop van tijd wel wennen.

Na menig pint, begaven we ons naar den Polé Polé om daar in de cocktails te vliegen. Daar was het ook best wel plezant. 'k Ben daar aan de praat geslagen met verschillende mensen maar na een tijdje noopten enkele hongerige magen ons richting pitakot, alweer goed voor gelach en gezever. Daarna begaven we ons naar de Defoo, waar er niks te beleven viel. Na die poging droop iedereen af en stond ik daar alleen. Ik besloot nog eens langs te gaan in de Brouwzaele maar aangezien het in de Overpoort kristalnacht was, ging ik even binnen in 't Kofschip. Daar bestelde ik een pintje en begon ik te babbelen met een toevallige tooghanger die daar met zijn tweelingzus was. Tijdens alweer een onnozele conversatie, zei ze dat ze de vriendin was van Tom Barman. Weinig geloof hier aan hechtend, besloot ik toch het spel mee te spelen. Toen ik uiteindelijk aan haar broer vroeg: "Klopt het dat je zus de vriendin is van Daan, die zanger?" en hij daarop "ja" antwoordde, speelde ik dat uit en probeerde ze me alsnog te overtuigen dat ze effectief de vriendin was van Tom Barman. Aangezien geen normale conversatie mogelijk was, besloot ik op dit moment te verdwijnen en deed dat dan ook.

Waarom het op dat moment in me opkwam, weet ik niet meer maar ik besloot een kijkje te nemen in "La Cuenta". Het is vermoedelijk reeds een jaar geleden dat ik daar nog geweest was, of beter: niet geweest was omdat ik toen niet binnen mocht met als reden: "u schoene".
Ondertussen heeft de eigenaar de naam veranderd naar "Le Bleu" om het snobistisch karakter van de gelijknamige kroeg (was vroeger ergens aan de Zuid) nog maar eens in de verf te zetten.
Niet geheel onverwachts, was het deze keer weer prijs. Aan de deur werd ik onmiddellijk tegengehouden onder het mom "ah, Adidas, mijnen baas heeft gezegd om genen Adidas binnen te laten" wat vermoedelijk een verwijzing was naar het merk van m'n regenjasje. Niet van plan om mij te laten doen, zei ik dat mijn nicht binnen op mij stond te wachten. "Hoe heet uw nicht?" vroeg de kleerkast. "Gwendoline" zei ik. Ik heb helemaal geen nicht Gwendoline, maar 't lukte wel. Ok, ge moogt binnen als ge uwe jas uitdoet. Volslagen belachelijk, dat wel, maar ik deed m'n jas uit om hem bij het binnenkomen onmiddellijk weer aan te doen. Aan de toog ben ik aan de praat geraakt met een ietwat ouder persoon die de baas bleek te zijn van een ietwat jongere dame. Blijkbaar kende die kerel m'n baas en enkele hoge pieten van het bedrijf waar ik werk. Hij zei me dat m'n baas nog voor hen opgetreden heeft. Na wat research, ben ik zeker dat dit een foto moet zijn van het bewuste optreden. 'k Denk trouwens dat de persoon rechts op deze foto, diegene was waarmee ik gebabbeld heb. Hij ging een goed woordje voor mij doen, zei hij, waarop ik "Gij gaat volgens mij toch nooit mijn naam onthouden." waarop hij "U onderschat mij".
Vervolgens heb ik nog een conversatie aanhoord van zijn medewerkster die vertelde dat ze familie ofzo was van Maurice Engelen van Praga Khan om dan tenslotte zo'n lichtgevend glowstickachtig ding van haar te krijgen dat ze vergaard had op een optreden eerder die avond in Brussel. Toen die mensen weg waren, besloot ik het na een minuut of 5 ook voor bekeken te houden en zette ik m'n weg al looppas huiswaarts in, wat ook handig was om in een zoef en met Adidas-jas langs de buitenwipper te passeren.

De geboorte van ICT Alumni

Een tijdje geleden ontving ik een uitnodiging voor de oudejaarsreceptie en inhuldiging van een nieuwe oud-studentenvereniging voor mensen die ooit in een ver of minder ver verleden op Hogeschool Gent de richting Toegepaste Informatica studeerden. Vreemd genoeg slaagde ik erin om nog wat mensen bij elkaar te sprokkelen die zich dan ook inschreven.
Gisteren fietste ik dus van 't werk naar het frietkot aan de achterkant van het St-Pietersstation, stak snel een vet pak frieten, een bicky burger en een cola binnen en zette m'n weg naar de BME building verder.
Net als vroeger zagen dingen er ietwat gelijkaardig uit, met het enige verschil dat het ganse BME terrein, die avond gehuld in een dikke mistsluier, een grote bouwwerf geworden was.



Daar aangekomen, bleek het gebeuren plaats te vinden in het CTL gebouw aan de andere kant van de bouwwerf.
Samen met de mensen die ik het beste ken, kregen we dat moeilijk te omschrijven gevoel dat we niet meer tegengekomen waren sedert onze studententijd. Een gevoel van "Wij zijn de verworpenen van de stijfburgerlijke maatschappij!". Het gebeuren gaf een wat stijve indruk wat misschien normaal is voor zo'n 'gatherings'.

Eerst was er een speech van het departementshoofd (link) gevolgd door een toespraak van een kabinetsmedewerker van Yves Leterme aangezien de minister-president zelf niet van de partij kon zijn.
In essentie komt het er dus op neer dat de nabije toekomst er financieel interessant uitziet voor de informaticus in het algemeen.

De meeste docenten die ik herkende zagen er nog compleet hetzelfde uit.
Feit is dat ikzelf sindsdien een complete makeover ondergaan heb. Vandaar dat de kans klein was dat iemand me ging herkennen.

Links Tjoff in 2002, rechts Tjoff nu:



Het enige dat ik daar ben tegengekomen was dat een docente na 20 seconden staren zei: "Jaja, uwe naam zegt mij iets....kan dat zijn dadde gij bijgekomen zijt, allé, no offense he". Daarna ging ik op een 'offended' manier naar buiten en belandde ik met enkele ex-studenten, waaronder mezelf in the Zone op de Voskenslaan.

Sfeerbeeld:



Achteraf dan nog met de fiets door de vrieskou naar de St-Hubert gefietst om nog een paar theelichtpotjes met Leffe-logo te veroveren en als afsluiter nog een vette pita (Isparta aan de Vooruit) naar binnen gewerkt.

Deze middag heb ik die ranzigheid uitgezweet door een kilometer te zwemmen in 't Strop.

Een avond vol Leffe

Een rustig avondje, kuierend, liggend, hangend in de zetel zou het worden. Dat was alleszins het plan dat zich in m'n hoofd aan het vormen was toen ik gisterenavond nog laat aan 't werken was. Op dat moment kreeg ik telefoon van iemand die me vroeg of ik zin had om over de dingen des levens te tateren bij pot en pint. Er welgeteld 1 seconde over nadenkend, ging ik gewillig op het Leffe-voorstel in. We besloten af te spreken in de St-Hubert in de Kortrijksepoortstraat. 'k Was daar trouwens niet zo heel erg lang geleden geweest. Daar aangekomen viel ons oog op een aan-de-gang-zijnde tafelvoetbaltornooi. We besloten ons ook in te schrijven met als ultieme doel twee matchen te verliezen. Dat gebeurde ook. Scores: 11 voor de beide tegenstanders, de eerste keer 3 voor het Alphonse-Tjoff team, de tweede keer 5. Ik feliciteerde de mij-op-dat-moment-nog-steeds-onbekende winnaars met een ferme: "Proficiat dat jullie deze keer wél goed gespeeld hebben."
Om onze nederlagen te vieren besloten we theelichtjes met de daar bijhorende potjes te verzamelen. Die potjes hadden een Leffe-logo en als gevolg daarvan moesten we Leffe's drinken om ze te verzamelen. Verder aan de toog voor ons heel erg interessant lijkende gesprekken aangeknoopt met Nazif, the bartender en met enkele groepjes studerende mensen die op dat moment blijkbaar niet aan het studeren waren.
Daarnaast nog enkele interessante gesprekken gevoerd met m'n compaan Alphonse om tenslotte véél te laat naar huis te gaan en een pijnlijke dag tegemoet te gaan.

Interessant, dat wel, ongezond dat ook. Vandaag merkte ik het vooral aan m'n verkoudheid die er niet erg op beterde. Het gevolg was dat ik deze middag tijdens een meeting op 't werk er zo moe uitzag en gigantisch nasaal klinkte dat ik noodgedwongen overkwam als een platgespoten patiënt.

Op vlak van lopen voel ik de kans dat ik zondag de 10km Gaston Roelants loop met de dag kleiner worden. De blessure aan m'n linkerknie is al veel gebeterd maar nog niet volledig weg en nu met die zware verkoudheid er bovenop ziet het er niet echt fraai uit. Spijtig, maar 'k zal zaterdag definitief beslissen.
Het doet het ergens wel pijn aangezien m'n conditie echt wel scherp staat op dit moment. De weg hier naartoe ging uiteraard niet vanzelf: veel fietsen, zwemmen (zoals gisteren nog) en lopen. 't Is vooral de gedachte daaraan die het allemaal wat spijtig maakt. Maja, zo wreed is dat nu eigenlijk allemaal niet he!

Verder heb je misschien reeds gezien dat ik vriend van Gentblogt.be ben.
Wat stelt dit eigenlijk allemaal voor?



Heel simpel, Gentblogt.be is één van de meest interessante blogs in Vlaanderens blogwereldje. Er is zelfs een politiek-onafhankelijke VZW voor opgericht. Dagelijks berichten ze over alles, maar dan ook werkelijk alles i.v.m. Gent op een heel eigenwijze manier. Om te kunnen overleven als VZW en voor de hosting van de website enzo hebben ze uw kleine bijdrage meer dan nodig. Meer hierover kan je lezen op het blog van Joke en uiteraard op Gentblogt.be zelve.

Deze avond was 't ook vrij hectisch. Na 't werk naar Lochristi gereden om daar een baby-cadeautje te kopen. Jaja, morgen gaan we op babybezoek bij Lars (zie dit artikel).
Vervolgens naar den Delhaize gespurt om nog vóór 20u boodschapjes te doen en nadat ik gelijk nen echten superman m'n eten ingeademd had om 21u nog even langsgeweest om ergens een computer-, meer specifiek printerprobleem, te gaan verhelpen.

Een weekendje concertzaal

Dit weekend vooral veel tijd doorgebracht in de concertzaal van de vooruit. Zaterdagavond was het daar alweer 80s-fuif. Moeilijk met m'n blessure aan m'n linkerknie maar na een paar pintjes is dat toch gelukt om wat onnozel te dansen zoals het een 80s-fuiver betaamt. Het "Gay" gehalte was hoog en alhoewel ik daar niet aan wou meedoen, zag ik er plots ook zo uit toen de naad van m'n broek bij het vooroverbuigen plots volledig doorscheurde.
Rond een uur of 5:13u zijn we dan huiswaarts gekeerd waar ik mij helemaal op de kleine pizzatjes gestort heb, lekker dat wel.

Gisterenavond had ik het genoegen meegenomen te worden naar diezelfde concertzaal van de vooruit om een concert bij te wonen van de groep "Sophia".
Het begon met een verschrikkelijk slecht voorprogramma waarvan het massageluid van de toeschouwers ettelijke pogingen ondernam om het gekwel van die groep te overstemmen.
Barstend van de koppijn en kermend van de innerlijke pijn konden we daarna genieten van "Sophia".
Om even op het thema innerlijke pijn door te gaan, moet ik bekennen dat die kerel er echt wel in geslaagd is om z'n innerlijke relationele pijnen te verwoorden. Het optreden was schitterend, hartverscheurend en vooral passioneel te noemen. Zeker een aanrader!
Sophia is de max voor wie van prachtige, rustige muziek in combinatie met romantiserende teksten houdt.
Op het concert nog een ex-collega tegengekomen, wat handig was om te trakteren en te laten trakteren...

Casino Royale

Daarnet naar "Casino Royale" geweest, de nieuwe Bond-film. Leuk filmpje met veel actie, schone madammen en dure auto's zoals we van Bond films gewoon zijn. Deze film speelt zich af in de beginperiode van toen Bond net 007-status gekregen had. De makers hebben hier geen aandacht besteed aan het feit dat deze film zich dan eigenlijk ergens in de jaren '50-'60 zou moeten situeren, nee, deze prent speelt zich af in deze tijd. Bond wordt deze keer door een nieuwe acteur ten berde gebracht. Hij doet dat goed, alhoewel hij een hoog Rambo gehalte heeft.

Wat ik vooral leuk vond aan deze film is dat een bepaalde scene zich afspeelt tijdens een tentoonstelling van Günther von Hagens, nl. Körperwelten, waar ik destijds ook naartoe gegaan ben in het slachthuis van Anderlecht. In de film heet dit dan "Body worlds", net zoals je op de website kan zien, blijkbaar "veramerikaanst" om commerciële redenen.

Er was ook nog een leuke verwijzing naar het feit dat Venetië langzaamaan aan het verzinken is. Dit werd in de film gesymboliseerd door een volledig gebouw in het gezellige Venetië op geweldadige wijze te doen verzinken.

Na de film zijn we in de Brouwzaele beland. Het leukste gebeuren van de pintjesrijke avond was toen een collega volgende lol vertelde: "Wete gij hoe een papegaai van 50 kg om eten roept?", waarop ik "nee", waarop hij: "NOOTJES!" schreeuwde. Als gevolg hiervan werd het 2 seconden muisstil in het café en stond iedereen naar ons te staren. Ik kwam niet meer bij. :-)

Een paar uur later zette ik m'n lijdensweg naar huis in. Vandaag had ik een dagje verlof en deze namiddag heb ik 10 km gelopen in 53 minuten 30 seconden en dit echter iets te enthousiast blijkt nu. Ik denk dat ik een frictie heb aan de linkerknie deze keer. :(
Pijnlijke zaak. Normaal stappen lukt voorlopig niet meer. Hopelijk is het morgen beter en hopelijk komt de 10km Gaston Roelants volgende week niet in het gedrang...