geSouthParkeerd

Tegenwoordig

Tegenwoordig

"Er zit een sprinkhaan in uw haar".
Ik: *schudde schudde* al Tjoff doende wijze.
"Ik hoop dat ze het overleeft, dat verdient ze nl. echt wel."
Waarom weet ik echter niet maar het houdt alleszins m'n aandacht weg
van waar het in het leven echt om draait. Waar het in het leven echt
om draait is echt wel belangrijk. Ik probeer daar tegenwoordig toch
niet teveel mee bezig te zijn. Tegenwoordig ben dus vooral met het
niet teveel bezigzijn bezig.

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Alien

Vroeger voelde ik me vaak alien tussen vrijgezellen.
Tegenwoordig begin ik me steeds vaker gealiëneerd te voelen tussen koppels.
Dat is een goeie zaak.

Céline

Vanessa en Céline
Originally uploaded by tjoff.

Toch weer toevallig tussen mensen uit het heden en verleden beland. Puur toeval. Céline vertrekt morgen naar Santiago. Goe he. Tjoff live vanuit Patrick Foley's Irish Pub.

Céline, Tjoff
Originally uploaded by tjoff.

Tjoff in Normandië

Tjoff
Originally uploaded by tjoff.

Iets minder herfst dan in België alhier.

Einde

Maandag 07/07 reed ik na 26 km vanuit Dunkerque ons Belgenlandje weer binnen om rechtstreeks een bezoekje te brengen aan m'n grootouders in Koksijde. Het werd een heel erg aangenaam weerzien en op dat moment besefte ik pas dat ik verging van de honger. Na 6 sneetjes brood met charcuterie, 2 kommen soep met ballekens en een heerlijk lange douche ging het al iets beter.
Vervolgens belde ik eens naar m'n ouders die erop stonden om me te komen halen. Hier had ik uiteraard geen bezwaar tegen.

Ik ben 3 dagen onderweg geweest om terug thuis te geraken. Vrijdag kocht ik wat tape en vuilniszakken uit een supermarkt in Santiago. Ik haalde m'n voorwiel eruit en pakte het ganse boeltje in. Dit deed ik ook met Paulas fiets.
Tijdens het gestresseerde alles-op-de-bus-laden ontmoette ik Rudi uit Zwitserland die ook probeerde om zijn fiets in de overvolle laadruimte van de bus te krijgen. Uiteindelijk slaagden we daarin en ging ik helemaal bezweet in de bus zitten voor de lange rit richting Frankrijk. Na talloze tussenstops en ladingen mensen die op en af de bus stapten kwamen we 13 uren later aan in Irun. We assembleerden onze fietsen opnieuw en fietsten 4 km verder de grens over naar Hendaye. Daar moesten we nog de hele dag wachten op een trein naar Bordeaux. Ik stelde voor om een koffietje te gaan drinken en dat deden we dan ook. Het werd een mengelmoes van Engels, Nederlands en Duits maar we konden elkaar in de meeste gevallen perfect verstaan.
Toen Rudi omstreeks 18:30u z'n trein naar Genève nam, wuifden we hem uit en namen vervolgens onze boemeltrein naar Bordeaux.

Op de trein zat een zatte kerel met een fles Richard in z'n broek. Hij zat daar bij ons fietsen cashewnoten te pellen. Ik hield hem in de gaten toen iemand anders me teken deed dat hij misschien wel aan't proberen was om te stelen. Dat was niet het geval. Een tijdje later kwam hij wat mensen lastigvallen en een struisgebouwde Spaanse kerel die rustig een boek zat te lezen kreeg het zwaar op z'n zenuwen. Hij gooide z'n boek naar de kerel, riep "ey! hombre", stekte hem vast bij z'n kraag en gooide hem tegen een tussendeur.
De zatlap stond recht en begon weer onverstaanbaar te babbelen, zoals hij daarvoor ook al deed. Op dat moment nam de Spanjaard z'n spullen, gooide nog wat met scheldwoorden en verliet de wagon. Anderen deden dit ook, daar hij bleef lastig doen. Een tijdje later ging hij op een leeggelopen 4-zit zitten en viel in slaap. De treinconducteur passeerde, maar liet hem zitten daar hij nu rustig was.
Toen we in Bordeaux aankwamen, haalde ik de fietsen van de trein en zag dat de zatlap ondertussen op de grond gevallen was. De treinconducteur riep "monsieur, monsieur" maar er scheen niet veel leven meer uit te komen.

Het was ondertussen al 22u en ik besloot een slaapplaats voor Paula en mezelve te zoeken. In de jeugdherberg van Bordeaux werd ik weggestuurd omdat het "complet" was.
Ik besloot me niet te laten doen en legde uit dat ik daar met 2 fietsen stond en een mevrouw die moe was en dat we van St. Jacques kwamen enzo. De kerel ging eens door z'n papieren, zag dat er een reservatie voor 3 niet was komen opdagen en doorstreepte die. We kregen een kamer voor 4, ha, dat was chance hebben.

De dag erna namen we de trein naar Nantes en vervolgens Le Mans.
Vanuit Le Mans konden we naar Rouan, met een overstap in Caen. Die eerste trein had echter vertraging en we misten de aansluiting naar Rouan. In Caen ging ik dus wat van mijn tak gaan maken tegen de chef. Hij zei me dat er wat later nog een trein was en dat we dan rond 1u 's nachts in Rouan aan zouden komen. Ik bedankte hem vriendelijk en vroeg of er geen hotelletjes in de buurt waren en mogelijkheden om de dag erop in Rouan te geraken. Na wat telefoontjes, regelde hij een hotel met 2 bedden op kosten van de SNCF en konden we de dag erop om gelijk welk uur de trein naar Rouan nemen, ha, dat was chance hebben.

Maandagochtend stonden we om 6u op en kocht ik een ticket voor Paula naar Lille en voor mij eentje naar Dunkerque met een overstap in Aras (=trein naar Lille, 2 haltes eerder). Ik wenste Paula nog een goeie reis, spoorde tot aan de noordelijke top van Frankrijk en fietste België binnen.

Er zijn mensen die graag van deze toestanden lezen zoals hieronder beschreven. Ik ga er meestal van uit dat veel mensen dat al lang weten. Toch zijn het dingen waar ik door die lange fietstocht meer van overtuigd ben dan ooit tevoren:

• Geluk heeft zoveel meer waarde als je het met iemand kan delen. Deel het met iemand waarbij "het gevoel" goed zit.
  
• Onderschat je instinct niet.
  
• Neem beslissingen waarvan je aanvoelt dat je daarmee het gelukkigst kan worden. Vrees geen fouten.
  
• Geef en krijg maar neem niet.
  

Rudi uit Zürich en Paula uit Geel

Rudi uit Zürich en Paula uit Geel
Originally uploaded by tjoff.

Ex-pelgrims waarmee ik samen in Hendaye zat te wachten om naar huis terug te keren.

Feest in Santiago

Feest in Santiago
Originally uploaded by tjoff.

't Zag er de moeite uit.

Dag 29: Het gevoel van de eindbestemming

Dag 29: Het gevoel van de eindbestemming

Deze morgen sliep ik wat langer dan gewoonlijk. Rond 9u werd ik wakker
hier in de reusachtige albergue van Santiago. Linze en Will waren al
weg maar hun spullen lagen er nog aangezien ze vandaag de bus naar
Firisterre namen. Da's zo'n 140 km verderop naar het westen aan de
kust. Sommige pelgrims gaan door tot daar om er hun kleren te
verbranden of in de zee te gooien. Da's naar het schijnt een
eeuwenoude traditie.

Toen ik rond 11u in de buurt van de kathedraal m'n vorig verslagje via
m'n telefoon zat te bloggen kwamen Christina en Katharina naar me toe.
We wensten elkaar proficiat en gingen een koffietje drinken. Rond de
middag gingen we de kathedraal binnen. Ik liep er wat rond en bezocht
er het graf van St Jacobs. Even later begon de mis en ik zocht een
plaatsje. Dat was niet makkelijk want er waren massaal veel mensen,
voornamelijk peregrinos. Je herkent ze aan hun staf of wielerstenue.

Tijdens de mis werd een lijst afgeroepen met aantallen toegekomen
mensen per nationaliteit. Dat doen ze blijkbaar elke dag. Een non zong
op hemelse wijze. 't Was echt prachtig. 'k Heb er een stukje van
opgenomen maar 'k weet niet of de geluidskwaliteit deugd.

O ja, ik vond trouwens een plekje vlak naast Erwin, die ik laatst in
Santo Domingo de la Calzada gezien had. Hij was op 1 juli in Santiago
toegekomen en was de dag erna beginnen doorfietsen naar Firisterre. Na
10 km keerde hij terug naar Santiago omdat "het gevoel" er niet meer
was. Ik kan me heel goed voorstellen wat hij bedoelde. Da's ook de
reden waarom ik niet naar Firisterre ga.

Als je al die tijd een eindbestemming in gedachten houdt en daar ook
de magie van beleeft, is het gevoelsmatig beter daar niet van af te
wijken. Voor mij althans, en voor Erwin dus blijkbaar ook.

Na de mis nam ik afscheid van Erwin en vervolgens van Christina en
Katharina en begon wat rond te slenteren in Santiago. Gezellig stadje,
dat zeker.

Er waren vandaag trouwens feesten. Overal hoorde je Celtische muziek
met violen en doedelzakken. Prachtig.

Ik ging op zoek naar de busmaatschappij ALSA en kocht een ticket voor
morgenavond 18u. M'n fiets moet ik echter gedeeltelijk demonteren en
verpakken om ook mee te mogen nemen. In de supermarkt kocht ik op zijn
McGuyvers handschoenen, een schaar, vuilniszakken, vershoudfolie en
sterke tape. Vervolgens zocht ik een winkeltje waar ik etiketten
kocht. Normaal moet dat wel lukken om de fiets mee te verpakken.

Deze avond ontmoette ik Linze en Will opnieuw en ze stelden me voor
aan Paula, een grootmoeder uit Geel die op een redelijk gewone en
zwaar beladen fiets naar hier gefietst was en compleet over haar
toeren was omdat ze niet goed weet of het zal lukken om terug te
geraken. Morgen zit ze ook op m'n bus en ik zal haar helpen om haar
fiets te demonteren.

Morgenavond (vrijdag) dus naar Irun en dan nog 4 km fietsen naar
Frankrijk.
Wat daarna komt, zien we dan wel :)

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Kathedraal Santiago bij avond

Kathedraal Santiago bij avond
Originally uploaded by tjoff.

Gisterenavond.

Dag 28: Christophocum in Santiago

Dag 28: Christophocum in Santiago

't Is gelukt. Ik ben in Santiago!
Na 28 dagen weg van huis ben ik op de eindbestemming en ik ben van
plan hier een paar dagen te blijven om uit te rusten, de stad te
verkennen en de mensen die ik onderweg tegenkwam opnieuw te ontmoeten.

Deze ochtend werd ik wakker in een albergue in Arzúa.
Ik babbelde nog even met een paar kerels die met de fiets uit de
omgeving van Lyon gekomen waren. Toen m'n fiets bepakt was, begon het
te gieten. Op dat moment vroeg Christina, iemand waar ik gisteren effe
mee gepraat had, of ik zin had om samen een koffietje te drinken. Dat
deed ik dan ook. Ze kwam, samen met een vriendin, uit Madrid en ging
te voet van Ponferrada tot Santiago. Da's een goeie 200 km. We dronken
koffie en praatten even, waarna ze vertrokken.

Ik ging op zoek naar internettoegang maar daarvoor moest ik wachten
tot 10u omdat dan pas de bibliotheek opende.

Rond 11u besloot ik uiteindelijk aan te zetten richting Santiago.
Onderweg kwam ik Jan en Renze tegen die in de voortuin van een villa
zaten te picknicken. Best wel een grappig zicht. Ze vroegen of ik
koffie wou en ik voegde me bij hen.
Vervolgens gingen we onze eigen weg en een uurtje later kwam ik hen
opnieuw tegen.

Vandaag fietste ik vooral veel door eucalyptusbossen. Het was, jawel,
alweer een dag met vele steile beklimmingen.
Na 35 km kreeg ik een hagelbui over me heen en mocht dus m'n
regenoutfit bovenhalen. Dat was geleden van in Frankrijk.

Na nog een paar kilometerslange beklimmingen en het verbijten van de
spierpijn, kwam ik na 53 km in Santiago de Compostela aan.

Toen ik door de drukke straten met de fiets aan de hand naar het plein
voor de kathedraal wandelde, hoorde ik m'n naam roepen. Het was Pol
die in een restaurantje iets zat te eten.
We dronken een pint en een tijdje later gingen we samen naar het
plein. Dat lukte weer niet, want iets verder op een terrasje zat Huub
waarmee we uiteraard weer een pint pakten.

De fietsen hadden veel bekijks door de toeristen die benieuwd waren
naar waar we vandaan kwamen. Uiteindelijk nam ik afscheid en ging naar
de kathedraal. Een prachtig bouwwerk, echt wel.

Een tijdje later ging ik met m'n "credencial", dat ik in St. Jean-Pied-
de-Port gekocht had, naar het peregrinokantoor om een getuigenschrift
in ontvangst te nemen. M'n naam werd er in het Latijn op genoteerd.
Echt iets om in te kaderen.

Het was inmiddels al 18u en ik ging een plan halen bij de oficina
turistica en vroeg waar de albergues zich bevonden. Ik ging naar de
grootste die ook het dichtst bij het centrum lag. Het lijkt hier op
een gigantisch militair hospitaal.

Ik vond eerst m'n slaapplaats niet. Gelukkig begeleidde de kerel van
de balie me door de vele gangen naar de juiste zaal.

En wie lag daar, vlakbij mij? Jawel, Will en Linze. Met hen had ik in
Frankrijk nog samengefietst. Ze waren hier gisteren aangekomen. Over
toeval gesproken :)

Daarnet ben ik met Linze iets gaan eten. 't Was leuk om wat bij te
praten. Nu slapen en morgen eens kijken voor kaartjes enzo.

Verstuurd vanaf mijn iPhone

Santiago de Compostela

Santiago de Compostela
Originally uploaded by tjoff.

't Is gelukt. Om 15:30u kwam ik hier aan. 't Is echt geweldig.

Christina van Madrid

Christina van Madrid
Originally uploaded by tjoff.

Daarnet ontmoet in de albergue van Arzúa. Me nu klaarmaken en naar Santiago de Compostela fietsen.

Dag 27: We zijn er bijna, we zijn er bijna...

Vannacht sliep ik redelijk slecht. Ik werd telkens opnieuw gewekt in
het klooster door een koor van snurkers. Het feit dat ik vlak naast de
badkamer lag waar 's nachts nog een kerel begon te kotsen was ook al
niet echt bevorderlijk. Maar goed, ik werd wakker om 7u, bepakte m'n
fiets en zette aan richting Sarria. Na 12 km kwam ik daar aan en ging
er koffie drinken en een voorraadje krachtvoer inslaan.

Toen ik daar aanzettem kwam ik Jan en Renze tegen. Ze waren op zoek
naar een nieuw zadel want Renze het zijne was gebroken.

Het werd weer al klimmen wat de klok sloeg. Snelle steile afdalingen
waren er ook bij, maar dat duurt meestal niet lang doordat je
snelheden tussen de 50 en 60 km/u haalt.

Deze ochtend hing er een dikke mist boven Gallicia wat het landschap
een mystiek karakter gaf. Toen ik in Sarria aankwam, was mijn haar er
nat van.

Na stevig klimwerk en een lange steile afdaling passeerde ik langs het
prachtige Portomarino dat zich kenmerkt door uitgestrekte valleien met
gigantische meren en vooral veel groen. Een deel van de route verliep
langs de camino waar een gezellig sfeertje dankzij de honderden
pelgrims heerste. Aan een albergue had ik een gesprek met een
Amerikaanse vrijwilliger. Hij boodt me aan om wat te pauzeren en
koffie te drinken. Ik besloot toch verder te fietsen aangezien het nog
73 km was tot Santiago.

't Is de bedoeling om er morgen een rustig dagje van te maken zodat ik
voldoende tijd en energie heb om Santiago al wat te bezichtigen.

Na enkele steile klimmetjes waarbij ik nauwelijks m'n fiets kon
overeind houden en enkele kilometers door mooie eucalyptusbossen, kwam
ik aan in Arzúa waar ik onmiddellijk op zoek ging naar een albergue.
Nadat ik een heerlijke douche genomen had, ging ik naar buiten maar
keerde onmiddellijk terug, omdat het aan het gieten was. Ik nam m'n
jas en ging pizza eten.

Het is ondertussen opgehouden met regenen en de straten zijn bijna
droog. Daarnet kreeg ik overigens het nieuws dat m'n grootmoeder, die
zwaar te lijden had onder chemotherapiem genezen verklaard is!
Morgen nog 40 km tot Santiago, vandaag 97 km gedaan.
't Kan niet meer stuk!

Verpleging in het klooster van Samos

Verpleging in het klooster van Samos
Originally uploaded by tjoff.

Meestal mensen met blaren.

Dag 26: Klimmen naar Gallicia

Deze voormiddag werd ik rond 8:30u wakker in m'n tentje in de schuin
aflopende tuin van de albergue municipal van Villafranca del Bierzo.
Pol was zo vriendelijk geweest m'n batterij uit het stopcontact te
halen vooraleer de albergue om 8u zijn deuren sloot.
Ik ruimde mijn materiaal rustig op, wenste Pol een goeie reis en typte
2 verslagjes uit op de iPhone. Nadat m'n fiets weer bepakt was, ging
ik naar de Plaza Major om een koffietje te drinken op het terras en
wat te internetten.

Je raadt nooit wie daar zat. Jawel, Huub nam daar effe een
koffiepauze. Hij lachte en zei: "Je komt ook overal dezelfde mensen
tegen". Hij had vorige nacht in Ponferrada geslapen en nam eventjes
een rustpauze. Nadat ik alle verslagen van de laatste 5 dagen op m'n
blog gegooid had, at ik een spaghetti en begon uit het dorp te
klimmen. Het was toen al half 3 en het werd klimmen van 500 meter tot
een dikke 1300 meter over een afstand van 35 kilometer onder een
brandende zon. Ja, dat is afzien.

Na de eerste top, kwam een afdaling, een tweede top, weer een afdaling
en alsof dat nog niet genoeg was een derde top.

Maar goed, ik ben in communidad "Gallicia" waar ze Spaans en een
Celtische taal spreken. De Celten hebben hier een grotere invloed
gehad dan de Moren waardoor je hier een ander ras aantreft nl
Spanjaarden met blauwe ogen enzo. De plantengroei is hier ook anders
en het is hier iets vochtiger. Er hangt hier en daar wat nevel, wat
deze streek een mysterieus karakter geeft. Echt prachtig.

Na 67 km en een razendsnelle afdaling naar zo'n 500 meter kwam ik in
Samos terecht. Ik dumpte m'n materiaal in het klooster waar ik nu
tussen de kreupele mensen in een grote zaal in een vies stapelbedje
lig.

Daarnet ging ik in het dorp eten. Na even zoeken kwam ik op het terras
van een gezellig restaurantje terecht waar Jan en Renze, de Hollanders
die ik gisteren onmoette en die ook een dagje met Linze samengefietst
hadden, een flesje wijn zaten te nuttigen. We hadden veel lol maar ik
moest iets voor 10 weg omdat dit klooster om 22u sluit en morgenvroeg
moet ik hier om 7:30u al buiten staan. Morgen toch maar een camping
ofzo zoeken :)