Spinazie

Genietend van m'n avondeten droomde ik weg en kreeg ik de plotse ingeving dat het toch al heel erg lang geleden is dat ik nog gezonde spinazie gegeten heb.
Wij kopen altijd zo van dienen lekkeren brol uit bokalen. Zo doen wij dat. Het enige probleem is dat dat naar 't schijnt niet zo heel erg gezond blijkt te zijn. We ontlopen daardoor veel vitamientjes en vervangen dat door bewaarmiddelen.
Toen ik nog bij m'n ouders woonde, maakte m'n moeder altijd, nee niet elke dag, spinazie. Gecombineerd met patatten en een hamburger met daar bovenop een spiegelei is dat de perfecte maaltijd. Door de enorme hoeveelheid koolhydraten krijg je daarvan veel energie. Ik ga dat binnenkort eens klaarmaken en dit op voorwaarde dat ik de ingrediënten niet vergeet bij het volgende Delhaize bezoek.

Verder ben ik vandaag:

• met m'n auto naar de keuring geweest (kon niet onder m'n arm dus ben ik ermee naar de keuring gereden) en er deze keer wél doorgeraakt (vorige keer dus logischerwijs niet)
  
• nogal laat toegekomen op 't werk
  
• slechtgezind wakkergeworden omdat ik mottig gedroomd had over te laat komen en ontslagen worden
  
• in de lach geschoten toen een droge Amerikaan (=op vlak van humor) aan een collega vroeg: "Where can I drop off the coffee?" waarop die collega hem naar de koffieautomaat begeleidde, waarop de droge Amerikaan zei: "No, I meant inverse, you know, inverse..." waarop die collega verwonderd keek, waarop vervolgens die droge Amerikaan fluisterde "You know, toilet", gevolgd door een één-seconde durende "Aaahyeah!" kreet (of zoiets) uit die collegas mond.
  

Nefast voor de feestvreugde

Een uurtje geleden vond ik in de brievenbus een op het eerste zicht nietszeggend foldertje getiteld: "Wat is avatar?". Het eerste wat toen in me opkwam was: "Dat zijn zo van die prentjes, meestal 32 op 32 pixels die je kan gebruiken om aan je nickname op een online forum te hangen."
Dat bleek het echter niet te zijn. Om er alles over te lezen, vermelden ze deze website.

"Avatar is het krachtigste, puurste zelfontplooiingsprogramma dat er is. Het bestaat uit een reeks ervaringsgerichte oefeningen waarmee je jezelf kunt ontdekken en jouw bewustzijn kunt richten op wat jij wilt bereiken. Daarbij zul je jouw eigen unieke en verrassende inzichten meemaken. Je ontdekt hoe je in elkaar zit." zegt de folder. Let vooral op het overvloedig gebruik van de bijvoeglijke naamwoorden. Verder nog wat marketing blahblah onder de vorm van ja/nee-vragen: "...Zou je graag de bewustzijnstoestand willen meemaken die gewoonlijk wordt omschreven als verlichting?"

Nee, merci, ik ben al verlicht...proest :)

Toch frappant hoeveel mensen telkens weer op zoek zijn naar iets om in te geloven. Precies alsof je door atheïstisch niet te geloven niet gelukkig zou kunnen zijn. De religieuze wereld ziet atheïsten als verdwaalde schepsels die een zinloos leven leiden en bijgevolg hun dwaling niet inzien maar meer hierover in dit heel erg interessant artikel: "Het atheïstisch dwalen"

Overtuigde mensen hebben altijd gelijk in hun eigen kleine waarheidswereldje, lijkt mij. Als je niet meer denkt maar weet, is er geen ruimte meer voor discussie en word je blindelings geleid naar wat je opgedrongen wordt. In de vrije westerse wereld heb je gelukkig de keuze: kom bij ons al dan niet exclusief clubje van mensen die het weten of ga gewoon zielig zoals ik langs de kant staan dwalen.
't Zit diep en 't houdt iedereen in zekere mate bezig.

Mensen zijn steeds op zoek naar zin te geven aan hun leven. Dat is ook zo. Toch zie ik al te vaak mensen op een verkeerde manier zin geven aan hun leven waardoor ze wat 'echt' belangrijk is uit het oog verliezen. Nee, geen opsomming hier van wat echt belangrijk is. Iedereen moet dat voor zichzelf uitmaken. Dat is pas het echte pad naar 'verlichting', nu ja, 't is maar een term gelijk een ander.

Leegte is een gevoel dat iedereen wel eens overkomt. Mijn persoonlijk ervaring vertelt me dat je er dan goed aan doet om allerlei nieuwe dingen te proberen om die leegte op te vullen. Volgens mij heeft de grootste oorzaak van leegte te maken met de dagelijkse sleur. Een mens is daar niet voor gemaakt om in een strikt afgelijnd vast patroon te vallen en nog minder om dit te aanvaarden als zijn/haar leven.

Tjoffs tips: doe eens iets politiek incorrects, vertel eens een domme lol waarvan je weet dat ze niet grappig is en dit op een moment waarvan je weet dat het 'niet de moment is', doe eens een sport en dit 2 keer in de week en probeer dit eens voor 2 à 3 maanden vol te houden (want dan begint het pas echt plezant te worden).
Kortom, kom uit je luie zetel en zet de tv uit, ook al ben je doodmoe door geestelijke arbeid. Als je het gevoel hebt dat je ogen kunnen toevallen omdat je zo hard hebt moeten nadenken, is je lijf dat meestal niet. De hartslag opdrijven helpt het lichaam vermoeien en de ziel versterken. Op termijn zal ook je lichaam versterken en eens die twee in balans zijn zal je je echt goed beginnen voelen. Vergeet niet om er een niet-te-vast patroon aan over te houden want dan dreig je weer in de sleur te belanden. Rustig, rustig, de boog hoeft niet altijd gespannen te zijn.

Over de titel wou ik nog even dit kwijt: "Nefast voor de feestvreugde" is een ongelofelijk komisch programma met Warre Borgmans, Els Dottermans, Tine Embrechts, Wim Opbrouck, Bart Peeters, Adriaan Van den Hoof, etc... dat ze tussen 2000 tot 2003 op kerstmis ofzo op Canvas uitzonden.
Gisterenavond bij vrienden naar een afleveringske op video gekeken.
Eigenlijk wel toepasselijke titel want discussies over religie en dergelijke zijn al vele malen nefast voor de feestvreugde gebleken.

Ahja, nog effekes iets over vandaag: vandaag was het m'n collega z'n verjaardag. Hij is er in geslaagd om dit tot het einde van de dag stil te houden. Hij vond het niet belangrijk. Gelijk had hij. Verjaardagen zijn inderdaad niet zo belangrijk, alhoewel het niet tof zou zijn dat ze je compleet vergeten. Waarom? Ik weet het niet.



Over botjes ging ik hier vandaag ook nog iets vertellen. 't Is namelijk tegenwoordig mode om als vrouw botten te dragen, vergezeld van 'collantses' en rokje.
Vreemd eigenlijk als je bedenkt dat je 10 jaar geleden zou bekeken worden alsof je uit het sprookje van de gelaarsde kat kwam of dat ze je bekeken alsof je gewoon de tot-leven-gekomen tuinkabouter zelve was. Toch moet ik bekennen dat het soms iets sexy heeft, afhankelijk van de voor de opvulling zorgende vrouw.
Tja, da's mode he. Tjoff is daar nie zo vree mee bezig.

Vandaag met de vernieuwde fiets naar 't werk geweest en 's middag één kilometer gezwommen in 't Strop. Kwestie van alle leegtes goed op te vullen :) alhoewel deze webpage op één of andere manier bewijst dat ik er nog steeds mee worstel.

Pieters "Hoff" rubriek

Pieter doet dat ook! Inderdaad de Pieter gaat hier ook bloggen. Hij was zodanig enthousiast dat hij onmiddellijk z'n eigen rubriek kreeg.
Hij zal u, bloglezer, vanaf heden verrassen met prachtige artikels over zijn idool "David Hasselhoff", een icoon die deze wereld op diverse manieren vooruit geholpen heeft.
Pieter, op de foto te zien tijdens één van zijn vele ontmoetingen met z'n goeie vriend Hoff, zal u op de hoogte houden van alle nieuwtjes omtrent deze legende.
Wie is de man, de legende, het wonder, het brein achter het slopen van de Berlijnse muur? Allemaal vragen waar jullie spoedig een antwoord op zullen krijgen.

't Schitterend Ongeluk

Ter gelegenheid van ons 5-jarig bestaan als koppel reserveerde mijn madam, Doremie, bij een restaurant waar we al ne keer gepasseerd waren bij één van onze talrijke wandelingen. Toen ik Doremie leerde kennen was dat eigenlijk ook een schitterend ongeluk dus 't Schitterend Ongeluk in Herzele was inderdaad geen slechte keuze.
Het prachtige, op Gaudí geïnspireerde interieur brengt je al onmiddellijk in een ontspannen stemming.



Bij het binnenkomen word je naar een gezellig betegelde zithoek geleid waar ze je voorzien van een aperitiefke. Doremie nam een Kirr Royal en ik nam een Bacardi cola.
Vergezeld van een lekker hapje (een potje met groentjes, gerookte zalm en wat dressing ofzo) dronken we rustig ons drankje uit.
Wat we daarna allemaal gegeten hebben, weet ik niet zo gedetailleerd meer, maar 't was allemaal heel erg lekker en mooi gepresenteerd. Gelukkig vond ik de gerechten terug op de website van 't Schitterend Ongeluk.
Als voorgerecht kregen we "Zalmtournedos met paprika coulis", daarna "Sorbet met Balegemse jenever", vervolgens als hoofdgerecht "Tongrolletjes met Juliennegroentjes, garnalen en kreeftensaus" om dan als dessert te kunnen genieten van "Bavarois van mandarijntjes met vers" volgens de website. Dat laatste was volgens mij "vers fruit".
Achteraf nog een heerlijke koffie gedronken. Doremie nam een décafféiné omdat ze de komende week toch minstens één nacht zou willen slapen.
Na ons eten zijn we in het donkere Herzele nog een flinke wandeling gaan maken tussen de velden. Na een uurtje ofzo hielden we halt bij een weide waar enkele koeien ons compleet verdwaasd stonden aan te staren. Ik besloot met hen te communiceren. Toen dit resulteerde in een wederzijdse communicatie stond Doremie helemaal paf.
Ze zei: "Gij zijt beter in communiceren met koeien dan met mij".
Misschien had ze wel gelijk.


Wat deed ik vandaag? Awel, vandaag heb ik me vooral geconcentreerd op het 2 uren en 14 minuten lopen aan lage hartslag.
'k Moet het hier toch wel even kwijt want 't was een primeur in m'n persoonlijke loopcarrière. Het was nl. de allereerste keer dat ik 20km gelopen heb. Hoe weet je dat zo zeker, awel door die Navman loopgps (zie hier). Vertrekkende aan m'n deur, liep ik naar de Watersportbaan om daar vervolgens 1 rondje rond te lopen. Bij het tweede rondje besloot ik om halfweg van parcours te veranderen. Toen liep ik langs de R4, richting Zwijnaarde tot net voor de eerste brug die je daar dan tegenkomt. Je kan daar namelijk aan de linkerkant een klein pad nemen dat je naar een jachthaven leidt. Daar volgde ik het pad tot ik terug ergens aan de Watersportbaan uitkwam. Op dat moment zat ik aan een kilometer of 12. Tenslotte deed ik een laatste rondje rond de Watersportbaan. Bij kilometer 16 begonnen de spiertjes rondom m'n kniëen pijn te doen. Om de laatste 4 kilometer te vullen liep ik richting huis en nam ik er nog een half rondje Coupure bij. 'k Heb daarna nog 5 minuutjes gewandeld, gevolgd door 10 minuten stretching om een beetje cooling-down te doen om morgen tenminste nog op m'n benen te kunnen staan.

Doremie had ondertussen heerlijke spaghetti gemaakt. Yummie, dat was smullen!
Na het eten kon ik nauwelijks lopen en besloot ik een 37 graden bad te nemen met Tea Tree etherische olie, die ik een tijdje geleden kocht om het herstellingsproces te bespoedigen. 't Is ondertussen al iets beter nu.
Morgen weer met de gerepareerde fiets naar 't werk want naar 't schijnt helpt dit de bloeddoorstroming in de benen en dus ook het herstel.

Ja, inderdaad, de fiets is gerepareerd. Ik ben 'm vrijdag, nadat ik m'n auto bij de garage ging halen, bij m'n ouders gaan ophalen.
Hij ziet er uit als nieuw:

• afgestoomd
  
• nieuwe binnen- en buitenbanden
  
• achter- en voorwiel gerecht + spaken opgespannen
  
• ketting onderhouden
  
• Sturmey onderhouden
  
• nieuwe pedalen
  

Morgenvroeg eens testen of hij ook nieuw aanvoelt. Hopelijk is dit het einde van de chronische platte banden.

Jay Kay danst DE MAX

Mijn grote voorbeeld voor op de dansvloer zal altijd Jay Kay van Jamiroquai blijven. Die stijl is zo ongelofelijk orgineel dat niemand hem ooit zal kunnen nabootsen.

Space Cowboy van z'n 2e album (=Return of the space cowboy) heeft me destijds (moet zo rond 1994-1995 geweest zijn) over de streep van het "fanschap" getrokken.
Kijk, luister en geniet (let ook op de details in de clip):

Chapman blijft mooi, Van Hamme stopt

Bedenkend dat Tracy Chapman altijd even mooi en tijdloos zal blijven, besloot ik, alvorens hieraan te beginnen schrijven, nostalgischerwijs het debuutalbum van Tracy Chapman op te leggen. Met dit album, dat trouwens geen titel draagt, werd ze in 1988 voor 14 weken naar nummer 1 gekatapulteerd (zegt wikipedia)
Wie het album kent, zal er wel zijn of haar herinneringen kunnen aan vastknopen.
Zelf heb ik daar altijd al een beetje een hekel aan gehad om herinneringen ongewild vastgeknoopt te krijgen aan een bepaald liedje. Er zijn echter uitzonderingen. Tracy's album is er één van!
Van die muziek word ik nu ne keer echt rustig. Hoogstwaarschijnlijk heeft dit te maken met het feit dat ik, toen ik nog bij m'n ouders woonde, telkens langsging bij vrienden uit de buurt. Eén daarvan was Jochen. Eigenlijk besef ik nu pas hoeveel steun ik gehad heb aan die gast door daar vroeger telkens terecht te kunnen voor eindeloze gesprekken op zo van die momenten dat ik wat down was door school, een nutteloos lijkende berg aan schoolwerk die me soms tot midden in de nacht bezighield of problemen had met het feit dat het er in die tijd bij ons thuis soms autoritair aan toe ging.
Awel, op die momenten kwam ik bij Jochen en zette hij als achtergrondmuziek Tracy Chapman, iets synthesizerachtigs of U2 aan.

Ondertussen is het album reeds afgespeeld maar 'k zal 't nog es opnieuw afspelen. Op YouTube net een prachtige akoustische versie gevonden van "Talkin' 'Bout A Revolution".

Kijk, geniet, maar luister vooral en krijg het samen met mij even moeilijk:


Voor de rest alles goed met mij hoor. Vandaag was het alweer nogal donker op m'n werkplaats. Een collega, Balle, besloot daar iets aan te doen. Hij stelde z'n webcam met de lens richting Ledeberg kerk en zorgde ervoor dat ik op m'n MSN messenger visueel contact had met de buitenwereld. 'k Heb dat venstertje laten openstaan in de linkeronderhoek van m'n scherm.
Ziehier een screenshot van deze namiddag:



Iets later kregen we een mail dat het vandaag monthly drink was, met speech en al.
De speech en het eerste uur moest ik echter laten vallen daar ik sowieso momenteel veel werk heb door een naderende deadline. Nadat er reeds 3 mensen langs m'n bureau passeerden om "ge hebt niks gemist, 't was gewoon 'welkom', 'premier Verhofstadt gaat dat gebouw hier binnenkort komen inhuldigen' en 'er komt een familiedag'" te zeggen, had ik een vaag vermoeden dat ik niks gemist had.
Daarna toch een paar pintjes gedronken op die monthly drink. Vervolgens Bekka van m'n werk, die het bloggen leuk vindt, gezegd dat ze, als ze zin heeft om ook artikeltjes te schrijven, dat hier gerust mag doen. Ze was blij.
Bekka doet dat binnenkort dus misschien ook!

Uiteindelijk de pedalen richting Papegaaistraat genomen en vervolgens een pitatje (dat was eigenlijk al lang geleden) bij Emirdag gekocht.
Thuis viel m'n oog op een artikel in de Knack: Jean Van Hamme stopt ermee! :(
De man is 67, stinkend rijk, en wil het er nu toch echt wel eens van pakken.
Van Hamme is een prachtig schrijver. Hij schreef de scenario's voor kwaliteitsvolle strips zoals onder andere Thorgal (zie foto hieronder), XIII, Largo Winch en Meesters van de Gerst. Ik heb bijna alle strips van die reeksen gelezen (behalve Largo Winch want daar las ik maar ééntje van), alhoewel ik er niet één in m'n bezit heb. Dit komt doordat ik die strips 5 à 6 jaar geleden las. M'n toenmalige vriendin was, en is hoogstwaarschijnlijk nog steeds fervent stripverzamelaar van strips met krachtige scenario's die door getalenteerde tekenaars op papier neergekleurd staan.

Er is weliswaar een uitzondering. Als ik naar m'n boekenschap kijk zie ik één rug met daarop ROSINSKI - VAN HAMME.
Het is "De Chninkel", getekend door Rosinski met (hoe kan het ook anders) een schitterend scenario van Van Hamme. Dit is een 166-pagina strip, niet-ingekleurd waarvan je op 't einde toch ook wel een zekere emotionele geraaktheid ervaart.
Klik hier voor een voorsmaakje.
Eén woord: meesterlijk!

Nota: Ook dit meesterwerk werd vervaardigd in 1988. Tjoff was toen 8 jaar. Deze informatie is niet relevant. Je mag ze dus vergeten. Er is veel informatie. Sommige informatie is schuingedrukt met een bepaalde betekenis. Deze informatie heeft dat niet. Begin misschien van van voor af aan bij deze schuingedrukte tekst en stop daar.

Zuiderpoort, achterban en ik blij

Blij dat ik vandaag was. Ge kunt het u niet voorstellen!
Deze morgen had ik, hoe kan het ook anders, alweer een platte band. Ik had die gisterenavond nochtans professioneel geplakt, doch het mocht niet zijn. Aan de Zuid kreeg ik plots weer een heel erg teleurstellend gevoel toen het geraamte van m'n fiets de straatstenen begon aan te raken. Ik stapte af en ging met de voet, de andere voet daarbij betrekkende.
Chance dat ik niet ver meer moest torten! Ik kwam nog net binnen de limiet van veel-te-laat-toekomen op het werk aan.
Rond de middag belde ik m'n vader omdat hij vorige keer dat ik, toen ik nog geen bandplakmateriaal had, een platte tube had de afmetingen van m'n banden had genoteerd. Ik wou namelijk nieuwe buiten- en binnenbanden kopen omdat ik het strontebeu was.
Het is echt wel ne goeie mensch! Hij besloot onmiddellijk om in de namiddag even te passeren aan m'n werk omdat "hij daar toch nog ergens in de buurt moest zijn" en zo maar eventjes tijdelijk zijn fiets in te ruilen voor de mijne en vervolgens de mijne bij nen reparateur binnen te steken. Ik tekende geen bezwaar aan.
Zo gezegd, zo gedaan. Rond een uur of 3 stond hij daar. De transactie verloopte vlekkenloos. Ik was blij.

's Middags zijn we, m'n collega Olivier en ik, op 't werk (aan de Zuiderpoort) letterlijk uit ons dak gegaan of liever: we zijn het dak op gegaan.
Ik wou daar namelijk enkele leuke kiekjes maken zoals je hier bovenaan in dit artikel kan zien.
We namen de lift naar 't negende en daarna de trappen naar 't dak (ongeveer op 't elfde). Achter de deur van 't dak hoorden we stemmen van mensen die daar blijkbaar aan't werken waren aan de airco ofzo en we besloten toen, aangezien we doodsbange mensen zijn, wijselijk de deur te nemen aan de andere kant van het complex.
Bovengekomen, stond een heerlijk panorama en een ijzige kou op 't programma. Ik nam enkele kiekjes.
We liepen naar de andere kant van 't dak. Achteraan heb je een soort kuip. In die kuip nam ik een glimp van enkele techniekers waar. Na een kwartiertje gingen we wijselijk terug naar onze werkplaats op 't zesde.

Rond half 4 had ik een meeting. Resultaat: ik ga de komende 2 weken enorm veel werk hebben. Er moet iets af tegen dan omdat m'n baas dat ding dat nu nog niet af is binnen 2 weken in de US gaat gaan presenteren. Om niet te saai te worden bij de medemens-die-wel-wat-beters-te-doen-heeft heb ik besloten om daar vaag over te blijven.
Waar ik eigenlijk toe wil komen is dat ik dus nog op 't werk zat toen ik om 19u20 een telefoontje kreeg van mijn maat Renaat. Hij vroeg of ik vanavond naar het jeugdhuis Achterban aan de Dampoort wou komen omdat hij daar achter de toog moest staan. Zijn madam wou daar namelijk ook geraken en misschien kon ik haar wel brengen. Mijn pa zijn fiets zag dat blijkbaar niet zitten en Renaat moest de fiets wel begrijpen daar hij bij de auto op dit moment geen kans maakte.

In de Achterban had ik enkele interessante conversaties met mensen die het goed bedoelen: Kristof, een opvoeder, ook wel socio-fysiotherapeut genoemd (nu weet ik dat); Paul, de Paul; Katrien, madam van Renaat; Peter, sympathiekeling; Renaat, sympathiekeling die ik al lang sympathiek weet te zijn; nog enkele sympathieke mensen die ik van toeten nog blazen ken, maar nu toch een beetje.
Wat ik echt tof vind: Katrien gaat binnenkort waarschijnlijk ook bloggen op deze site! :-)
Dat maakt me benieuwd op enthousiaste wijze.

Over vandaag, sport en OwnIndex

Of het lopen me nog steeds boeit?
Ja, ik loop nog steeds, maar ik heb de laatste 2 weken het lopen wat teruggeschroefd om over te schakelen op wat meer alternatieve training. Het is nog steeds de bedoeling om scherp te staan op 17 december want dan loop ik de 10 km Gaston Roelants (zie deze topic).
De reden voor de terugschroeving was omdat ik wat last begon te krijgen aan m'n scheenbenen. Moest ik aan hetzelfde tempo blijven doorlopen zou ik binnen geen tijd een scheenbeenvliesontsteking (=shin splints) hebben dus besloot ik het slim aan te pakken en het lopen wat meer te vervangen door fietsen en zwemmen.
Vorige week liep ik 11 km en de week ervoor ook en dit telkens in 1 oefening vertrekkende van aan m'n deur, 2 rondjes rond de Watersportbaan, en terug.
Momenteel heb ik dus sinds 26/06/2006 al 360,5 km gelopen.
Over de Watersportbaan gesproken: m'n foto die ik op dit moment maakte werd vandaag op Gentblogt gepubliceerd als foto van de dag, keitof! Klik hier voor de link.

Deze morgen bij het ontwaken ging ik dus weer met de fiets naar het werk. Mijn auto is nog steeds in de garage (zie deze topic), waardoor het makkelijker is om me daar niet aan te vergrijpen.

's Middags, 12:45u, sprong ik terug op het zadel van m'n fiets en reed ik naar zwembad Strop. De reden waarom ze je identiteitskaart vragen, leek me vooral gebaseerd op het feit dat je als Gentenaar minder moet betalen. Blijkbaar is dat niet helemaal waar. De incidenten van 2001 bleken namelijk voor deze regel gezorgd te hebben.
Deze keer hoefde ik ze niet te tonen aangezien ik nog een 11-beurten kaart had.
Hms, blijkbaar al van 26 oktober 2005 geleden dat ik mij nog eens deftig gaan afbeulen ben in 't Strop. "Hopelijk is ze nog geldig" dacht ik.
Ze was nog geldig. Ik was blij. Een kleedhokje zoeken, omkleden, 50 cent in het kastje floepen en plons het water in.
25 minuutjes schoolslag gezwommen met 2 kleine pauzes tussendoor om een paar woordjes te wisselen met een collega die daar toevallig ook was. 850 meter in totaal. "Niet slecht voor een ongetraind zwemmer" dacht ik alweer.
Na het zwemmen sloeg het hongergevoel toe dus snelde ik naar m'n fiets en reed ik naar slagerij Dessein op de De Pintelaan. Ze hebben daar enorm lekkere "broodje vleessla" dus bestelde ik een enorm lekker broodje met vleessla.

's Avonds reed ik naar huis maar ter hoogte van de Zuid had ik het alweer zitten: "PSSSSST!!!". Lekke band, opnieuw, 't was tenslotte nog maar een week geleden dat ik een gelijkaardig scenario meemaakte :(
Deze keer was het m'n andere band.
Dan maar te voet verder. Gelukkig stond ik op 20 minuutjes thuis.
Nog meer geluk zelfs: zaterdag had ik ook TipTop materiaal etc gekocht om banden te plakken. Dat kwam goed van pas. Op een half uurtje had ik het gat gedetecteerd, dichtgeplakt en m'n band terug opgepompt. Hopelijk deed ik dat gelijk een echte professional, maar dat zal ik de volgende dagen wel merken zeker? :)

Polar, het merk van m'n hartslagmeter heeft een techniek, OwnIndex genaamd, ontworpen die gedurende 5 minuten je hartslag en de variaties daarin meet om je VO_2max te bepalen en dit terwijl je in rusttoestand bent. VO_2max is het maximale vermogen aan zuurstofopname bij een persoon en bepaalt hoeveel zuurstof iemand tijdens maximale inspanning kan benutten. Hoe hoger dit getal hoe beter de zuurstofvoorziening naar de spieren is. Hoe beter deze zuurstofvoorziening is hoe lager het energieverbruik zal zijn en hoe efficiënter de sporter beweegt.

Mijn VO_2max is sinds ik terug begon te trainen op 26/06 globaal gezien in stijgende lijn gegaan.

Datum	VO2max
29/06	33
08/07	50
09/07	44
07/08	56
06/10	55
06/11	57
21/11	64

Dat wil zeggen dat ik nu ongeveer maar de helft zoveel moet ademen om evenveel zuurstof op te nemen als op 29/06 :-)
Dat wil ook zeggen dat mijn hart minder snel moet kloppen om zuurstofrijk bloed te verspreiden in mijn lijf.
Door minder snel te ademen en doordat mijn hart minder snel klopt, ben ik minder snel moe, kan ik meer aan, gaan m'n organen beter werken, bruis ik van energie en voel ik me beter maar 'k begin nu toch wel wat moe te worden.

Nog even vermelden dat door die alternatieve trainingen de pijn in mijn schenen verdwenen is. Als ik zin heb morgen dus nog es gaan lopen :)

Nog even...

Binnen een goeie 4 maand is het zover! Dan landen wij (Ulrique, Cedric, Doremie & Tjoff) in Rio De Janeiro, Brazilië. Spannend en gevaarlijk als je het reisadvies op de website van de overheid mag geloven.
Het advies is sowieso al iets minder negatief dan vorig jaar toen ze op die site vooral aan het leuteren waren over de bendeoorlogen en de gevechten tussen de bendes en de politie.

In Rio heb je 2 aparte werelden: het toeristische gedeelte en de favelas, de krottenwijken. Het belangrijkste wat je als toerist moet weten over die favelas is dat je daar beter wegblijft als je leven je lief is.



Voor mensen die interesse hebben voor dit onderwerp kan ik de film Cidade de Deus(=City of God) sterk aanraden. Dit is trouwens één van de beste films die ik ooit gezien heb. De film vertelt het schrijnende verhaal van het leven in de favelas van Rio de Janeiro.

Wij gaan dus wel naar toffe plaatsen gaan in Rio. Onze vliegtuigtickets zijn reeds besteld en betaald. Dat kostte ons 879,22 eurootjes per persoon, heen en terug weliswaar. Een pak geld maar zo'n reis doe je uiteraard niet elke week.

Plannen maken, da's wat we nu vooral moeten beginnen doen want de dag van vertrek ligt op de loer. 't Zal er rap zijn.
In Brazilië spreken ze Braziliaans Portugees. Een tijdje geleden heb ik een softwarepakket gevonden om te snelcursussen op z'n Portugees, wat heel sterk lijkt op het Braziliaans Portugees. Dat zou me toch al een notie kunnen geven van Portugees daar ik op dat vlak momenteel een complete leek ben.

Ziezo, net het pakket van Eurotalk geïnstalleerd:



Bij het eerste scherm voel ik me al direct geholpen:



Ik wil inderdaad Portugees leren en klik dus op Start.
Bij het volgende scherm vragen ze m'n naam om het boeltje wat te personaliseren. Leuk leuk!

Na wat uitleg krijg ik dit scherm:



Het doel is om 1800 punten te scoren. Het scherm spreekt verder voor zich. Nu ga ik spelenderwijs mijn eerste les Portugees volgen. Hopelijk valt dat mee ...

Lichtjes

Bij "doe het zelf Van De Walle" verkopen ze vanalles voor de fiets en dus, zoals de naam reeds doet vermoeden, alles voor de doe-het-zelver.
Ik spurtte naar beneden en fietste via de watersportbaan naar Van De Walle in Drongen.
Mijn fiets is momenteel tip top in orde maar aangezien ze in Gent enorm streng zijn op fietslichten besloot ik toch zo van die draagbare lichtjes te kopen in geval m'n fietslichten het weer zouden laten afweten. Naar 't schijnt zijn de die van "SMART" de beste.


Een samengesteld pakket leek me 't beste dus kocht ik een pakketje met een voor- en achterlicht en 2 van die klemmen om op je fiets te vijzen zodat je de lichtjes er makkelijk aan kan vastklemmen.


Op dat moment kreeg ik een koopaanval en kocht ik ook nog 3 banddinges en een doosje Tip Top materiaal om fietsbanden te plakken. Het verleden leerde me namelijk dat dit geen overbodige luxe is om te hebben (zie hier).
Vervolgens zette ik m'n tocht verder naar een andere rayon en besloot ik me eindelijk eens een weegschaal aan te schaffen. Een digitale was veel duurder maar 't leek me beter dan zo'n analoge dus ging ik voor de dure optie.
"Bankcontact?" vroeg de kassierster. Alweer floepte ik m'n kaart in zo'n toestel en tot m'n grote verbazing was het deze keer op een halve seconde geregeld. "Dat was snel. Normaal gezien duurt dat een paar seconden" zei ik. "Hier zijde ze vlug kwijt he meneer" zei de kassierster. Door deze opmerking noopte ze me tot een glimlach.

Op m'n terugweg maakte ik deze mooie foto van de watersportbaan. Misschien dat ze deze bij Gentblogt.be ooit gebruiken?



's Avonds waren we uitgenodigd bij een collega die vandaag naar Zuid-Afrika vliegt voor een periode van 6 maanden om daar de beestjes te gaan verzorgen in de Makalali Game Reserve.
Het was een schitterende fuif. Enkele sfeerbeelden:



Een volledig fotoverslag vind je binnenkort op het fotoalbum op datum 18/11/2006.

Gentse feesten: een Spaanse kijk

Gisterenavond was ik aan het YouTube'en (=gewoon wat filmpjes bekijken op YouTube) toen ik plots op onderstaande filmpjes stootte.
Ze zijn gemaakt door enkele Spaanse toeristen die blijkbaar naar Gent gekomen zijn om deze zomer de Gentse Feesten mee te pikken.
Let ook vooral op hoe goed ze de kunst van het bierblikjes-op-zatte-mens stapelen onder de knie gekregen hebben.

OPGELET! Voor sommige mensen kan dit materiaal shockerend zijn.

Filmpje 1: eerste impressies




Filmpje 2: de non




Filmpje 3: de politiemobiel




Filmpje 4: zatte mens 1




Filmpje 5: zatte mens 2



Volgende zomer meer van dat dus :o

Hardlopen en loopblessures voorkomen

Vandaag begaf ik me met enkele FNAC bonnen, die ik verleden maand van ma Lien (Doremies mama) voor m'n verjaardag kreeg, naar (hoe kan het ook anders) de FNAC in de Veldstraat.
Heel handig voor mij daar dit op ongeveer 1 km wandelafstand van m'n deur ligt.

Na meer dan een uur ronddolen in de FNAC ben ik uiteindelijk naar de kassa gerept met 2 boeken die ik, alvorens ze te kopen, eerst helemaal vlug doorbladerde.

De boeken gaan over hardlopen, blessures, training, voeding, kortom alles omtrent m'n hobby "running".

"Loopblessures voorkomen" door Dagny Scott Barrios
Dit boek gaat over alles omtrent blessures bij lopers en wat je moet doen in geval van die blessures. Het vertelt je welke pijnen als signalen moeten gezien worden. Daarnaast leer je ook oefeningetjes om pijn en blessures in de toekomst te voorkomen want voorkomen is nog altijd beter dan genezen.
De schrijver heeft zelf ook zijn deel aan blessures gehad. Dit is een fragmentje uit de inleiding:

Blessures. Ik heb mijn portie gehad. Laten we de schade eens op een rijtje zetten.
1994: Illiotibiaal frictiesyndroom
1996: Plantair fasciitis
1997: Achillespeesontsteking
1998: Stressfractuur

Dat eerste daar heb ik persoonlijk ook al eens last van gehad. Ik heb toen bijna 2 jaar niet meer kunnen gaan lopen en een paar maanden kine gevolgd.
Nu doe ik nog regelmatig oefeningen om te voorkomen dat m'n Illiotibiale band opnieuw over m'n knie gaat schuren. De volledige naam is Tractus Iliotibialis Frictie Syndroom. Klik hier voor meer uitleg hieromtrent.

"SportWijzer hardlopen" door Franz Wöllzenmüller
In dit boek gaat het vooral over de praktische kant: uitrusting, looptechniek, effecten van lopen op de gezondheid, effecten van lopen op de geestelijke gezondheid, stretchen, gymnastiek, krachttraining, herstel, voeding en trainingsschema's van beginner tot marathonloper.
Kortom: Techniek, Tactiek & Theorie

Zelfs bij het doorbladeren van deze boeken viel het me op dat er toch nog veel dingen zijn die ik niet wist omtrent lopen. Wist je bijvoorbeeld dat het belangrijk is om o.a. ook de rugspieren te trainen door gymnastiekoefeningen als je als veelvuldig loper pijn in de rug wilt vermijden?

Een bewogen dag

Het was vandaag letterlijk een bewogen dag. Deze morgen m'n wekker op 8:49u gezet omdat ik toch wat ritme probeer te kweken in m'n chaotische levenswandel. Nog steeds problematisch bleek achteraf. Ik heb die wekker blijkbaar als een robot om de 10 minuten uitgezet (=op snooze geduwd, heet dat dan bij Nokia GSM's). Uiteindelijk ben ik dan toch opgestaan rond 11:30u. Doremie, die je trouwens op de foto, net voor m'n auto ziet, belde mij rond 12:00u om te weten of ik al wakker was. Attent he! :-)
Op dat moment had ik net op tijd m'n mond gespoeld zodat het gelukkig geen tandpastamondgesprek werd. Doremie is daar trouwens heel sterk in, in die tandpastagesprekken. Na verloop van tijd leer je die taal wel.

Tegen 12:30u ging ik m'n briefjes bij de CM posten. Dat waren de laatste met betrekking tot het ongeval dat ik op 14 juli meemaakte. Ik ben toen, terwijl ik thuis nog voor 't werk bezig was, tegen m'n bureau in slaap gevallen. Gevolg: een neuropraxie van de radialiszenuw, ook wel een saturday night palsy genoemd.
Heel ambetant. Het heeft ongeveer 2 maand geduurd tegen dat ik m'n hand terug normaal kon gebruiken en na die 2 maand begon m'n pesthumeur dat ik daardoor gekregen had zich ook terug te trekken.
Ik ging die dus fietsgewijs posten. Daarna m'n fiets thuis gedropt en vervolgens een uitstapje ingezet naar bakkerij Franky in de Holstraat voor een lekker multigranenbrood. Twee lekkere kommen soep (zie vorige topic) en een half multigranenbrood met Filadelphia platte kaas kunnen een dag echt wel lekker inzetten.

14:00u: Tijd om m'n auto te keuren. Nog even naar de Q8 gereden om m'n bandendruk te controleren. 2,3 bar vooraan en 2,5 bar achteraan. 't Viel me wel op dat m'n auto nu vlotter reed. M'n bandendruk stond nl. ietsje te laag in 't verleden.
Nadat ik m'n pekzwarte handen aan een paar struiken had afgeveegd, ving ik m'n tocht naar het keuringsstation te Zwijnaarde aan.
Niet veel volk, en 't ging dus vlotjes. Resultaat: afgekeurd, rechterachterrem geeft 25% tot 50% verschil t.o.v. linkerachterrem. Damn! Prijs: 30,5 EUR.
Thuisgekomen, greep ik onmiddellijk naar de telefoon. IDE in Zwijnaarde is een goeie zaak, waar ik m'n auto voor enkele kleine dingskes reeds binnengedaan had. Wat me het meeste vertrouwen schenkt in die zaak is dat Noël, oudste mens die in de garage werkt en tevens eigenaar van de zaak (=heb ik me laten vertellen dus 'k weet niet of deze informatie correct is), zijn hart en ziel in z'n werk legt en dus zeker geen bandwerkmentaliteit heeft.
Na een telefoontje van 5 minuten met Noël, kwam ik tot een compromis om m'n auto onmiddellijk binnen te steken. Ik keek nog snel even m'n lijstje na:

• groot onderhoud
  
• rechterachterrem
  
• Blaupunkt travelpilot plaatsen (had ik al bijna 'n half jaar staan en mocht dus wel eens geplaatst worden)
  
• rechterbox nakijken want werkt niet meer
  
• linkervoorlicht afstellen volgens de europese norm
  
• klokje in dashboard deblokkeren (blijft telkens hangen tussen 6u en 7u)
  

Een half uurtje later geraakte ik bij IDE, ontlaadde ik m'n fiets en parkeerde ik m'n wagen achteraan. Nadat ik alles nog eens uitgelegd had, besloot ik langs de R4 naar Mariakerke te fietsen om m'n vader een gelukkige verjaardag te gaan wensen.
Alweer een half uur later arriveerde ik en kon ik samen met m'n ouders, zus en grootouders meegenieten van een glaasje Veuve Clicquot. Mijn vader is geboren in 1953 en werd vandaag 53 jaar. Speciale gebeurtenis die ik mogelijks niet zal meemaken, maar wie weet. Het is niet onwaarschijnlijk dat ik ooit 80 zal worden.

Rond 18:30u besloot ik, nog steeds met de fiets, huiswaarts te keren en tegen 19:00u worstelde ik 2 visfilets door een berg paneermeel om ze vervolgens, in olijfolie verzuipend, op een zacht vuurtje te laten sudderen.

Na samen met Doremie lekker gegeten te hebben, deed ik wat oefeningetjes ter versteviging van m'n rechterknie om vervolgens 11 km te gaan lopen. Dat waren dus alweer 2 rondjes rond de watersportbaan, vertrekkende van aan m'n deur.
Man, dat was lastig. Na ongeveer 7 km (=1 ronde en een scheet) viel er plots een zondvloed uit de hemel (ja, ik meende zelfs hagelstenen te zien). Ik voelde m'n sokken week worden. Zonder afgeven hield ik vol. Dankzij m'n runnerstenue was de doorweektheid van m'n kleren beperkt gebleven.

Indische tomatensoep à la Tjoff

Gisteren een niet-te-versmaden tomatensoep gemaakt. Eigen improvisatie trouwens!
Gelukkig dat jij, lezer, deze geheimen hier kan lezen, desnoods afdrukken.

Hoe maakt ik Indische tomatensoep à la Tjoff?

• Neem een grote pan/kom en giet er 1 liter water in
  
• Voeg een Bouillonblokje toe
  
• Breng aan de kook tot het Bouillonblokje gesmolten is
  
• Haal het groene steelachtige dingetje uit 6 tomaten en voeg ze toe aan het kokend water
  
• Voeg 1 teentje look toe
  
• Haal het klokhuis uit een appel en voeg deze toe
  
• Verwijder de groene hoed van een aubergine, snij de aubergine in stukken en voeg toe
  
• Snij de uiteinden van 2 wortels en voeg toe (=de wortels dienen als natuurlijk bindmiddel om te soep iets dikker te maken, maar ook voor de carotenen die goed zijn voor de huid en de ogen)
  
• Nu alles goed mixen
  
• Voeg wat zout toe, niet overdrijven hiermee
  
• Voorlaatste stap: voeg Indische kruiden toe (Ducros Indisch). Hoeveelheid: 2 à 3 soeplepels
  
  
• Laatste stap: nog eens goed doormixen
  

Na een paar uur wordt de soep iets dikker en dan smullen maar.
Dit is het resultaat:

Cinema

Gisteren reed ik met m'n recentelijk gerepareerde fiets richting Kinepolis. Uiteraard was de hoop dat na verschillende reparaties en controles alles in orde zou zijn onterecht. Om één of andere mysterieuze reden werkte mijn achterlicht niet. Aangezien ik met iemand had afgesproken aan de cinema was er geen tijd meer om dit probleem tot op het bot uit te spitten.
Aan de Verlorenkostbrug gekomen, stopte er vlak voor mij een politiewagen.
Ze hielden een fietser vlak vóór mij tegen. Zijn beide lichten lieten het blijkbaar afweten en dat maakte van hem uiteraard een misdadiger.
Wetende dat ik een halve misdadiger was, besloot ik een tandje bij te steken om zo vlug mogelijk uit het zicht te geraken. Zonder achterom te kijken, maalde ik de St-Kwintensberg naar boven. Aan het St-Amandsplein gekomen, keek ik nog even achterom. Oef, geen combi te bespeuren.

Vlug m'n fiets parkeren aan de Kinepolis. M'n maat Thomas stond al te wachten.
Ik selecteerde 2 tickets voor "Borat", floepte m'n bankkaart in het betaalautomaat en Thomas liet me weten dat hij de prijs van het ticket in extralegale voordelen, meerbepaald "Duvel", zou terugbetalen.
Nadat we ons via de ticketscanner naar binnengeworsteld hadden, ontsproot bij mij het idee om nog es wat ongezonde snoepjes te kopen.
't Was moeilijk kiezen dus besloot ik me te beperken tot een paar standaard soorten die ik vroeger bij supermarkt Stevens in Mariakerke kocht (maar da's toch al heel lang geleden, want die supermarkt heeft ongeveer een jaar of 10 geleden plaats moeten ruimen voor een jongerencafé).

Aan de kassa riep de kassierster 4,41 EURO alstublieft.
Dat viel mee of da's toch wat ik denk aangezien ik geen flauw benul heb van de actuele prijzen op de snoepjesmarkt maar nu weet ik dat "1 Schepsnoep (gewogen)" exact 4,41 EURO kost. Ik gaf 5,01 EUR wat de kassierster blij maakte aangezien ze nu geen ingewikkelde rekensommetjes meer hoefde te maken wat betrof het wisselgeld.


En dan was het eindelijk tijd voor Borat, de held die vroeger tijdens de Ali G show, die trouwens ook door Sacha Baron Cohen gespeeld werd, z'n eigen rubriek had.



Sacha Baron Cohen



Trailer: Borat the movie

Schitterende film met z'n goeie en iets minder goeie stukken. Er waren ook gore en iets minder gore stukken. Zeker een aanrader als je lachspieren nog eens losgemaakt moeten worden. Mijn score: 7,5/10

In de nabije toekomst mogen we van Cohen nog een film verwachten van z'n typetje "Brüno", de Oostenrijkse homo.



Brüno

Een voorsmaakje:



Het belooft dus wederom een schitterende opvolger te worden. Wait and see...

O ja, deze wou ik jullie niet onthouden. The best of Borat (1997):

Terraszicht op een druilerige dag

Het was vandaag een druilerig donkere dag boven Gent.
Als bewijs dit zicht, getrokken vanop m'n terras:



Net terug van de cinema en het logisch daar op volgende cafébezoek, maar meer daarover in m'n volgende blogitem.

kolibrie? Nee, glasvleugelpijlstaart!

In september maakte ik, tijdens m'n jaarlijkse ardennen-uitstap met Dennis, alweer een tussenstop in Bouillon. Toen we daar sfeervol aan 't genieten waren van het meest bruine en tevens gezelligste cafeetje (ze hebben daar zelfs "La Chouffe" van 't vat), nl. "La vieille Ardenne", werd het plots bij de andere terrasgangers stil en moesten wij uiteraard niet onderdoen voor die emotie.
We stonden perplex. Op ongeveer een meter van ons zagen we iets fladderen dat terzelfdertijd haastig nectar uit de bloemetjes zoog. De andere terrasgangers deden ons door "C'est un colibri!" te roepen, ook volgen in die mening.

Nu, enkele maanden later, kan ik fier en met zekerheid zeggen dat dit zeker geen kolibrie was. Kolibries komen namelijk niet voor in Europa, enkel in Noord- en Zuid-Amerika. Het moet wel de glasvleugelpijlstaart geweest zijn. Dit is een dagactieve nachtvlinder met zeer snelle vleugelslag en een lange tong die opgerold kan worden. Ze zuigen daarmee nectar uit de bloemen.
Deze informatie vond ik op de site van de vogelbescherming Nederland.


Hier enkele kiekjes van op het terras aan "La vieille Ardenne":





Het volledige fotoverslag van onze trip kan je terugvinden op het fotoalbum (rechts) of rechtstreeks door hier te klikken.

De fiets

Deze morgen overviel het me: plots schoten de redenen waarom ik zo makkelijk naar de auto grijp in plaats van de fiets als een flits door m'n hoofd.
Bijna aan m'n werkplaats, zag ik plots een bord staan: "Omleiding"
Er beginnen vandaag namelijk werken aan de Zuiderpoort. Ze gaan daar, vlakbij de tunnel naar Ledeberg, een rond punt ofzo aanleggen.
Me hiervan bewust, stapte ik met m'n fiets op de stoep om vervolgens terug op het zadel te stappen terwijl, en dat was misschien niet zo verstandig, ik me nog steeds op de stoep bevond. De afwijking in het reliëf van de straat waarop ik vervolgens belandde deed m'n fietstocht abrupt beëindigen door middel van een sissend geluid en een veel te snelle afname van druk in m'n voorste band. Gelukkig was ik vlakbij m'n werkplaats en kon ik de laatste 200 meter te voet afleggen zonder al te grote ergernis. Dit was de 2de maal dat ik naar deze werkplaats reed en tevens de 2de maal dat m'n fiets naar de knoppen is...grrrr :(

Don't mention the war

"Don't mention the war! I mentioned it once, but I think I got away with it."
Met die wijze woorden sprak Basil Fawlty in de jaren '70 tegen zijn personeel in het Fawlty Towers hotel uit de gelijknamige serie alvorens los te barsten in een onstopbare xenofobe aanval ten opzichte van enkele Duitse klanten.

Vrijdagavond ging ik met m'n vriendin naar een verjaardagsfeestje bij een Duitse collega. Het valt me telkens weer op dat bij een sociale aangelegenheid met Duitsers toch steeds het onderwerp W.O. II aan bod komt. Aangezien dit zelfs nu nog voor Duitsers een teer onderwerp is, mondde dit uit in een interessante discussie over volgende vraagstukken:

• Waarom blijft W.O. II een gevoelig onderwerp, zelfs na 2, 3 generaties?

Omdat van kleinsaf elke Duitser op school volgepompt is met een overdosis jaren-40 geschiedenis met zoveel mogelijk de nadruk op alle negatieve dingen daaromtrent. Als voornaamste reden: omdat het wreedheden waren die zij niet individueel maar echter wel als volk op hun geweten hebben.

• Is eindeloze herhaling van wat gebeurd is, met de nadruk op de schuld daaromtrent wel nodig m.a.w. dragen volgende generaties verantwoordelijkheid voor zaken waaraan voorvaderen schuld hebben?

Volgende generaties dragen geen schuld maar eindeloze herhaling is ook geen goed idee. Je leert er niks mee bij en je krijgt er gewoon een schuldgevoel door.

• De beperkingen van het Duitse volk: noodzakelijk of eerder een beperking op de vrijheid?

Wist je bijvoorbeeld dat op het gebruik van de swastika strenge straffen staan. Er is trouwens in 2005 bijna een wet gestemd in het Europees parlement om bepaalde symbolen zoals de swastika in gans Europa te verbieden. Uit de discussie is ook gebleken dat veel Duitsers verkeerdelijk denken dat het deel "Deutschland über alles" in hun volkslied verboden is. Zie hier voor meer uitleg hieromtrent. Wist je dat er in Duitsland extreem-rechtse partijen zijn die hun propaganda de wereld insturen vanuit Denemarken omdat het in Duitsland verboden is maar in Denemarken voorlopig nog enigzins getolereerd wordt?

Geen van deze onderwerpen kon ons een duidelijk antwoord bieden. Wat wel duidelijk is, is dat er een verandering aan de gang is bij de nieuwe generaties. Volgens mij een positieve verandering daar de nieuwe generaties wel sterk attent worden gemaakt over wat er zich in de jaren '40 afgespeeld heeft en dit opdat het nooit meer zou gebeuren. Wat positief is, is dat die nieuwe generaties, in tegenstelling tot vooral generatie 1 en 2, niet meer worden opgezadeld met een schuldgevoel. Zij treffen uiteindelijk geen schuld aan wat in het verleden gebeurd is.

From six to minus three and from seven to the roof

My colleague made a reportage about our building at the Zuiderpoort and all its useful rooms and panoramic views.

The fact that I'm in those movies is merely coincidence :-)

Notice the great architecture, especially at minus 3.

From the sixth floor to minus three



From the seventh floor to the roof



A place where I'm starting to feel home already!

Gaston Roelants 10 km

Vandaag schreef ik me in voor de 10 km Gaston Roelants.
Die vindt plaats in het park van Laken op 17 december 2006 (= op de verjaardag van m'n zus).
Normaal gezien ga ik dus de week voor de event m'n borstnummer en T-shirtbon (dus weer een nieuwe T-shirt voor m'n collectie op komst) ontvangen.
De kleedkamers en douches zullen zich in het Koning Boudewijnstadion bevinden.


Mijn doel is om die 10 km in minder dan 55 minuten te lopen. Dat zou zeker moeten lukken want op de kustmarathon (vond plaats op 30 september 2006) liep ik 50 minuten en 1 seconde op 9,5 km.
Rekeninghoudende met het feit dat ik ondertussen al wat beter getraind ben, kan dat in principe geen probleem zijn.

Op de kustmarathon liepen we met een team van het werk de aflossingsmarathon (iedereen dus een stukje).
Dit zijn enkele foto's van die event:

• dank aan m'n neef Olivier die ongeveer halfweg tijdens mijn stuk stond te supporteren en toen deze foto maakte


• de groepsfoto, achteraf in Oostende

Nog nieuws van Juliette (zie deze topics)?

Jawel! Ze heeft al £426.20 bij elkaar gesprokkeld voor de gehandicapte kindjes. Goed bezig dus! (zie deze website)


Om af te sluiten wou ik nog even deze screenshot van al m'n trainingen sinds 26/06/2006 :

Da's dus al ongeveer 327,5 km sinds juni en de conditie blijft erop vooruit gaan. Later meer hierover in topics omtrent "OwnIndex" en "VO2MAX".

Dat was het voor vandaag. Nu ga ik me omkleden en een uurtje rond de watersportbaan gaan lopen.