Energieplan

De oorzaak van m'n nalatigheid in het bloggen de laatste dagen ligt bij het feit dat er zoveel op het programma stond waardoor ik me mentaal leeggelopen voel. Kortom: geen energie meer.
Geen getreur, ik heb een plan: het energieplan. Vanaf morgenvroeg begin ik er aan. Dan drink ik een actimelleke, spring ik op de fiets en ga ik de nieuwe werkweek te lijf. Dinsdagmiddag staat wat zwemmen op het programma en ik zou graag ook nog eens een loopje willen proberen. Niet te lang uiteraard want die linkerknie zal waarschijnlijk na een 10-tal minuutjes weer beginnen jammeren.

Onder de noemer "wist je ditjes?" wou ik nog even het volgende kwijt:
Wist je dat er een tijdje geleden een artikel, deels afgeleid van dit artikel, op Gentblogt verscheen? Klik hier om het te lezen.

Verder een antwoord op de vraag: Waar is Christophe de laatste dagen zoal mee beziggeweest?
Vrijdagavond loste ik de belofte om voor Doremies verjaardag eens te trakteren op een etentje in door nen romantischen tête-à-tête in restaurant "Karel De Stoute" (Patershol, Gent). Sjieke maar vooral lekkere dinges. Een aanrader als je eens à la "Comme chez soi" wilt eten.
Zaterdag repten we ons rond de middag richting Kortrijk om daar een jaarlijks nieuwjaarsachtig familiefeest bij te wonen, overladen van de drapjes, hankjes en nog veel meer van dat overgoten met een sausje van cadeautjes.


Op de foto zie je mijn naturel poserende moeder.

's Avonds stond dan weer Gent op het programma met het jaarlijks personeelsfeest van m'n werk dat net als vorig jaar op vlak van eten ingekleed werd door de mensen van de "Coeur d'Artichaut".


Op de foto zie je hoe ik samen met een collega naar de '17 min' (leeftijdsgewijs) St-Bavo fuif ontsnapte om dan ongeveer een kwartier later zwaar onder ons voeten te krijgen door een buitenwipper-kleerkast.

Vandaag deed ik wat aan armspieroefeningen door een commode te verhuizen van Gent naar Zwijnaarde. Hierbij gebruikte ik uiteraard deels gemotoriseerd vervoer.
Deze avond hield ik me tenslotte nog wat bezig met soep (terug een indische toestand maar deze keer met een courgette als extra ingrediënt) maken gevolgd door het verplaatsen van wat water uit onze kelder naar een ander deel van die kelder en dit met behulp van een trekker. Goeie oefening en een beproeving voor de rug! De kelder dreigt nl. al een goeie week onder te lopen als gevolg van een verstopping.

Aan het eind van mijn theewater zijnde, had ik deze avond nog een interessant gesprek met teerbeminde Doremie over het feit dat ik alsmaar vaker het gevoel heb dat er enorm veel schijnheilige mensen zijn. Ik wil dat gevoel helemaal niet hebben. Het brengt niks op en je kwelt er jezelf enkel maar mee. Volgens mij worden mensen zo omdat het dan makkelijker is om energie te steken in het zichzelf profileren naar de grote massa toe. Zo'n mensen zullen ooit wel beseffen dat dat eigenlijk totaal niet belangrijk is. Een logisch gevolg lijkt me dat velen pas tot dit besef zullen komen als er bijna niemand meer overblijft om op terug te vallen. Misschien zal dat dan de eerste maal zijn dat die mensen de werkelijke betekenis van het woord "vriend" of "vriendin" ervaren. Die woorden worden namelijk al te vaak misbruikt. Stel jezelf voor rond 60-jarige leeftijd en probeer de mensen die je als vriend of vriendin beschouwt voor te stellen in die toekomstige wereld. Denk je ook dat het enkel lukt bij diegenen waarbij je dat woord niet misbruikt?
Verder zie ik regelmatig in sommige mensen hun blik minder fraaie dingen en onuitgesproken gedachten die verschillen van wat ze trachten over te brengen. Dit laatste moet je echter wel met een korreltje zout nemen daar ik helemaal het recht niet heb om de pretentie te hebben dat ik denk te weten wat andere mensen denken. Het is een gok en dus niet rechtvaardig.