In de bergen richting Ponferrada waar er een prachtige burcht is.
Op dit moment in Villafranca del Bierzo. Nog een goeie 200 km tot Santiago :)
gepost door Tjoff op
6/30/2008 12:47:00 p.m.
|
1 reacties
Deze morgen werd ik als 1 van de laatsten wakker in de albergue van
Astorga. Een tijdje later ging ik nog even fotos maken van een gebouw
dat door architect Gaudi ontworpen was. Pol begon al te fietsen
richting Ponferadda en we besloten elk onze eigen weg te gaan. Ik was
nog maar 10 min alleen op het dorpsplein van Astorga toen ik daar
Maria-Antoinietta, de Italiaanse, tegenkwam. Ze was gisteren met de
bus vanuit Leon gekomen omdat haar voet er nog steeds slecht aan toe
was. Even later begon ik aan mijn fietstocht.
In het begin was er een stevige klim, gevolgd door alweer dezelfde
Leonese landschappen. Daarna werd het iets zwaarder. Daar kwamen de
bergen en ik begon kilometers aan 1 stuk door te klimmen van 800 meter
tot 1500 meter hoogte.
Op 1400 meter hield ik halt bij een Celtische albergue om m'n
drinkbussen bij te vullen en wat te eten. Ik ontmoette massa's
pelgrims. Hoe dichter ik bij Santiago kom, hoe meer pelgrims op de
baan. Ik hield ook halt bij een kerel waar ik een St. Jacobsschelpje
kocht. Hij begon te zingen "Señore, o, señore", best wel grappig.
Vervolgens nam ik een foto. Het valt me op dat ik het Spaans steeds
makkelijker begin te verstaan. Aan de top van de col, kwam ik Pol
opnieuw tegen. Hierna ging het enorm steil bergaf voor een
betrekkelijk lange tijd. We gingen van 1500 meter naar ongeveer 500
meter, tot in de stad Ponferadda.
Onderweg kwam ik een wandelende pelgrim tegen, een Spanjaard van rond
de 50 die er niet al te gezond uitzag. Hij riep "Agua, Agua" en ik
hield halt en liet hem van 1 van mijn drinkbussen drinken. Content dat
die was, ge kunt het u niet voorstellen.
In Ponferadda trok ik wat foto's van de burcht die daar door de
kruisvaarders opgetrokken was. Het deed me denken aan het Gentse
Gravensteen, echt indrukwekkend (zie foto's).
Een tijdje later kwamen we nog wat Hollanders en Duitsers tegen, waar
ik ondertussen via via al van gehoord had maar die ik zelf nog niet
was tegengekomen. Na 80 km kwamen we uiteindelijk aan in Villafranca
del Bierzo, een leuk stadjem echter zonder camping. Daarnet met Pol op
de Plaza Major iets gegeten. Dat deed deugd maar ik ben echt uitgeteld
van al dat klimmen.
Mezelf net gepushed om toch nog iets te schrijven alvorens ik het
alweer vergeten ben.
Morgen laat ik Pol gaan en zal ik nog wat proberen internetten. In de
namiddag zal ik dan nog een stukje fietsen tot in, naar het schijnt,
het prachtige Gallicia. We zitten hier nl op de grens van het district
Castilla y Leon. Sloppel!
gepost door Tjoff op
6/30/2008 12:44:00 p.m.
|
1 reacties
Allerlei nationaliteiten. Die met de rugzak is Maria-Antonietta.
gepost door Tjoff op
6/30/2008 12:43:00 p.m.
|
0 reacties
Omstreeks 9:45u trachtte ik even te internetten. Voor pelgrims is dat
echter maar tot 10u toegelaten dus typte ik 1 van m'n verslagen in
razendtempo uit. Da's nl veel handiger dan op de iphone. En ze waren
stipt. Om 10u moest ik de jeugdherberg verlaten.
Toen ik buiten m'n fiets alweer aan het bepakken was, kwam de
Italiaanse vrouw waarvan de naam vermoedelijk Maria-Antoinietta was,
naar buiten. Ik had haar eerder al ontmoet in de albergue van
Belorado. Ze had de bus genomen van Burgos naar Leon omdat haar voet
pijnlijk gezwollen stond. Ze was blij me te zien en stond erop dat ik
haar 3 toezen gaf.
Ze heeft 2 kinderen die in Rotterdam wonen, vandaar dat ze een beetje
Nederlands spreekt. Ik nam een foto van haar en een hoop andere
pelgrims en ging op zoek naar de McDonalds in de buurt van de
stierenarena van Leon. Ze hebben daar nl gratis wifi.
Na wat fotos up te loaden en een verslagje van enkele dagen geleden te
publiceren, at ik wat heerlijke fastfood.
Ik kreeg er een gratis colaglas bij maar aangezien dat wat te zwaar
leek om als extra bagage mee te nemen, gaf ik het weg aan een
gezinnetje dat daar wat verder op het terras zat. Blij dat ze waren,
jaha.
De kerel kon Engels en hij vertelde me dat het vanaf dinsdag wat
frisser zou worden. Hij ging ervan uit dat ik pelgrim was opweg naar
Santiago en hij was onder de indruk toen hij vernam dat ik uit Belgie
kwam. Hij kende Gent en vond het een prachtige stad. Hij ging zelf ook
regelmatig fietsen en zei me dat er vanaf Gallicia veel meer groene
landschappen zijn. Afwachten dus.
Even later kleedde ik me om en zette aan richting Astorga. Na 40 km
kwam ik Pol opnieuw tegen. Hij had het hard te verduren gekregen. Er
was nl een barst in zijn buitenband gekomen waardoor de binnenband
naar buiten kwam. Hij was een halve dag verloren om die buitenband te
vervangen. We fietsten de laatste 16 km samen naar Astorga. Toen we de
albergue binnenkwamen vroeg een verwijfde kerel ons of we kwamen voor
een "massaje". Het heeft effe geduurd tegen dat we het uitgelegd
kregen dat we gewoon een plaats zochten om te slapen. We waren precies
gelijk beiden wat slechtgezind. Dat heeft waarschijnlijk te maken met
de temperatuur. Het was hier vandaag nl 40 graden. Pfff...
We kregen een kaartje van een restaurant hier in de buurt. Het was een
megasjiek restaurant. Drie gangen, hoofdmenu een stevige moot zalm
plus een fles wijn voor maar 10,5 eur, en dat dankzij het
pelgrimskaartje. Het zorgde ervoor dat ik goedgevuld kon gaan slapen.
Deze albergue sloot om 22u30 en rond 23u werden we van het terras
verjaagd. Is maar best want morgen een zware dag. Morgen over de
bergen. Dat zal klimmen worden tot 1500 meter om daarna steil naar
beneden te gaan. Het zal dus misschien nog zwaarder worden dan de
pyreneeen. Maar nu eerst meeknorren met de meute.
gepost door Tjoff op
6/30/2008 12:41:00 p.m.
|
0 reacties
Omstreeks 10u zette ik aan en trachtte een stevig tempo aan te houden.
Om de 20 km at ik een banaan of een yoghurtje en een mueslireep. Tegen
de middag kwam ik in het dorpje Fromista. Ik kocht er een Redbull,
saucissen met kaas, een slaatje en een groot stuk chocolade. Ik at
alles op en bewaarde de Redbull voor later die dag.
Vanaf kilometer 50 verliep de weg via het wandelpad van de camino. Dat
was moeilijk fietsen daar het een aardeweg vol grote stenen was. Ik
gaf en kreeg er vele keren "bon camino" voor en door de vele pelgrims
die ik voorbijstak. Op een gegeven moment ben ik met een kerel uit
Nederland aan de praat geraakt. Hij moet ergens vooraan in de 20
geweest zijn. Ik wandelde een eindje met hem mee. Hij was enkele
maanden geleden te voet vanuit Nederland vertrokken.
Een van de dingen die hij zei was "Je bent op de camino, de wereld
ligt aan je voeten".
Dat is me het meest bijgebleven. Deze tocht van bezinning zorgt er
uiteindelijk voor dat alles wat je achtergelaten hebt ook tijd heeft
jou achter te laten zodat je een nieuwe wereld, een nieuw hoofdstuk
tegemoet kan gaan. Fantastisch toch.
Een paar uur later zag ik een kudde schapen met herder en
herdershonden. Ze werden naar een andere weide geleid.
Ik nam een foto en controleerde die nog even. Op dat moment kwam 1 van
de honden aan m'n fiets snuffelen. Ik draaide me om en daar stond de
herder. Hij brabbelde iets in het Spaans. Na wat gebarentaal slaagden
we erin elkaar te verstaan. Hij wou dat ik een foto van hem nam en was
benieuwd naar het aantal km dat ik gefietst had. Ik denk niet dat hij
al van Belgica gehoord had maar hij was ferm onder de indruk.
Vervolgens stak ik een tandje bij en kwam in tegenovergestelde
richting een Nederlander tegen die met de trein van Santiago naar Leon
gegaan was om vervolgens naar Sahagun, waar ik eerder passeerde te
fietsen. Ik zei hem dat ik in Leon wou geraken. Hij zei me dat het
mogelijk was als ik wat doortrapte. Dat deed ik, na een banaan en de
Redbull te tanken.
Na 150 km kwam ik in Leon aan. Het was 19:30u. Ik ging een plan halen
bij de Officina Turistica en ging op zoek naar de albergue.
Er was er een in een klooster en het leek wel een gevangenis.
Om 21:30u moest je daar slapen. Ik zag dat niet zitten en fietste naar
de jeugdherberg waar je voor 4 euro als pelgrim kon overnachten op
voorwaarde dat je de dag erop om 10u weggaat. Voordeel is wel dat ze
hier dus gans de nacht open blijven.
Maar ik moet maffen. De geest maar vooral het lichaam is uitgeput.
gepost door Tjoff op
6/30/2008 11:53:00 a.m.
|
0 reacties
Alhoewel ik toch nog wat last had in de benen, besloot ik niet gans de
dag in Burgos te blijven hangen. Deze morgen nam ik afscheid van Pol
en ging op zoek naar wifi-access om m'n foto's up te loaden. Na lang
zoeken vond ik uiteindelijk een bibliotheek waar het kon. De
internetverbinding was echter ergerlijk traag maar na 2 uurtjes was
het toch gelukt. Toen ik daar zat, kwamen Ton en Ton langs. Ze waren
ook een hele tijd op zoek geweest.
Ze hadden ondertussen een hotelletje geboekt om hier wat te rusten. Ik
zou liefst naar een camping gaan.
De kerel van de albergue zei me dat er 40 km verderop op de
caminoroute een deftige camping is. Ik ga nu (14u) aanzetten en zien
of ik er geraak. Eerst nog even de benen insmeren met reflexgel en
duimen. Vanavond schrijf ik verder.
't Is gelukt. Ik ben 53 km en na 3,5 uur fietsen in Castrojeriz
geraakt. Van spierpijn heb ik zelfs geen last gehad en er zaten
nochtans een paar stevige klimmetjes tussen.
Toen ik vertrok riep de Spanjaard van de albergue me nog "bon camino"
na. Jaha, zo zeggen ze dat hier tegen elkaar. Op de camping in
Castrojeriz kwam ik Huub, de Carmeliet, tegen. Hij was hier gisteren
toegekomen en had vandaag een wat mindere dag, waarschijnlijk door de
hitte.
Grappigste feit van de dag vond ik nog altijd toen Ton en Ton, die
trouwens schoonbroers zijn, de bibliotheek binnenkwamen en enorm
opgewekt "hey! We hadden je fiets aan de ingang zien staan. Jij weet
toch ook altijd snel de juiste plekken te vinden he" riepen waarna ze
enkele boze blikken van achter de balie kregen, gevolgd door een
fluisterend "ssst, biblioteca!" :)
Morgen ga ik iets proberen wat misschien wel onmogelijk lijkt en
waarin ik misschien niet zal slagen als ik te vermoeid geraak. Ik zal
pogen om door te rijden naar de volgende grootstad, León. Da's zo'n
150 km. De wekker staat op 6u. Het is nu 22:30u. Ik ga slapen.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/30/2008 11:12:00 a.m.
|
0 reacties
Vooral het eerste deel van de dag was zwaar. Eens op de hoogvlakte
waarop Burgos ligt, ging het vlotjes.
Deze morgen met Pol vertrokken vanuit de albergue van Belorado waar we
afscheid namen van de vele mensen die we de avond ervoor leerden
kennen. Ik tetterde nog eventjes met een vrouw uit Moldavië die
momenteel in Dublin studeerde en te voet vanuit St.Jean-Pied-de-Port
vertrokken was.
Vandaag was het iets plezanter rijden dan gisteren omdat we via een
rustige weg konden fietsen die door de bergen ging en niet langs de
drukke N120.
Het enige nadeel was dat daar enkele lange steile hellingen
tussenzaten waardoor m'n knieën wat begonnen te klagen.
Langs de weg kwamen we opnieuw Huub tegen, de Hollander die tot de
Carmelietenorde behoort, en in Burgos dronken we een pint bij de
kathedraal. Toen we daar zaten kwamen we Ton en Ton tegen die dat van
die pint een goed idee vonden. Even later begeleidden ze ons naar de
albergue voor peregrinos.
's Avonds ben ik dan met Pol een vettige pita gaan eten. Dat kan
smaken als je de hele dag bananen, mueslirepen en yoghurtjes gewoon
bent.
Rond 22:30u kroop ik, na een ijskoude douche (er was geen warm water)
in het stapelbed.
Op de kamer lag het vol kreupele mensen, waaronder een Duitser en een
Slovaak die elk hun verhaal vertelden. Het valt me op dat, hoe dichter
ik Santiago nader, hoe erger de mensen eraan toe zijn. Blaren en
ontstoken pezen zijn de meest voorkomende kwalen.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/30/2008 10:53:00 a.m.
|
0 reacties
Gisterenavond had ik, toen het hard begon te regenen op de camping,
nog enkele leuke gesprekken met een paar Hollanders en een Duitser. De
Hollanders waren toevallig in Najera beland en hadden nog maar pas
ontdekt dat daar vele pelgrims passeren die op weg zijn naar Santiago.
De Duitser was met de fiets en net als Pol en mij op weg naar
Santiago. Hij was vertrokken vanuit St. Jean-Pied-de-Port. Uiteraard
niet zo stoer als vertrekken vanuit je eigen land :)
Pol ging deze morgen koeken halen bij de bakker en wat fruit en
yoghurtjes. Het duurde eventjes tegen dat hij de weg naar de camping
teruggevonden had doordat het niet makkelijk was enkele winkels te
vinden. We ontbeten uitgebreid en het kostte bijne geen geld. De
feesten in Najera waren ondertussen volop aan de gang. Mensen waren in
groepjes in gelijkaardige outfit verkleed en ontstaken overal
kampvuurtjes en begonnen te barbecuën.
Rond de middag begon ik samen met Pol verder te fietsen. Een paar uur
later aten we een stevige spaghetti en een straffe koffie in Santa
Domingo de la Calzada. Daar gingen we eveneens een stempel halen voor
in het pelgrimsboekje. We kwamen daar ook Erwin opnieuw tegen die
gisteren besliste om wat alleen te fietsen.
Op ongeveer 5 km van ons einddoel voor vandaag kwamen we Huub, de
Hollander waarmee we eergisterenavond iets aten, opnieuw tegen om dan
uiteindelijk na 65 km te eindigen in de pelgrimsrefuge van Belorado.
Hier kregen we een uitgebreid avondmaal en we betaalden alleen 10 euro
omdat het "donativo" was, dit is de formule "geef wat je wil". Ik at
hier samen aan een tafeltje met Pol en o ja, Ton en Ton :)
Grappig dat je dezelfde mensen steeds opnieuw tegenkomt.
Daarna ging ik wat in de tuin zitten en dronk ik wat lekkere rode wijn
met enkele vrouwen van verschillende nationaliteiten: een Spaanse,
Oostenrijkse, Italiaanse, Australische, Zweedse en iemand van de
canarische eilanden. Rond 22:30u begon de patron van het spellement
ons te pushen om te gaan slapen. Uit beleefdheid nam ik het initiatief
om dit ook te doen. Zo gaat dat nl. in die parochiale refuges. Je
krijgt er veel en ze bieden het aan uit de grond van hun hart en
volgens de christelijke waarden die hun eigen zijn dus toon je daar
best ook wel wat respect voor. En ja, het is beter zo want ik heb
vermoeide benen en moet slapen om te recupereren. Morgen naar Burgos.
Misschien blijf ik daar wel een dagje. 't Zal afhangen van de benen en
indien de stad me bevalt.
gepost door Tjoff op
6/28/2008 12:03:00 p.m.
|
0 reacties
Vandaag fietste ik 105 km verder met Pol (= nu wel correct gespeld :))
uit Oostkamp vanaf Puente la Reina tot in Najera, een aangenaam stadje
met veel groen dat me een beetje aan de gezelligheid van Bouillon deed
denken.
De kniëen en benen doen pijn van al dat klimwerk maar de geest is
tevreden. Langs deze route kwamen we veel, en vooral wandelende
pelgrims tegen. Dit fenomeen begint sterker toe te nemen naarmate we
Santiago naderen. Er was even een moment dat we vandaag verkeerd reden
en even op de pechstrook van de autosnelweg aan het fietsen waren.
Gelukkig geraakten we er snel af want met die voorbijrazende
vrachtwagens leek me dat nu ook weer niet "the place to be". Hier in
Najera gingen we daarnet lekker eten met zalige Spaanse rode wijn. Er
was veel volk op straat. Ik denk dat het Najeriaanse feesten zijn of
zoiets.
We beslisten uiteindelijk toch maar te gaan slapen. 't Is moeilijk je
voor te stellen hoe moe we allebei zijn maar 't is echt wel op de rand
van uitputting. Het lichaam fysisch uitputten heeft een gunstig effect
op de geest. Daar ben ik ondertussen wel van overtuigd.
gepost door Tjoff op
6/28/2008 09:48:00 a.m.
|
2 reacties
Jup, in Burgos waar ik een dagje blijf. Verslagjes volgen nog maar het internet is hier irritant traag. Foto's op m'n Flickr-account.
De benen hebben rust nodig.
gepost door Tjoff op
6/26/2008 12:13:00 p.m.
|
2 reacties
Ander klimaat in Spanje. Eindpunt van mijn eerste etappe in dit land.
gepost door Tjoff op
6/23/2008 11:31:00 a.m.
|
0 reacties
Rond 8:15u zette ik aan richting Spanje om vervolgens aan de loodzware
klim door de Pyreneeen te beginnen. Na een klim van ongeveer 16km was
ik aan de top en liet ik me in volle vaart naar beneden gaan tot in
Roncesvalles. Na 80km waren m'n drinkbussen leeg en moest ik
noodgedwongen stoppen aan een huis om te bij te vullen. Ik haalde m'n
beste Spaans boven (abla Ingles?) en een jongetje van zo'n jaar of 8
vulde ze uiteindelijk terug aan. Dankzij dat water kreeg ik terug
energie want ik voelde me compleet gedehydrateerd. Na exact 100km kwam
ik aan de prachtige kapel van Eunate, waar ik Paul en Erwin ontmoette.
Paul is een Belg uit Oostkamp en Erwin is een Nederlander uit Venlo
(Zuid-Limburg) die ooit in Gent stage liep.
We fietsten de laatste 5 km samen tot aan de pelgrimsrefuge van Puente
la Reina, waarmee we daarnet samen met 2 Nederlanders in een
restaurantje gaan eten zijn. Wat mij vooral opvalt is dat uiteten hier
een pak goedkoper is dan in Frankrijk.
Alweer een heel interessante dag dus met heel interessante mensen. Ik
moet nu slapen want ik ben kapot. Waarschijnlijk door die Pyreneeen.
M'n tentje staat in de tuin van de refuge. Lijkt me toffer want binnen
is het minstens 10 graden warmer.
gepost door Tjoff op
6/23/2008 11:31:00 a.m.
|
0 reacties
Het festival klonk leuk in de verte. Het was echter niet mogelijk om
er heen te gaan. Om 22u moet iedereen nl. binnen zijn en verwachten ze
algemene stilte. Zo gaat dat in een pelgrimsrefuge. Da's ook normaal
doordat de meeste mensen hier doodop zijn.
Naast deze feiten was het vandaag eigenlijk een bijzonder plezante rustdag.
Deze ochtend vertrok ik, samen met Diane naar het onthaal voor
pelgrims. We lieten onze spullen achter. Het was 9u en vanaf 14u
konden we ons pas in een refuge inschrijven. Diane had een
verschrikkelijke kater. Ze had gisteren 2 glazen wijn gedronken en
doordat ze in Dubai, een stad met voornamelijk niet-alcoholische
moslims, woont, kon ze er blijkbaar niet al te goed tegen. We besloten
om op een terrasje koffie te drinken. Daarna ging ze naar de post
office en ik ging eens vragen bij de office du tourisme waar ik een
Wifi-netwerk kon vinden.
Een paar uur later spraken we opnieuw af om iets te eten. Ik nam de
"menu des trois vallees" die vrij goedkoop was. In deze stad voor
pelgrims vallen de prijzen in het algemeen wel mee. We hadden leuke
gesprekken. Ze is protestants opgevoed en haar moeder doet de
"pressing the soul" of zoiets. Da's zoiets zoals ze in Amerika ook
vaak doen door het hand op het voorhoofd te leggen bij andere mensen,
waarop die spontaan in trance gaan en vallen met bedoeling om God te
ontvangen.
Haar vader daarintegen is Atheïst en stapte vroeger bij haar thuis
gewoon negerend over de mensen die daar op de grond lagen om verder te
gaan werken in zijn bureau. Grappig.
Vervolgens liepen we wat rond in de vele winkeltjes in St. Jean. Ik
kocht een paar doeken om m'n ketting te kuisen.
Rond 14u gingen we dan terug naar het onthaal voor pelgrims om een
plaatsje te boeken. Daar stond ondertussen een massa aankomende
pelgrims. Een ervan was Kathy, een Duitse die vanuit Geneve
(Zwitserland) te voet vertrokken was. Even later ontmoetten we ook
Kate uit New York die vanaf hier de Camino ging beginnen (ook te voet)
met als doel haar Spaanse familie te leren kennen die grotendeels op
de route woont.
Ze gingen alledrie zwemmen in het zwembad wat verderop en vroegen of
ik ook meeging. Ik besliste eerst m'n ketting schoon te maken.
Dat werd een zwaardere opgave dan dat ik vermoedde. Nadat ik het vuile
kettingvet eraf geveegd had, begon ik met een doek en een takje alle
schakels schoon te vegen. Overal zat zand en zout van aan de kust
tussen. Het duurde meer dan een uur tegen dat de ketting proper was en
nog eens 10 min om hem opnieuw te smeren. Maar goed, nu zijn de kansen
kleiner dat er iets misgaat als ik morgen de Pyreneeen overfiets.
Na de harde labeur ging ik zwemmen en legde ik me na enkele lengtes te
drogen in de zon bij Diane, Kate en Kathy.
Ze vroegen of ik zin had om 's avonds samen te eten en gingen iets
later boodschappen doen, terwijl ik vlug een handwas deed.
Toen ik m'n was aan het uithangen was, kwam Diane me halen omdat het
eten gereed was.
Het werd kaas, wijn, fruit en foie gras, yummie.
Toen we daar met z'n vieren zaten te eten, kwam Jeannine, "la mere des
pelerins", een babbeltje met ons doen.
Het werd een mix van Duits, Engels, Frans en Spaans aan onze tafel.
Best wel interessant.
Morgen laat ik deze aangename plaats weer ver achter mij en dan zal
het allemaal wat meer in 't Spaans te doen zijn, een taal waarin ik me
nog niet echt kan behelpen.
gepost door Tjoff op
6/22/2008 11:06:00 p.m.
|
0 reacties
Onderweg kwam ik een man tegen op z'n fiets. Hij was op de terugweg
naar Antwerpen en was ondertussen al 50 dagen onderweg. Hij was naar
Santiago gefietst en naar Portugal om er de heilige Fatima goeiedag te
gaan zeggen.
Vanaf St.Palais (Dona Paleu ofzo in het Baskisch) werd alles tweetalig
aangeduid, in het Frans en in de Baskische taal. Vreemd taaltje. Het
lijkt niet op het Frans, noch op het Spaans. Ik hoorde enkele mensen
tegen elkaar praten maar kon er echt niks van verstaan.
Het landschap begint hier te heuvelen. Na enkele stevige hellingen die
eindeloos leken te duren, kwam ik uiteindelijk na exact 100 km aan in
St.Jean-Pied-de-Port waar ik me aanmeldde bij het onthaal voor
pelgrims. Ik kocht er een pelgrimboekje daar ik dit nog steeds niet
had en doordat het in Spanje anders niet mogelijk is om in bepaalde
refuges te overnachten. Ondertussen heb ik gemerkt dat dat enorm kan
schelen qua kosten. Aan de overkant was nog exact 1 plaatsje vrij in
de Nederlandse refuge, dus probeerde ik daar eens. En weet je wie ik
daar tegenkwam? Jawel, Ton en Ton (http://tonenton.blogspot.com/), de
Nederlanders die na mij enkele dagen met Linze hadden samengefietst.
Linze was deze ochtend vertrokken en was nu al in Puente de la Reina
in Spanje.
In deze refuge ontmoette ik vele mensen van allerlei nationaliteiten:
een Belg van Antwerpen, een Canadees van Quebec, een Spaanse, een
Fransman die oorspronkelijk van Ieper komt en Dianem een Canadese van
Vancouver die momenteel in Dubai woont. Haar blog: http://caminandocaminandocaminando.blogspot.com
Niet te vergeten: redelijk wat Hollanders waaronder Ton & Ton.
Morgen blijf ik hier nog voor een rustdagje. Er is hier dan 1 of ander
festival met optredens enzo dus ja, nu ik hier toch ben kan ik het
maar beter meepikken.
Deze avond aten we met zo'n 20 man aan een lange tafel op het terras
van de refuge. 't Is hier een echte pelgrimsstad met gezellige
straatjes die me af en toe doen denken aan de gezelligheid van Gent.
gepost door Tjoff op
6/21/2008 11:27:00 a.m.
|
0 reacties
Rond een uur of 11 verliet ik de camping en fietste verder vanuit
Onesse door de rest van Les Landes.
Ik ging er een rustig dagje van maken want de benen wilden niet goed
meewerken. Na 56 km kwam ik in Dax aan en ging naar het noorden naar
St. Paul-les-Dax waar een pelgrimsrefuge was. Ik kwam daar samen met 2
wandelende pelgrims aan.
Gareth is een interessante kerel die al meermaals de camino gewandeld
heeft. Zijn eerste keer was in 1985 en dit was zijn vierde keer.
Hij was enkele maanden geleden vertrokken vanuit Worcester (=omgeving
Wales) en had al heel wat regenweer moeten trotseren. Na zijn trip zal
hij naar Rome gaan om daarna priester te worden. Een zware commitment
als je 't mij vraagt. Zijn blog:
http://www.whizz-kidz-pilgrim.blogspot.com
Derek is een Amerikaan van 29 uit Seattle die al 2 jaar in Cambridge
woont, vanwaar hij ook vertrokken is. Met hem ben ik wat pintjes gaan
drinken. Hij is officier geweest in het Amerikaans leger maar is blij
dat hij nooit naar Irak is moeten gaan.
Ik heb nog een tijdje zitten babbelen met Derek. Hij heeft angst voor
wat er over 10 a 20 jaar met de wereld zal gebeuren als de
oliereserves uitgeput zijn. Dan komt er misschien wereldwijde
hongersnood (fertilizers enzo, allemaal dankzij olie).
Hij hoopt op een verkiezingsoverwinning voor Obama omdat die volgens
hem de enige is die Amerika vooruit kan helpen.
Verder is hij fier van een staat te komen waar de vrouwen aan de macht
zijn. Hij zei me dat hij blij was nog eens wat andere mensen te
ontmoeten die Engels spreken. Hij is uiteindelijk al van maart
onderweg en doet dit om eens na te denken over wat hij met zijn leven
wil aanvangen en wat hij kan ondernemen om de wereld vooruit te helpen
("never underestimate the power of a small group") omdat het volgens
hem echt wel slecht gaat met de mens.
Een tijdje later gingen we alledrie slapen, alvorens eerst wat te
praten met de koster van de parochie. Hij vertelde over pelgrims die
gek geworden waren door te lang alleen te zijn en te vaak "in the
wild" te slapen. Gisteren was er nog zo 1 langsgeweest die daar al een
paar keer gepasseerd was om een spiegel te stelen. Vree raar.
gepost door Tjoff op
6/21/2008 10:27:00 a.m.
|
0 reacties
Je staat op na een verkwikkende slaap in een heerlijk groot en zacht
bed. De patron kijkt verbaasd als hij merkt dat je er fris uitgeslapen
uitziet. Jij weet dat dat komt doordat je voor 't eerst in vele dagen
eens vast hebt kunnen slapen. Hij biedt je een fantastisch ontbijt
aan. Jij eet zoveel je maar kan, wetend dat je die energie zal nodig
hebben.
Je maakt je fiets vlug klaar, neemt afscheid van de baas die nog
steeds niet goed wakker is omdat hij gisteren samen met jou te lang in
de bar is blijven hangen. Hij laat je 52€ betalen voor de kamer met
ontbijt en zegt dat de rest op zijn kosten is. Je neemt afscheid, hij
roept je nog "bon courage" na, fietst 500 m verder naar de kade. Je
weet dat je vanaf dat moment niet lang meer van de zee zal kunnen
genieten.
Om half 10 deze morgen nam ik aan die kade de overzet naar Arcachon.
Het begon al lekker warm te worden. Op de boot babbelde ik een beetje
met een kerel die ook met z'n fiets op de boot zat. Hij wou een ritje
naar Pyla, de grote duin wat verderop, maken en was zich aan het
voorbereiden om volgend jaar ook naar Santiago te fietsen.
Net voor Arcachon ligt het vol vissersbootjes. Tientallen mensen
stonden vanop hun bootje te vissen. 't Was net een dorp op het water.
Zalig om te zien.
In Arcachon aangekomen, begon ik rustig langs enkele vissersdorpjes te
fietsen om vervolgens een spoorweg te volgen die me Les Landes
binnenloodste. Vanaf hier begon het landschap drastisch te veranderen
en dit op relatief korte tijd. Kilometerslange bossen, platte en
valsplatte stukken die tot aan de horizon reikten, volgden elkaar op.
Af en toe werd dit onderbroken door de zoveelste houtskoolstokerij of
houtzagerij. Dat er ook vaak kweekbossen tussenzaten, kon ik zien aan
de open velden die ontstaan waren door afgehakte bomen.
Op den duur heb je 't wel gezien, maar dankzij het verhaal van Maarten
(zie 1 van de laatste comments) die in 2004 via deze route naar
Valladolid fietste, wist ik waaraan ik me kon verwachten.
Les Landes zijn inderdaad grotendeels saai, dus besliste ik wat tempo
te maken. Ik beet door en trachtte steeds tussen 21 en 27 km/u te
fietsen. Het was een warme dag dus probeerde ik om de 5 km te drinken
en om de 25 km iets te eten. Dat systeem bleek heel goed te werken. Na
92 km kwam ik 2 vrouwen met pelgrimstaf tegen. Ze kwamen van Poitiers.
Ze waren begin vorige week vertrokken. Toen ik vertelde dat ik Belg
was, vroegen ze mij of ik geen zekere Luc was tegengekomen. Luc is een
Antwerpenaar waarmee ze enkele dagen samen gewandeld hadden. Die was
ik dus niet tegengekomen maar toen ik zo'n 2 kilometer verder een man
zag lopen met een pelgrimstaf riep ik "hallo".
Hij draaide zich om en ik zei "Goeiedag, u bent Luc zeker?".
"Heu ja" antwoordde hij verbaasd. Ik deed de uitleg en na wat straffe
verhalen tegen elkaar verteld te hebben, besloot ik een eindje met hem
mee te wandelen. We wandelden een klein half uurtje, namen een foto
van elkaar en wensten elkaar nog veel succes.
Luc is begin mei in de buurt van Antwerpen vertrokken (te voet). Toen
ik zei dat ik alles op zo'n 2 maanden gepland had, vertelde hij dat
het voor hem een droom is die hij al 40 jaar koesterde en die nu in
vervulling ging. Bij zijn vertrek was er een groot feest en een
eucharistieviering aan te pas gekomen. Zijn vrouw houdt een blog voor
hem bij op http://luc2santiago.come2me.nl
Daarna peerde ik nog eens goed door en besloot ik na 123 km neer te
strijken op een camping in Onesse-et-Laharie. De benen en knieën doen
weer pijn en toen ik hier toekwam had ik het gevoel uitgedroogd en
oververhit te zijn. Doordat de camping nog maar 2 dagen open is en
doordat het volk hier pas in juli toestroomt, is het hier heel rustig.
De uitbater was nog bezig met de douches en de bar een ander
verflaagje te geven. Ik mocht m'n tentje voor 5€ tussen 2 stacaravans
zetten en de WC en douche van 1 daarvan gebruiken. Hij vroeg me of ik
wou blijven eten voor 10€.
Ik kreeg een aperitief, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert.
Het hoofdgerecht verbaasde me want ik dacht dat het voorgerecht "het
eten" was. Goed gevuld, lekker en niet duur deze keer dus :)
Daarnet nog zitten babbelen met de uitbater over zijn 3 honden, 2
papegaaien en kat.
Naar het schijnt wemelt het in deze streek van het ongedierte. Dit is
de streek van de teken en ander gespuis. Daarnet toen het begon te
schemeren kwamen er allemaal kleine vliegjes rond mij hangen die op de
huid kruipen en jeukerige beetjes placeren. Ik ben dus maar in het
tentje gekropen.
Morgen een "rustig" dagje. Dan fiets ik baskenland binnen en bezoek ik
de stad "Dax". Da's zo'n 50 km van hier. Nu maffen.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/19/2008 06:55:00 p.m.
|
0 reacties
Vandaag ging ik het rustig houden. De benen deden nogal pijn dus
besloot ik in de buurt te blijven.
Ik werd wakker omstreeks 9u en werd begroet door André en zijn vrouw.
Ze hadden een lekker ontbijt voorzien, zonder dat ik daarnaar gevraagd
had. Ze zijn afkomstig van de streek rond Dordogne en hebben een zoon
die met zijn gezinnetje in Brussel woont.
Daarna begon ik m'n spullen op te ruimen en liet ik het tentje drogen
in de zon. André en zijn vrouw wensten me nog een goeie reis en
verlieten de camping voor een fietstochtje. Een tijdje later vertrok
ik ook en reed langzaam voorbij het onthaal. Daar was niemand dus had
ik wat geld uitgespaard. Ik reed naar Cap Ferret via enkele fietspaden
door de bossen. Na zo'n 35 km was ik aan het meest zuidelijke punt. Ik
zocht de jeugdherberg en vond die ook maar spijtig genoeg gaat die pas
open in juli. Ik besloot dus maar een kamer te boeken in het
goedkoopste hotel van de buurt. 53€, maar 't is wel met ontbijt.
Daarnet nog lekker gegeten bij het strand. Straks kruip ik in een echt
bed. Vroeg erin, want morgen zal waarschijnlijk m'n langste etappe tot
nog toe worden. Ik hoop tot in Taller in Les Landes te geraken. Op dit
moment zit ik een pintje te drinken op het terras van het hotel
terwijl de baas binnen ruzie zit te maken met zijn vrouw of vriendin.
't Gaat ook overal over dezelfde dingen bij zo'n ruzies. Het gaat over
het feit dat de man nooit wil kuisen :)
Toen ik dit aan het schrijven was, werd ik binnengeroepen door de baas
om aan de bar iets te drinken. Ik werd uiteindelijk getrakteerd op 4
pinten. De baas heeft een wijze vorm van humor. Het is een Pool die
hier 2 jaar geleden zijn eigen zaak opstartte. Hij is naar hier
gekomen toen hij gescheiden was van zijn vrouw. Het doet nog altijd
pijn. Dat zag ik toen hij erover vertelde. Hij is op zoek maar weet
niet goed naar wat. Een zoekend persoon, zoals ze zeggen. Ik ken er
ondertussen bijna alles van. Er was ook nog een koppel waar ik leuk
mee gebabbeld heb.
Het is nu half 12 en ik ga slapen. De baas ging dat ook doen omdat er
morgen om half 9 enkele mensen willen ontbijten. Ik ben daar 1 van. Om
half 10 is er een boot naar Arcachon. Ik moet die halen anders zal ik
een ferme omweg moeten maken of wachten tot de volgende om half 12
maar dat laatste is te laat om tijdig in Taller te geraken. Er is daar
namelijk een pelgrimsgite waarbij je de sleutel moet vragen bij de
office du tourisme, net zoals in Compiègne. Die dingen hebben de
neiging om te sluiten tussen 5 en 6, vandaar.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/19/2008 06:23:00 p.m.
|
0 reacties
Het was vandaag een bijzondere dag. Toch leek het alsof het dat
helemaal niet zou worden. Deze morgen was het, net zoals het
gisterenavond begon, nog steeds aan het gieten. Ik slaagde er toch in
om alles op te ruimen, m'n fiets weer te bepakken en iets later dan
verwacht aan te zetten. Ik betaalde de 16€ voor die dure camping aan
het strand (waar ik gisterenavond gratis op het wifi-netwerk was
geraakt) en vertrok vanuit Soulac-sur-mer naar het zuiden van
L'Aquitane.
L'Aquitane is één van de mooiste streken van Frankrijk, vooral dan
qua natuur. Ik deed m'n regenoutfit en overschoentjes aan en begon aan
m'n helse tocht. Het bleef maar gieten en ik trapte stevig door langs
de prachtig aangelegde fietspaden en -stroken. Ik fietste uiteindelijk
gans de dag door bossen en af en toe langs de zee. Hier in de streek
heb je dus meestal zee, strand en duinen. Die laatste zijn meestal
vrij hoog en beschermen de bossen die erachter liggen.
Ik zag geen mens tijdens m'n fietstocht. Wat ik wel zag was een
wegspurtend hertje van het type bambi.
Nadat ik zo'n 60 km gefietst had, kwam ik plots op een smal fietspad
een Nederlands koppel tegen. Ze kwamen uit de andere richting en waren
net als mij bepakt. Ze kwamen van Sevilla en volgden grotendeels de
St. Jacobs fietsroute.
Aan Pointe de Grave zullen ze 2000 km bereiken. Dat kreeg van mij
alvast een waaw. Ze waren al 5 weken onderweg en namen veel rustpauzes
of verkenden de steden die ze op hun weg tegenkwamen. Toen ik vertelde
dat ik nog maar 11 dagen onderweg was, vonden ze dat mijn tempo nogal
hoog lag.
Ze vertelden me dat ze via St. Jean-Pied-de-Port over de Pyreneeën
gekomen waren. Dat is nl. de minst zware route.
Toen ik zei dat ik via de Col du Somport wou gaan, vertelden ze me dat
ze veel mensen waren tegengekomen die van daar toch naar St. Jean-Pied-
de-Port gestuurd waren omdat het te gevaarlijk zou zijn wegens
vrieskoude.
Op de Col du Somport stijg je nl. op een afstand van 30 km van 400
meter hoogte naar een dikke 1600 meter om daarna in volle vaart weer
af te dalen en Spanje binnen te gaan. Ik ga er dus nog eens over
nadenken.
We praatten een half uurtje en zetten beiden onze tocht verder. Rond
kilometer 70 hield het plots op met regenen en begon de zon erdoor te
komen. Op dat moment kwam ik in een kuststadje aan waar ik vlug wat
voedsel kocht in de Spar. Het was al 40 km geleden dat ik de bewoonde
wereld gezien had. Ik zette m'n tocht verder, drogend in de zon en
genietend van de stilte, het ruisen van de zee en de bossen.
Na 109 km kwam ik in Lège-Cap-Ferret aan. Een vrouw die me zag rijden
zwaaide vanuit haar tuin. Ik remde, keerde me om en sprak haar aan.
Ik legde uit dat ik op weg was naar St. Jacques de Compostelle, zoals
ze dat hier kennen, en vroeg haar de weg naar de camping. Ze zei me
dat ze zelf ook een studio verhuurde en vroeg of ik die wou zien. Ik
reed haar oprit op en achteraan in haar gigantische tuin stond nog een
gebouwtje. Ze toonde me een luxueuze kamer met 2 bedden, een douche en
een keukentje. 30€ per nacht zei ze. Ik zei haar dat ik eerst eens op
de camping ging kijken.
Toen ik daar aan het onthaal kwam, bleek er niemand te zijn. Iets
verder op de camping was een bejaard koppel hun was aan het uithangen.
Ik sprak hen aan, deed m'n verhaal en werd op slag sympathiek bevonden.
Ze vertelden je dat ik m'n tentje achter hun caravan mocht opstellen
en maar moest betalen indien er iemand van de camping zou langskomen.
Dat is dus tot nog toe niet gebeurd. Toen ik na m'n douche geen
restaurant meer kon vinden, besloot ik maar wat conserven-tonijn te
eten. Mijn bejaarde buren vroegen of ik bij hen wat brood wou eten.
Uiteindelijk is het een half stokbrood, een tomaat, vinaigrette, paté
en een perzik geworden. Ze hebben zelfs hun oventje aangelegd om mijn
handdoeken te drogen en ik mocht hun wasdraad gebruiken voor mijn
andere vochtige spullen.
Morgenvroeg ben ik uitgenodigd voor het ontbijt om 9u. Fantastische
mensen!
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/17/2008 08:12:00 p.m.
|
3 reacties
J'ai mal aux genoux!
En ik weet niet of ik dat nu juist gespeld heb. Damn, mijn Frans is slecht.
gepost door Tjoff op
6/15/2008 11:14:00 p.m.
|
5 reacties
Het was vandaag (zondag) weer een stevige pelgrimsdag. Deze ochtend
protesteerden de benen toen ik alweer mijn eerste helling opklom. Het
duurde zo'n kleine 2 uur tegen dat ik het dal, waarin St. Jean-
d'Angély zich bevond, uitgeklommen was. Daarna waren er enkele
tientallen kilometers waar ik geen mens zag. Het enige wat mijn ogen
te zien kregen waren akkers met granen en wijnranken.
De zon slaagde er niet in om door de wolken te breken en na een
kilometer of 40 begon het te regenen. Net daarvoor had ik het
prachtige stadje Saintes bezocht. Leuk colosseum daar, of althans wat
ervan overblijft. Pas tegen kilometer 70 hield het op met regenen.
Ik heb vandaag ook een vos gezien die vlak voor mij de weg
overspurtte. Dat ziet er een grappig beest uit. Ik denk niet dat ik
zo'n beest al eerder in levende lijve ontmoet had.
Na ongeveer 75 kilometer kwam ik in Royan, een sjieke kuststad, aan.
En ja, daar was de zee! Het wemelde er van de toeristen. Ik had er
geen zin in dus reed ik door naar de overzet en belandde ik 3 kwartier
later en 5 kilometer verder aan de overkant op Pointe de Grave. Daar
was de lucht blauw en de vegetatie compleet anders. Ze hebben daar
hoofdzakelijk strand, zee en dennebossen. Een leuk fietspad met pijlen
naar Santiago wees me verder richting zuiden. Na 87 kilometer hield ik
het voor bekeken en installeerde me op een camping waarvan je
rechtstreeks op het strand kan lopen.
Lap, het begint hier te regenen (ouwe wijven en al).
O ja, vandaag kilometer 1000 bereikt!
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/15/2008 11:11:00 p.m.
|
0 reacties
Slangen! Ik ben er niet zot van. Bij 1 van mijn rustpauzes waarbij ik
nog een potje compote en een banaan naar binnen werkte, moest ik,
alhoewel de meeste slangen ongevaarlijk zijn, toch even slikken. Een
gigantische slang stak vlak voor mij de weg over. Toch fantastisch hoe
snel die beesten zich met hun onmogelijk geconstrueerde lijf kunnen
voortbewegen.
Deze morgen had ik in de jeugdherberg van Poitiers een gesprek met een
mevrouw. Ze was afkomstig van de kanten van Orléans en had enkele
jaren geleden de tocht naar Santiago te voet gedaan. Ze ging akkoord
met mij dat het voor een vrouw toch minder veilig is om zo'n tocht
alleen te ondernemen. Ze vertelde de me dat vele vrouwen die dit doen
vaak hun tentje op een verlaten kerkhof zetten omdat dat naar het
schijnt één van de veiligste plekken zijn om wild te kamperen. Ik
denk niet dat dergelijke plaatsen aan mij besteed zijn. Het heeft naar
mijn mening precies gelijk iets luguber. Vandaag ben ik op de route
niemand tegengekomen maar ik ben er toch in geslaagd om 127 km door te
stampen. Het weer is hier prachtig, in tegenstelling tot wat ik vernam
van Belgenland. Het deed deugd om helemaal alleen te fietsen. Het was
zwaar, dat voel ik aan de knieën, maar uiteindelijk belandde ik toch
op een prachtige camping in het stadje St. Jean-d'Angély.
Als alles goed gaat, zie ik morgen de zee. Ik kan het bijna niet
geloven. Ik ben zot van de zee, altijd al geweest. Ik heb vandaag ook
veel zinnig nagedacht over persoonlijke dingen waarover ik uiteraard
niks kwijtwil tegen het interweb.
Daarnet lekker gegeten in een restaurantje, op aanraden van de
camping. Doordat ik met de groeten van de camping kwam, kreeg ik als
aperitief een kirr gratis. Nee, het was geen kirr royale, maar toch,
het was een kirr ;)
Aan de tafel naast mij kwamen 2 Antwerpenaren zitten die hier waren om
naar de mottocross te komen kijken. Ze vertelden me over grote
modderstromen en overstromingen in België, vooral in Limburg.
Ongelofelijk. Je zou het haast niet geloven als je hier met nog steeds
aangename temperaturen in je (= Cé's) tentje ligt.
Ohja, naar t schijnt kost de iPhone in België 125€, grrr...
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/14/2008 11:58:00 p.m.
|
2 reacties
Deze kwam ik tegen op het moment dat ik er een beetje doorzat omdat de knieën pijnlijk aan het doen waren.
gepost door Tjoff op
6/14/2008 11:45:00 p.m.
|
0 reacties
Vandaag verplichtte ik me ertoe om een rustdag te nemen. Ik ben dus
nog steeds in Poitiers. Ik voel het aan mijn knieën dat dit inderdaad
geen slecht idee is.
Deze morgen fietste ik, samen met Linze naar het centrum van Poitiers
om daar een koffietje te drinken en wat croissants te eten. Het is
weer een prachtige dag geworden met hier en daar een wolkje maar
vooral veel zon. Rond 11u vertrok Linze om verder zijn eigen pad te
volgen. Het is leuk geweest om samen te fietsen.
Ik bestelde nog een warme chocomelk en bleef daar nog een tijdje in
het zonnetje zitten, starend naar de voorbijgangers.
Op een bepaald moment werd ik door iemand aangesproken. Zijn naam was
Nestor en hij had mijn fiets zien staan. Nestor is een Spanjaard. Hij
is ook onderweg met de fiets. Hij was een week geleden vertrokken in
San Sébastian maar oorspronkelijk komt hij van Barcelona. Zijn doel is
om ooit Amsterdam te bereiken. We hebben een half uurtje zitten
babbelen en achteraf wisselden we telefoonnummers uit. Moest ik ooit
problemen hebben als ik in de buurt van San Sébastian ben, kan ik hem
bellen. Hij kent daar redelijk wat mensen.
Even later fietste ik naar het zuiden van Poitiers naar de
jeugdherberg. Het was echter 13u en om in te checken moest ik wachten
tot 16u. Ik besloot dus terug naar het centrum te fietsen om een
stevige biefstuk te eten op een terrasje.
Rond 15:30u kwam ik weer bij de jeugdherberg en wachtte er geduldig. É
voila, nu zit ik op m'n kamer te schrijven en staat m'n fiets veilig
opgeborgen. Subiet nog eens richting centrum wandelen om een draadloos
netwerk te vinden om nog wat op t blogje te zetten en mails te checken
enzo.
Vanavond vroeg slapen om toch zeker rond 9u morgenvroeg op de fiets te
zitten om m'n helse tocht verder aan te vatten.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/13/2008 07:39:00 p.m.
|
0 reacties
Ik ga het vandaag kort houden want ik kan me amper wakker houden. Ik
lig hier op m'n bed in een formule 1 hotel met m'n fiets bij mij in de
kamer.
Vandaag ging de rit van Tours naar Poitiers.
Deze morgen vertrok ik samen met de Hollander onder een aangenaam
zonnetje. Gedurende de rit kwamen er steeds meer wolken aanzetten en
was er een keiharde tegenwind.
Met de gedachte dat je elke kilometer moet verdienen pijnigde ik m'n
knieën steeds opnieuw en opnieuw.
Veel prachtige kastelen op deze route. Het was moeilijk te genieten
doordat het fietsen tegen de wind op zich me echt deed afzien.
Rond km 94 begon het nog eens te regenen ook maar dit hield gelukkig
op rond km 110.
Uiteindelijk kwamen we toe aan de jeugdherberg van Poitiers maar die
bleek volzet te zijn :(
Als troostprijs kregen we een bekertje water omdat we er blijkbaar
echt wel afgepeigerd moeten uitgezien hebben.
Vervolgens gingen we op zoek naar zo'n goedkoop formule 1 hotel, wat
het aantal km voor vandaag op 125 bracht.
Morgen neem ik een dagje rust hier in Poitiers en zeg ik de Hollander
vaarwel.
Hij neemt nl. de zuidelijke route, terwijl ik eerst naar het westen ga
om een stukje langs de kust te doen.
Overmorgen hoop ik tot in St. Jean-d'Angély te geraken om dan de dag
erna in Royan de overzet te nemen en heerlijk de kust af te malen
richting Arcachon.
Maar nu dus eerst in coma vallen.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/13/2008 07:35:00 p.m.
|
0 reacties
Neenee, ik ben nog niet halfweg, bijlange niet. Ik ben gewoon
geografisch gezien net voorbij de helft van Frankrijk. En ja,
Frankrijk is een groot land, dat voel ik in de benen en merk ik aan de
vermoeidheid en het onvermogen om al wat ik tot nu toe gezien heb te
stockeren in m'n visueel geheugen.
Deze morgen werd ik omstreeks 7:30u wakker op die camping daar aan de
Loire en haalde m'n was, die ik de avond ervoor aan de waslijn had
gehangen, binnen. Het wasgoed was nog niet droog maar ik stak het in
een zak.
Nadat alles opgeruimd was en tegen dat de fiets terug bepakt was,
begon ik samen met Linze terug wat kilometers te malen. Na een korte
tankbeurt (bananen, boterhammen, yoghurt en wortels) begonnen we aan
een stevig tempo richting Tours te fietsen. Die wortels kocht ik omdat
ik gisterenavond wat last had van zonneallergie. Da's meestal zo bij
mij als ik rood of bruin geblakerd raak door het zonneken.
In het begin van de route ging het allemaal heel goed vooruit op de
vlakke stukken. Ik haalde zelfs snelheden van 35 km per uur en meer
maar iets later kwamen er terug wat beklimmingen voor wat de snelheid
reduceerde tot zo'n 6 a 8 km per uur.
Na een bezoekje en een koffiepauze in het prachtige stadje "Vendôme",
kwamen we uiteindelijk rond 16u aan in de jeugdherberg van Tours.
Daarnet hebben we hier nog eens bourgondisch, doch op zijn Italiaans,
gegeten, wat geïnternet en wat pinten gepakt. Linze heeft het eten
betaald om de Hollandse zuinigheid te betwisten. Ik had hem eerder
deze week gezegd dat Hollanders overdreven zuinig leven waardoor ze
vaak vergeten te genieten.
Omdat ik het zo sjiek vond dat hij uit dat hokje gestapt was, heb ik
dan de stevige pint getrakteerd die we later op de avond op het terras
van de Irish pub gingen drinken.
Net daarvoor waren we enkele beren van kerels tegengekomen die met de
koersfiets van Utrecht waren gekomen en ook onderweg waren naar
Santiago. Zij waren vorige week vrijdag vertrokken. Compleet geflipt
wat die gasten deden. Vandaag hadden ze bvb. zo'n kleine 120 km
gereden van Chartres naar Tours.
Het feit dat ze moe waren, gaf mij toch nog een beetje het gevoel dat
het normaal is dat ik een beetje compleet kapot ben door vandaag
alweer 90 km op de teller te hebben. Morgen Poitiers proberen halen.
Dat zou iets van een 114 km moeten zijn. Slaapwel allemaal!
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/13/2008 07:34:00 p.m.
|
1 reacties
Vandaag ben ik de Hollander even kwijtgespeeld in Chateaudun maar
ongeveer 2 uur later kwam ik hem weer tegen.
Als alles goed gaat, zullen we in principe tot in Poitiers samen
fietsen.
Wat me hier in de streek opvalt is dat de natuur hier een mediterraan
karakter begint te krijgen. Ah, de camping ligt trouwens aan de Loire
dus ik hoop dat de kikkers en andere beestjes niet teveel lawaai
zullen blijven maken zodat ik toch wat kan slapen.
Ik ben uiteraard alweer compleet uitgeput.
gepost door Tjoff op
6/11/2008 09:48:00 p.m.
|
2 reacties
Na talloze kilometers, snelle afdalingen en helse beklimmingen kwamen
we uiteindelijk bij de jeugdherberg in Chartres aan.
Vervolgens gingen we op zoek naar een cafeetje waar ik een lekkere
Chimay Bleue van 5,30€ dronk. Daarna aten we op een gezellig terrasje
aan de kathedraal van Chartres. Ik at tortelloni met kaassaus maar
toen ik dat verorberd had, bestelde ik er nog een lasagne bij omdat ik
zo'n grote honger had. De kilometerteller wees namelijk 111 km aan
voor vandaag.
Dit was trouwens de eerste dag dat ik me moest insmeren. Blijkbaar ben
ik daar niet grondig genoeg in geweest aangezien ik toch een beetje
verbrand ben.
't Was uiteindelijk bijna constant in het zonnetje fietsen bij zo'n 30
graden.
O ja, voor ik het vergeet, we zijn onderweg nog 2 lotgenoten
tegengekomen, vermoedelijk een echtpaar. Een iets oudere Belgische man
en zijn Hollandse maitresse.
Gisteren kwamen we trouwens nog een man tegen die zichzelf ook pelgrim
noemde en op weg was met de wagen in tegenovergestelde richting op
zoek naar zijn vrouw. Het was een ietwat vrome man waar op het eerste
gezicht mentaal echt wel wat mis mee was. Maar ja, misschien klopt dat
niet he. 't Was maar een indruk.
Nu ga ik slapen. Ik zou graag binnen 2 dagen in Tours staan en da's
nog zo'n 160 kilometer.
gepost door Tjoff op
6/11/2008 09:48:00 p.m.
|
0 reacties
Het werd weer een stevige dag vandaag. Gisteren was ik samen met Linze
in een kruidenierszaakje wat krachtvoer gaan halen. Bananen, isotone
drankjes en yoghurtjes. Die bleken uiteindelijk echt wel van pas te
komen. Na vlug m'n blogverhaaltjes en wat foto's naar m'n Flickr-
account gestuurd te hebben via een onbeveiligd wifi-netwerk van een
brasserie, sloegen we onze voeten tegen de pedalen en zetten we aan
richting zuidwesten.
Onderweg, net voor Meru, een naar mijn mening marginaal stadje, kwamen
we een man tegen die net als ons beladen was. Het was alweer een
Hollander. Deze keer van rond de 70. Hij was op weg naar Santiago en
terug! Hij reed heel wat trager dan ons dus bleven we ongeveer een
uurtje of 2 in elkaars buurt om wat te tateren. Interessante visie
trouwens m.b.t. oude gebouwen en kathedralen enzo. Eigenlijk zijn die
dingen ontstaan door veel leed en vaak ook slavernij dus zijn ze
uiterlijk wel mooi maar waardelijk lelijk.
De route was zwaar en er waren enkele heel lange steile stukken. In
Henonville deden we zelfs een helling van 10% (dat is steil)
Daarna begon ik een hevige pijn te voelen ter hoogte van de
aanhechting tussen m'n scheenbeen en rechtervoet. Dat werd steeds
erger dus besloten we naar de camping in Grisy-les-platres, waar ik nu
in m'n tentje lig, te gaan.
Grisy-les-platres is een klein plattelandsdorpje met op het eerste
gezicht veel inteelt (=vree rare mensen), dat gevestigd is op 3 km van
Breancon. 90 km op de teller.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/11/2008 09:47:00 p.m.
|
0 reacties
Met een dikke 600 kilometer in de benen ben ik ondertussen reeds aangekomen in de jeugdherberg van Tours.
Klik op deze foto om nog andere prachtige foto's te zien.
Ahja, de Hollander heeft ook een blog. Kan je hier lezen: http://linze.waarbenjij.nu
gepost door Tjoff op
6/11/2008 07:14:00 p.m.
|
0 reacties
Er moet een accent op die laatste e staan maar t lukt niet. Op m'n Flickr-account komen er trouwens regelmatig foto's maar k heb meestal geen tijd om ze op t blogje te zetten. Klik op deze om ook de andere te zien.
gepost door Tjoff op
6/09/2008 10:22:00 p.m.
|
1 reacties
Deze morgen werd ik wakker in het bos tussen de tarwevelden. Het was
alweer aan het regenen en ik had het koud. Op dat moment kreeg ik echt
wel het gevoel dat ik vanavond ergens zou moeten slapen waar het deze
keer niet extreem vochtig is. De kans dat ik ziek zou worden, stijgt
nl. met de dag.
Na ongeveer een uur wakker te liggen, besloot ik om 6:30u toch op te
staan. Ik begon al gauw m'n boeltje op te ruimen. Nu nog de zware
tocht door het tarweveld. Op een bepaald moment vond ik een aardeweg
met enkele grote plassen. M'n fiets was een grote plakkerige
modderpoel geworden en ik besloot hem op te kuisen om problemen met
ketting, remmen en andere onderdelen te vermijden. Dat nam al gauw 2
uren in beslag. Na massas water op m'n fiets te doen en nadat m'n
ketting er iets treffelijker uitzag, besloot ik hem in te smeren met
wat kettingvet. Rond een uur of 10 kwam ik uiteindelijk op de verharde
weg terecht. Na nog geen kilometer ging ik even aan de kant om m'n
ketting te controleren. Toen ik opkeek, gebeurde er iets heel
onverwachts.
Daar stond plots een kerel met bijna dezelfde fietshelm en ook bijna
dezelfde fietszakken. Na enkele woorden te wisselen, bleek het om een
kerel van 51 te gaan uit de omgeving van Nijmegen. "Waar ga je heen?"
vroeg hij. "Santiago" zei ik. Hij ook, bleek later. Blijkbaar is hij
ook een zoekend mens, net als ik en we hebben dezelfde vorm van humor.
We fietsten gans de dag en dat viel heel goed mee. We besloten
uiteindelijk om nog enkele dagen zo door te gaan doordat o.a. ons
tempo min of meer hetzelfde is. Vandaag arriveerden we na (voor mij
althans) 87 km in Compiegne waar ik voor het eerst een zalige douche
kon nemen in het pelgrimsoord onder een kapel. Terwijl ik dit noteer,
zag ik net vlak voor de deur op 5 minuten tijd hoe 2 mannen een auto
stalen. Hierbij had ik het machteloze gevoel dat ik iets moest doen.
Maar wat kon ik doen? "Niets" zei Linze, de Hollander waarmee ik gans
de dag fietste. Gelijk had hij, als je er zo over nadenkt.
We hebben deze middag trouwens allebei een stevige lasagne gegeten in
Noyon en deze avond een zalig Chinees restaurantje aangedaan hier in
Compiegne. Normaal gezien, als we t beiden nog zien zitten, zullen we
samen fietsen tot aan Poitiers. Daar neem ik nl. de kustroute.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/08/2008 09:36:00 a.m.
|
2 reacties
Toen ik opstond was het aan het gieten dat het niet normaal was. Zelfs
het bos waar ik mij bevond, kon geen weerstand bieden. Na gedurende de
nacht een paar keer wakker te worden, werd ik uiteindelijk wakker
omstreeks 9:30u en tegen dat alles opgeruimd was enzo en tegen dat ik
op de fiets zat, was het al gauw 11:45u. Een uurtje later hield ik
halt aan een frituur om wat krachtvoer binnen te werken. Ik was een
half uurtje eerder de Franse grens overgestoken. Die Franse frieten
zijn toch zo lekker niet als die van de Frietketel in Gent. Ik heb
gans de dag het gevoel gehad dat een warme douche toch zalig veel
deugd zou doen. De enige manier om wat warm te krijgen was om de
zoveelste helling op te fietsen. Na de stad Cambrai kwam ik in het
gebied dat bekend staat doordat daar de Schelde ontspringt.
Verschrikkelijk veel steile hellingen alginder, ik zeg het u.
Na 2 keer mijn drinkbussen te laten aanvullen door enkele vriendelijke
mensen, slaagde ik er toch in om 97 km te fietsen.
Doordat het geen kilometer ophield met regenen en doordat een deel
daarvan in m'n waterdichte tenue sijpelde, was ik uiteindelijk toch
kleddernat en had ik het koud. Om opnieuw veilig wild te kamperen,
liep ik door een tarweveld omdat daar een bosje was. Misschien was dat
toch niet zo verstandig. M'n fiets nam alle modder mee op de banden.
Hopelijk krijg ik daardoor geen problemen met de ketting en andere
onderdelen. Ik ben doodmoe en ga slapen. Morgen eens een camping
zoeken om eens zalig te douchen enzo.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/08/2008 09:35:00 a.m.
|
1 reacties
Vandaag vertrok ik een beetje veel later dan gepland, wat op zich niet
echt een probleem is daar ik dan waarschijnlijk teveel kilometers zo
gedaan hebben. Om 14:30u vertrok ik, na wat smalltalk (=handig om het
allemaal niet te emotioneel te doen lijken) tegen de teleatlassers,
richting Santiago. Ik kan nu al zeggen dat ik heel erg content ben met
m'n zadel. Geen zadelpijn deze keer. Vorige keer had ik al last nog
voor ik in Oudenaarde was maar nu ging ik door zonder tussenstop,
rechtstreeks naar Ronse. Vanaf Oudenaarde begon het landschap te
heuvelen en traden mijn poriën in werking. Ik wil niet weten hoeveel
zout zweet ik vandaag verloren ben. Gelukkig waren er een paar leuke
afdalingen, bijvoorbeeld die om het centrum van Ronse binnen te gaan.
Zonder stoppen ging ik door tot Doornik. Vervelende gedachten zoefden
door m'n hoofd toen ik besloot om een geschikte slaapplaats te vinden.
Wat als ik nergens een plek vond die toch een beetje afgeschermd was?
Gelukkig vond ik een bosje langs een zijwegje van een zijwegje. Ik lig
dit nu in m'n tentje te typen met rondom mij dierlijke geluiden van
vogels en egels. Vandaag gaf de kilometerteller 88 km aan. Het is nu
22:39u. Ik denk dat ik maar eens ga slapen. Naar t schijnt ga ik
morgen fietsen.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
gepost door Tjoff op
6/07/2008 08:11:00 p.m.
|
3 reacties
gepost door Tjoff op
6/03/2008 05:00:00 a.m.
|
3 reacties
Dit weekend ging ik met een paar vrienden naar Bouillon om daar te kayakken en nog eens een kijkje te gaan nemen in de Middeleeuwse burcht en weinig te slapen enzo.
Kwestie van goed uitgerust te zijn als ik donderdag naar Santiago vertrek.
gepost door Tjoff op
6/02/2008 12:11:00 a.m.
|
0 reacties
Christophe Van Laere's website - Christophes fotoalbum, stamboom Van Laere, Tjoff blogt - Alles over bloggen, running, gezondheid, lopen, Gent, Van Laere, Viette, family, familie, genealogie, genealogy, stamboom, family tree, fotoalbum, foto, photo album, nostalgie
Aanmelden bij
Posts [Atom]
