Reinaert

Reinaert werkte bij de bank. Dat was op de Kouter in Gent. Hij had rost haar. Hij deed zijn werk al 15 jaar graag. Hij voelde zich ondertussen al gelijk een echte ancien.

De kansen op promotie waren voor Reinaert gunstig geweest. Hij was 10 jaar inputbediende geweest. Overschrijvingen ingeven was zijn specialiteit. Maar nu was Reinaert dus teamleider van de 6 mensen die zijn oude job uitoefenden.

Een echte kutjob als je 't mij vraagt. Reinaert dacht daar net zo over maar probeerde zichzelf steeds weer te sussen met ingevingen als "Het valt allemaal nog wel mee." en "Als ik maar mijn boterham verdien." of "Nog 286 overschrijvingen en dan mag ik terug naar mijn vrouw."
Er waren ook die zeldzame keren dat hij er wat teveel over nadacht en besefte dat hij zijn leven aan het vergooien was. Die keren werd zijn rechterwang nat van het traantje dat erover sijpelde.

Naast die gevoelige kant van Reinaert kan je best wel stellen dat hij in feite een echte zak was. Onlangs nog, vorige zomer, waren er enkele studentenjobs in de bank.
Tom was 1 van die studenten die daar wat tijd van z'n zomerverlof besloot te vergooien.

Tom was een grappige, onervaren 18-jarige kerel die meestal wel iets van drugs in z'n bloed had circuleren.

Op de tweede dag van de vakantiejob kwam Tom, zoals hij dat eigenlijk gewoon was, 5 minuten te laat binnen. Uiteraard werd er onmiddellijk door Reinaert ingegrepen. Hij besloot een halve dag loon van Tom af te houden, ging hem dat vertellen en spoorde hem op vriendelijke wijze aan om een hand te geven door volgend zinnetje: "Het is hier wel de gewoonte dat je 's ochtends een hand komt geven aan uw bazen!"

Maar kijk, tegenwoordig zit Reinaert op de blaren. 't Is nl. gedaan met Fortis!

Die middag: parabel van de vrouw III

Die middag, alhoewel het in feite nog ochtend was, kwam ik een vrouw tegen. Ze glimlachte. Ik glimlachte terug. We begonnen een gesprek. Ik vertelde over m'n reizen naar het einde van de wereld en over hoe ik daar nooit was aangekomen. Zij deed alsof ze geïnteresseerd was, probeerde haar verveling te verbergen en kwam dichter om te zien of ik wel hygiënisch was.

Het was een zonnige middag in Gavere. In het meest marginale café begon een bejaarde DJ betrekkelijk zalige platen te draaien. Op dat moment deed zich een kentering voor. "De pallieter" werd plots een danscafé, meerbepaald de op dat moment grootste danstempel van de streek. Naast "The O" uiteraard. De vrouw glimlachte, kwam over alsof ze me ook leuk vond en stelde haar vriendin aan me voor.

Uiteraard deed ik haar binnen. Wat wil je? Ze was een taaie boerendochter die goed kon kussen. Ik was vrijgezel. Ik was niet vies van een pintje. Maar totaal onervaren. Ik had niet gezien dat ze een donzige snor had. En een baard. Ik ging volledig op in "Only The Lonely" van Roy Orbinson. Dat was ongetwijfeld de meest foute plaat van die tijd.

We besloten ooit kinderen te hebben. En te trouwen. Maar toen brak het daglicht door de wolken.

Jezus

Jezus woonde in Eke, vlakbij Nazareth.
Hij verkoos shoppen in Gent boven de Makro. In Gent ging hij graag naar de bibliotheek aan het Zuid, wat makkelijk was doordat hij daar dan ook naar het Zuidcomplex kon gaan om te shoppen.

In de bibliotheek hebben ze internet. En dat vond Jezus de max!
Nu wil het toeval dat hij daar recentelijk, ja eergisteren, nog zat te surfen.
Op de website van Deredactie had hij gezien dat Obama de nieuwe president van Amerika zou worden. "Eindelijk eens iemand die half-zwart is" dacht Jezus.

Het deed hem denken aan zijn jeugd. Jezus was ooit een adoptiebaby. Hij was geboren in Kenia en sprak vloeiend Dholuo.

Op een dag, gisteren, kwam Jezus de vrouw van zijn leven tegen. Ze hield van shoppen. En vooral van Jezus' Visa-kaart.
Ooit, deze morgen, vertelde Jezus me dat hij dolverliefd was op haar.

Iets later, deze middag, veranderde de stemming. 't Had te maken met het krediet van zijn Visa-kaart maar hij ging het me deze avond nog wel eens uitleggen.

Nog iets later, daarnet, waren ze niet zo dol meer op elkaar. Nee, echt, ik heb het gecontroleerd op zijn Facebook.

Voor meer roddels wacht ik tot vanavond. Dan zie ik Jezus tijdens onze wekelijkse bijbelstudie. Het zal weer een zot weekend worden. Haha, zijt daar maar zeker van!

Dailymile

Vandaag kwam ik op een interessante site terecht waar je je workouts kan registreren.
Ik ben er dus onmiddellijk mee begonnen.
Je kan er ook vriendjes toevoegen en mensen motiveren.
Vree wijs!

In de linkerkolom op deze site heb ik alvast een widget toegevoegd die rechtstreeks doorlinkt naar m'n profiel op de site en waar je kan motiveren en commentaar geven.
Dailymile kan ook gekoppeld worden aan je Twitter-account.

Zeker een aanrader voor sporters!

Elke

Elke was zot van hype's. Op een dag ging ze naar een fuif in de Taboeloe Rossoh. Dat was in Wommelgem. De hype van die tijd was net aan de gang.

Joris ging voor de allereerste keer naar een fuif. Hij kende er niemand. Behalve Elke. Hij had nog met haar in de klas gezeten. Toen ze elkaar zagen, begonnen ze een oppervlakkig gesprek.

Nadat Elke wat had zitten opscheppen over haar niet zo matige alcoholconsumptie en haar sterke lever, liet ze Joris achter aan de bar om te gaan dansen op dit nummer.

Joris sloeg die avond ook nog met argusogen gade hoe Elke volgepropt werd met spacecake. Hij voelde zich er mottig bij doordat het de eerste keer was dat hij zoiets zag gebeuren. Hij besloot het zich niet aan te trekken, begon korte drank te drinken en deed het lelijkste wijf van de fuif binnen. Dat beviel hem mateloos waarop hij ook nog eens de domste binnendeed.

Vijftien jaar later ging Joris printpapier kopen in de Club op de Kogelmarkt in Genk. Aan de kassa zag hij Elke. Joris was net ontslagen uit de ontwenningskliniek en wou nog profiteren van het leven nu hij de perfecte medicijnencoctail had gekregen om zijn ziektes onder controle te houden.
Joris glimlachte naar Elke. Vervolgens kreeg hij een wat vreemd gevoel toen ze hem met een koude doodse blik aanstaarde.

"Ken je mij niet meer?" vroeg Joris. "Jaja" zei Elke.
Maar Joris kon amper nog connectie vinden.
Elke voelde zich nochtans goed. Ze had geen last meer van die psychose waar ze jarenlang mee gesukkeld had.

Ach ja, toch fijn te weten dat het toch weer goed kan komen met mensen waar je het op het eerste zicht niet van zou verwachten.

Tomaten

"Na jaren van proteïnerijke Dr. Oetker's eten drong het plots tot me door dat de droogte van de tonijn die ik bovenop die bevroren Dr. Oetker met champignons legde, perfect gecountered kan worden door er ook nog sappige schijfjes tomaat op te leggen." is ongetwijfeld één van de langste zinnen die vandaag plots uit het niets door m'n hoofd gingen.
Ok, ik lieg. Vervang "uit het niets" maar door "doordat ik honger kreeg". Dat laatste heb ik trouwens nog altijd want zopas rijpte enkel de idee om die Dr. Oetker met champignons, die ik overigens in de Delhaize kocht, te beleggen met tomaat van bij de Turkse supermarkt, vergezeld van het idee dat rond oktober 2007 door m'n hoofd ging namelijk "garneren met tonijn" maar waarvan ik de laatste tijd niet helemaal tevreden meer ben doordat je het met die configuratie voor de smaak echt niet hoeft te doen.

"Ik ga de oven aanleggen." is trouwens de kortste volzin die vandaag door m'n hoofd ging.