Wat is impro eigenlijk?

Vanavond volg ik m'n laatste les impro comedy van dit seizoen. Ik kijk er al enorm naar uit. Veel mensen hebben geen idee wat impro eigenlijk is. Dit filmpje geeft een goed beeld van een iets complexere oefening.

10 juli

Happy day july 2007
Originally uploaded by tjoff.

Eén van de "Happy day"-momenten met de collega's. Zo'n 2 keer per jaar gaan we voor een paar glazen champagne op een natuurrijk plekje in het Gentse.
Die dag konden we trouwens iets vroeger naar huis wegens het feit dat de Tour de France toen door Gent reed. Klik hier voor m'n artikeltje van die dag.

Veel

Ja, ik heb veel te vertellen maar heb daar momenteel echt de tijd niet voor.
Verder moet ik eerlijk bekennen dat ik blogdinges zoals deze heel erg kan appreciëren.

Running Gear en nog meer impro

Gisterenavond grabbelde ik nog eens ferm in m'n spaarvarken en reed ik naar de Intersport in Mariakerke. Een tijdje geleden had ik deze op m'n wishlist gezet en bij de Intersport hebben ze die dingen, jazeker datte!
De Under Armour® lijn krijgt overal goeie reviews dus kocht ik me dit materiaal:


+ een legging die je ook op die site kan vinden + een paar handschoenen van Asics tegen de koude handen bij 't lopen. Jaha, voor 125€ ben ik nu voorzien om in Siberische omstandigheden de Watersportbaan en omstreken te trotseren.

Toen er daarnet op 't werk iemand aan me vroeg "Christophe, heb jij papieren zakdoekjes?" antwoordde ik "nee", mij realiserend dat dit helemaal fout was doordat ik nog met de lessen impro van gisterenavond in m'n hoofd zat. 't Probleem bij die impro-toestanden is dat je ze op den duur in 't dagelijks leven ook begint toe te passen. Methodes zoals "aanvaarden" en "geen vragen stellen" zijn me daarbij niet langer vreemd. Mits de nodige oefening ga ik ze steeds beter beheersen.
Ik corrigeerde m'n antwoord en reikte een blad papier aan waarbij ik zei "Je allergie voor papieren zakdoekjes zal overgaan als je gebruik maakt van dit papieren bladdoek, nieuw op de markt, maar ik heb het hier toevallig liggen voor jou."
Het was weer vreet plezant gisteren. Na de les vertoefde ik nog enkele uurtjes in de Bal Infernal, gevolgd door een kort bezoekje aan 't Krochtje waar m'n vader toevallig neergestreken was.
Om mijn lichaam van alle "café" te zuiveren en om deze namiddag een beetje geconcentreerd te kunnen zijn op 't werk ging ik deze middag een kilometertje zwemmen in 't Strop. Amai, dat deed deugd. De sportieve mij komt weer stilaan in me op. Gedaan met de winterslaap (heeft ongeveer een maand geduurd).

Ostendsch dialèct

Net via een collega kennis gemaakt met een sterk staaltje prachtig Oostends dialect:

Sabai sabai

Ben ik de enige die dit nummer, naast de hoge verwijfdheidsgraad wel best te pruimen vind? Als het woord "nostalgie" in klank om te zetten is, leunt dit muziekje er voor mij toch heel erg sterk bij aan.



Het nummer bestaat al 20 jaar en zal minstens nog evenlang blijven doorbestaan.
Ahja, en vrijdag ben ik pikant gaan eten bij Le Baan Thai voor de verjaardag van maat E., pikant dat dat was, amai.
Daarna blijven hangen op het feestje van het 9-jarig bestaan van Le Bal Infernal tot in de vroege uurtjes. Zondag ook aldaar geweest voor een workshop impro, neig was dat zeg, gewéldig.

(inspired by Eddy Wally)

Dansende belletjes

Het eerste wat ik vanmorgen stil maar krachtig fluisterde was "Shit!". Ik deed m'n ogen open. De zon scheen door het raam. Het was een mooie koude ochtend. M'n gevoel zei me dat het wel al heel wat later dan 9u moest zijn en dat ik bijgevolg megaveel te laat was voor het werk. Mijn liefje lag in een diepe diepe slaap, net als mij trouwens enkele minuten daarvoor. O ja, mijn gevoel bedroog me. Ik was niet te laat. Het was niet na 9u. Het was 8:53u. 7 minuten restten mij. De wekker, of liever, de gsm: ik had 'm niet gehoord, noch op "snooze" geduwd. Dansende belletjes op het display deden me onmiddellijk besluiten dat ik er doorgeslapen had en dat ik vandaag eigenlijk chance had dat mijn prachtig lijf uit zijn eigen wakker werd.
Ik sprong uit bed, prepareerde m'n lijf (lees: sprong in m'n kleren) en gaf haar een zachte kus op haar slaperige lippen. Ze merkte niks, ze lag daar vredig te wezen.
Ik deed m'n sjaal en jas aan, trok de deur dicht en spurtte de harde wereld in.

Memorabele dingen voor deze dag:

• Het is vandaag E.'s verjaardag en ik heb nog geen cadeau. Wat zal ik kopen? Misschien een antistress uitstapje naar de boerderij om aan koe knuffelen te doen? Ah nee, ik ben een ordinaire mens en zal dus een goedkoop standaardcadeau kopen.
  
• Het is vandaag m'n vaders verjaardag en ik heb nog geen cadeau. Wat zal ik kopen? Tips zijn altijd welkom onder de vorm van commentaar op dit artikel.

Ik heb wel ideëen. Soms zijn ze goed. Soms niet. Meestal spatten ze echter als zeepbellen uiteen wegens niet realistisch.

23

Normaal gezien zwem ik 40 lengtes (=1 kilometer) in 23 minuten.
Toen ik gisterenavond met m'n liefje naar zwembad Ter Wallen ging in Merelbeke om daar een dik uurtje aan laatavondzwemmen te doen, werd ik verrast door haar gedreven zwemcapaciteiten. Haar bijhouden lukte wel maar inhalen kon ik op m'n buik schrijven.
We zwommen ongeveer een goeie 1,5 kilometer en ik herhaalde dat m'n record schoolslag voor de 1 km op 23 minuten ligt.
Daarna huurden we een filmpje uit de videotheek aan de Kinepolis. Door dat filmpje zweer ik plechtig nooit meer 23 minuten te zwemmen. Vanaf nu doe ik het op 22 of 24 of misschien wel 25 minuten.
Nee, mij gaan ze niet liggen hebben.
Supergoeie film trouwens, "The number 23". Kijken, Nu! Echt.

Voor de trendy gamers

Een game, gevonden op http://www.kamagurka.com:

Voor de foute pakjes

Vandaag zou ik mijn zware gedachtengang hier kunnen blootleggen zoals ik al eerder deed maar 'k heb er nu eigenlijk gewoon geen zin in. Ik denk na, en da's een goeie zaak.
Zonder enige reden werd ik deze ochtend wakker met dit nummer stuck in m'n kop:



Let ook op het foute pakje :)
Naar 't schijnt is dit nummer gebaseerd op Piano Concerto No. 2 van Sergei Rachmaninoff wat uiteraard bijzonder cool is.

Improdag in Leuven

In lang vervlogen tijden kwam ik geregeld in Leuven. De auditiedag en de daarbij horende workshop van de Lunatics vond daar zaterdag plaats dus sleepte ik mezelf die dag op een onmenselijk uur (7:30u en dat voor een zaterdag begot!) onder de douche. Nadat ik een beetje bij m'n positieven was gekomen en m'n tank volgegoten had, gaf ik eens goe gas richting Leuven.
Daar aangekomen, dropte ik m'n wagen in een zone die achteraf gezien blijkbaar een zone met parkeerschijf was. Resultaat: 25 eur boete, grrrrrr. In Leuven is het moeilijk om niks mis te doen en zeker binnen de ring. Blijkbaar is het daar overal van betaalegem om deftig (lees: langer dan 2 uur) te parkeren.
Het performen ging soms goed en soms ging ik redelijk de mist in. Maar goed, ik ben nog maar 'n goeie maand bezig met impro en vroeger heb ik nog nooit iets dergelijks gedaan dus zie ik wel evolutie op korte termijn.
Wat ik vooral onthouden heb van de eindbespreking is dat er artistiek gezien nog redelijk wat werk is. En eraan werken is waar ik me vanaf nu mee ga bezighouden want jawel, impro, het ligt me wel. 't Is leuk en 't begint een alsmaar sterkere passie te worden. Wat meer is, je leert op korte tijd nieuwe mensen kennen en doordat je performt met die mensen zit de sfeer onmiddellijk goed.
Tijdens het afwachten voor de bespreking, waarbij we één voor één bij de grote Lunatics-jury moesten gaan, dronk ik een paar pinten en had ik nog fijne gesprekken met de medespelers. En ja, één ervan was mijnheer Netsensei, toffe kerel.

Veranderingen en vooruitzichten

Allereerst wou ik even kwijt dat het terugzien van deze clip me toch alweer doet besluiten dat song & clip prachtig zijn:



Ongetwijfeld het mooiste dat ooit uit Kate Bush kwam. Ze heeft nog mooie dingen gemaakt maar dit was het mooiste. Ik heb gelijk, ik weet het.

Sinds vandaag ga ik een periode tegemoet van meer natuurlijk licht en minder artificieel TL-lamp gedoe. Samen met m'n 3 collega's betrok ik deze ochtend nl. een andere bureau. Als ik voor me kijk zie ik de 3 torens van Gent, de St-Pietersabdij, de boekentoren en de Vooruit. Dit alles panoramischgewijs. Prachtig!
En de invloed van onze nieuwe locatie is nu al duidelijk. Veel minder pessimisme, veel meer optimisme. Minder humeurigheid.
Misschien had dat ook deels te maken met het feit dat we met ons viertjes deze middag naar 't citadelpark gingen om 2 flessen champagne te nuttigen onder deze kiosk:



We doen dat nl. 2 maal per jaar, een traditie die we in 2004 opstartten.

Ons nieuw zicht ziet er ongeveer uit als die foto die ik vorig jaar enkele verdiepingen hoger nam:



Accurater fotomateriaal volgt nog.

Woensdagavond ging ik naar de cursus impro comedy, waarbij ik voor 't eerst rekening moest houden met alles wat we in de vorige lessen hadden geleerd. Niet makkelijk, echt. Ik speelde een onderwijzer die de leraarskamer binnenkwam, vroeger nog een mijnwerker was geweest en een gesprek begon met een collega-onderwijzeres die van adel was. Alle aspecten van de opdracht moesten duidelijk en subtiel in de uitvoering verweven zitten. Persoonlijk vond ik het niet slecht voor 'n eerste keer.
Morgenochtend carpool ik mee naar Leuven voor een ganse dag (van 10u tot 20u) workshop impro comedy. Benieuwd wat dat zal geven.

Er echt niet aan kunnen doen

Zo zat ik ooit eens in m'n geparkeerde wagen, bijna vertrekkensklaar en in schildersoutfit. M'n schilderswerk in de woning die ik net ging betrekken was net voltooid. Situering: ergens eind april 2005.
Er passeerde een meisje met haar fiets. Haar slot zakte van rond haar zadel tussen haar spaken. Haar wiel blokkeerde. De fiets ging verticaal op haar voorwiel steunen. Fiets kwam op m'n capeau terecht. Meisje op de straatklinkers, ter hoogte van m'n portière. Neigverschietend van dit incident reageerde ik in de mate van het mogelijke onmiddellijk. Ik draaide m'n raampje open en vroeg of alles ok was. Toen meisje dit beaamde, was ik al iets meer op m'n gemak. Ze stond op en raapte haar fiets bij elkaar waardoor ik kon uitstappen. Op dat moment besloot ik toch eens te kijken naar mogelijke schade. Maar toen gebeurde wat ik eigenlijk wel had kunnen verwachten: stereotypering en volkswoede.
Een kerel kwam naar me toe met licht dreigende houding en zei: "In plaats van te kijken wat er aan uw auto is zoude beter da meiske helpen!". Mijn verwoede pogingen om de situatie uit te leggen mislukten daar de kerel, van wiens ader ter hoogte van zijn rechterslaap onderwijl twee maal in diameter was toegenomen, gewoonweg geen oren had naar wat ik te zeggen had. Met verheven stem en een kop zo rood als een tomaat begon hij mij verbaal aan de groep van die agressieve egoïstische groep van automobilisten toe te voegen. Hij dwong me tot excuses t.o.v. dat meisje. Het meisje zei daarop "Maar hij heeft er niks mee te maken, ik ben gewoon gevallen". De kerel luisterde niet en ondertussen waren nog enkele andere mensen erbij gekomen die me allemaal met een boze haatdragende blik aanstaarden. Tegen m'n principes in en om de kans op wraakacties van m'n omstaanders te vermijden, excuseerde ik me bij het meisje. Het wrede volk droop af zonder mij te stenigen. Het meisje excuseerde zich bij mij voor de situatie waarin ze me ongewild gebracht had en voor het krasje op m'n capeau. Ik zei dat het niet erg was.
Hoe ik hierop kwam. Wel, meestal kunnen automobilisten er wel aan doen en mensen gaan er ook van uit dat het de automobilisten zijn die de grote smeerlap zijn. Klik.

Haperingen

Hopend dat dit bericht ooit op m'n blog verschijnt, wou ik even kwijt dat ik het beu ben. Blogger hapert/mankeert. Dit gebeurt maar al te vaak. Niet leuk.
Ik begin zwaar te overwegen deftige DNS-hosting en webhosting met ondersteuning voor PHP en een MySQL database aan te kopen om daarop een feilloos Wordpress-blog te zetten.
Ochja, ergernis alom.

Bezigheden, al dan niet in mindere mate

Woensdagavond, 21u, een house-warming party bij een collega in hartje Gent. Om zeker te zijn dat ik de dag erop geen koppijn zou hebben dronk ik daar 1,5 fles water (=3 liter!).
Toen ik daarna samen met C. halthield aan pitakot Isparta (rechttegenover de Vooruit), stootten we plots op Freek en Peter, 2 kerels die ik kende door enkele bizarre gesprekken mee te voeren in Le Bal Infernal. Ze waren "op zijn halloweens" gekostumeerd en deze keer konden ze ons overhalen om toch eens naar hun programma "Het experimenteel half uurtje" op Urgent te luisteren. Zaterdag deed ik dat dan ook en ik kan u bevestigen dat het sterk aan te raden plezante onnozelheid betreft, jazeker. Bij deze wat positieve reclame.
Other news: binnenkort hier terug meer gezever over persoonlijke sportactiviteiten daar het me zeker helpt gemotiveerd te blijven. Doelen stellen is hierbij van essentieel belang. Ik twijfel nog, maar misschien moet ik me gewoon inschrijven voor de 10 km Gaston Roelants op 23/12. Wie weet....

Wouldn't it be nice?

Yes, it would be. Yes, it should be. Maar 't is nie.



Maar 't kan wel.