e=mc²

Enkel nog worstelend met een hoestje denk ik dat enkele sportieve pogingen morgen zeker en vast het proberen waard zijn. Morgenvroeg dus zonder pardon de fiets op. Naast het feit dat ik nu wel al een paar dagen worstel met pijn van die laatste wijsheidstand die er maar niet helemaal wil doorkomen, voel ik dat de energie stilletjes aan weer door mijn lijf begint te vloeien.
Een bewonderenswaardige kerel die de laatste tijd weer vaak opgerakeld wordt en onder andere perfect kon uitleggen wat energie is, was zonder twijfel deze man: Albert Einstein.





Ik blijf ongetwijfeld forever fan!

Hassling Second Life

Toch weer ferm last gehad van de linkerknie vandaag. 'k Zal me vanaf nu wat meer concentreren op de rekoefeningen voor m'n linkerbeen en het volgende loopje, als m'n knie weer volledig pijnloos is, beperken tot 10 minuutjes. Naar 't schijnt is dat 't beste om het boeltje te doen genezen.

Verder deze avond wat zitten prutsen in Second Life. Gisteren heb ik me aangesloten bij de vrijwilligersvereniging "Diversity 2007" die racisme in die virtuele wereld tegengaat en vandaag heb ik volledig van scratch een eigen karakter gemaakt.
Toen Pieter van het werk dit item las, was hij verontwaardigd dat m'n karakter niet wat meer op onze grote helden "The Hoff" of "Hulk Hogan" leek.

Bij deze heb ik het goedgemaakt:

Running 2006: de balans

Begin van een nieuw loopjaar dus tijd om even de balans voor 2006 op te maken.
Sinds de metingen op 26-06-2006 heb ik blijkbaar 400,5 km gelopen en dit verspreid over een totaal van 46 oefeningen wat een gemiddelde geeft van 2 oefeningen per week. Dit nam wekelijks gemiddeld 1u35min in beslag. Het gemiddelde lag op 15,4 km per week. Rekeninghoudende met het feit dat ik soms eens een weekje oversloeg is dat niet slecht, maar het kan altijd beter.

Qua conditie is m'n lijf er sterk op vooruit gegaan. M'n VO₂max was in juni = 33 (=zo goed als geen conditie), was de laatste maanden 64 maar is vandaag 61 (wat een verwaarloosbare daling is) aangezien ik nu sinds tweede kerstdag geen deftige sportieve inspanning meer geleverd heb door m'n verkoudheid.

Ter versteviging van de linkerknie (nog steeds schrik dat ik weer last van de frictie aan de linkerknie ga krijgen) ga ik nu wat oefeningen doen en misschien lukt het me straks nog wel om een klein loopje van 40 minuten te plaçeren, kwestie van weer op gang te komen.

*** UPDATE ***

Daarnet met Doremie naar de film "Confidence" gekeken (goeie film trouwens) en ondertussen de linkerbovenbeenspieren los zitten masseren, wat oefeningetjes met gewichten aan m'n been gedaan, wat pijnlijke stretchoefeningen die ik bij de kine geleerd heb gedaan en daarna een kleine 40 minuutjes rond de Coupure gelopen.

duur: 00:36:40
afstand: 6,2 km
calorieën verbrand: 693 kcal
max. hartslag: 181 bpm
gem. hartslag: 171 bpm

Thuisgekomen eerst wat gestretched maar daarna moest ik toch wat ijs op m'n linkerknie leggen want ik werd weer geplaagd met een verschrikkelijk ambetante pijn.
Vanaf nu dus elke dag de oefeningen en niet overdrijven met het lopen.

Herstelperiode

Oef! Net gedaan met den afwas van een paar dagen en tevens de uitgelezen moment om het eens over m'n recente gezondheidstoestand te hebben.
Toen ik deze ochtend welgeteld 15 minuten wakker was, slaakte ik een luide kreet. Niet omdat ik dit wou, neenee, gewoon doordat m'n linkerteen (de kleinste) bleef hangen tegen de muur waarlangs ik passeerde. Man, dat was pijnlijk. Het eerst wat in m'n hoofd omging was "niet gebroken zijn! niet gebroken zijn!". Gelukkig was er niks te zien. Ik deed m'n sok terug aan, sprong in m'n schoenen en ging naar het werk met de auto. Alhoewel ik liever met de fiets zou gaan, leek het me 't beste daar ik nu al bijna een week te kampen heb met een zware verkoudheid. Ze kwam van diep, bleef wat hangen, mij pestend met een vervelende hoest, waarna ze steeg naar de sinussen, mij pestend met vervelende koppijn om tenslotte vandaag de sinussen te verlaten en gewoon over te gaan in een laatste-fase snotvalling.
Vele vertelsels, artikels en dergelijke hebben me laten weten dat rust in zo'n situaties heel belangrijk is en veel beweging de genezing kan tegenhouden of de toestand verergeren. Rusten is dan ook waar ik me vooral mee beziggehouden heb. 't Vervelende is dat m'n blessure aan m'n linkerknie nu ook al een tijdje volledig genezen is en dat ik enorm graag terug zou willen beginnen LOPEN!
Toen ik deze avond, na wat grocery shopping in den Delhaize met Doremie, thuis kwam, durfde ik het aan om nog eens een kijkje te nemen naar die linkerteen. Deze keer minder fraai. Een gedeelte had zich paars gekleurd (=zie smakelijke foto in 't begin). 't Voelt aan als een blauwe plek en voor de rest geen last van bij 't stappen ofzo dus neem ik aan dat het wel zo erg niet zal zijn. 'k Heb er toch wat Percutalgine opgesmeerd en me daarna een bad genomen met wat Tea Tree. Dat laatste was om die verkoudheid vlugger ne schup onder zijn kont te kunnen geven.

Gaston, here I come...

Morgen is het mijn persoonlijke D-day, de dag waarop het moet gebeuren. Dan loop ik bovenstaand parcours 2 keer (2 x 5km) op de 10km Gaston Roelants.
Alhoewel ik deze week nog last had van twee van de meest nefaste dingen die je kan meemaken tijdens de laatste week (een verkoudheid en een blessure aan de linkerknie) denk ik dat ik er klaar voor ben. De blessure is weg (alhoewel je dat niet helemaal zeker kan weten) en dit geldt ook voor de verkoudheid.
Goed gerust en gegeten vandaag om op krachten te komen. Daarnet nog gezellig naar een leuke film gekeken. Wat ik uit "Bigfish" vooral ga onthouden zijn deze wijsheden:
Iemand die een verhaal, gebaseerd op iets wat hij/zij heeft meegemaakt telkens opnieuw tot vervelens toe vertelt, zal uiteindelijk dat verhaal zelf worden waardoor hij/zij na zijn/haar dood onsterfelijk zal worden doordat datgene wat hem/haar typeert door middel van dat verhaal zal doorgegeven worden. Hij/Zij zal hierdoor een stukje blijven leven.

Wat betreft morgen, staat er een strakke planning op het schema:

• 9:00u: opstaan
  
• 9:00u - 10:00u: pasta eten
  
• 10:20u: klaarmaken --> running outfit aandoen; 4 sluitspelden meedoen; verse kledij, handdoek, toiletzak, mp3-speler, fototoestel, borstnummer, harslagmeter meedoen
  
• 10:30u: naar Brussel rijden
  
• 11:00u: een banaan eten
  
• 11:15u: op zoek gaan naar de start en ondertussen opwarmen
  
• 12:00u: starten
  
• 12:30u-13:00u: finishen
  

Dit plan kan compleet de mist in gaan door o.a. blessuretoestanden enzo...
Let's hope for the best!

Nu mij nog even een kwartier bezighouden met de linkerbovenbeenspieren keihard te masseren zodat die wat slapper worden om de kans op blessureleed morgen te verkleinen.

Duim voor mij!

't Schitterend Ongeluk

Ter gelegenheid van ons 5-jarig bestaan als koppel reserveerde mijn madam, Doremie, bij een restaurant waar we al ne keer gepasseerd waren bij één van onze talrijke wandelingen. Toen ik Doremie leerde kennen was dat eigenlijk ook een schitterend ongeluk dus 't Schitterend Ongeluk in Herzele was inderdaad geen slechte keuze.
Het prachtige, op Gaudí geïnspireerde interieur brengt je al onmiddellijk in een ontspannen stemming.



Bij het binnenkomen word je naar een gezellig betegelde zithoek geleid waar ze je voorzien van een aperitiefke. Doremie nam een Kirr Royal en ik nam een Bacardi cola.
Vergezeld van een lekker hapje (een potje met groentjes, gerookte zalm en wat dressing ofzo) dronken we rustig ons drankje uit.
Wat we daarna allemaal gegeten hebben, weet ik niet zo gedetailleerd meer, maar 't was allemaal heel erg lekker en mooi gepresenteerd. Gelukkig vond ik de gerechten terug op de website van 't Schitterend Ongeluk.
Als voorgerecht kregen we "Zalmtournedos met paprika coulis", daarna "Sorbet met Balegemse jenever", vervolgens als hoofdgerecht "Tongrolletjes met Juliennegroentjes, garnalen en kreeftensaus" om dan als dessert te kunnen genieten van "Bavarois van mandarijntjes met vers" volgens de website. Dat laatste was volgens mij "vers fruit".
Achteraf nog een heerlijke koffie gedronken. Doremie nam een décafféiné omdat ze de komende week toch minstens één nacht zou willen slapen.
Na ons eten zijn we in het donkere Herzele nog een flinke wandeling gaan maken tussen de velden. Na een uurtje ofzo hielden we halt bij een weide waar enkele koeien ons compleet verdwaasd stonden aan te staren. Ik besloot met hen te communiceren. Toen dit resulteerde in een wederzijdse communicatie stond Doremie helemaal paf.
Ze zei: "Gij zijt beter in communiceren met koeien dan met mij".
Misschien had ze wel gelijk.


Wat deed ik vandaag? Awel, vandaag heb ik me vooral geconcentreerd op het 2 uren en 14 minuten lopen aan lage hartslag.
'k Moet het hier toch wel even kwijt want 't was een primeur in m'n persoonlijke loopcarrière. Het was nl. de allereerste keer dat ik 20km gelopen heb. Hoe weet je dat zo zeker, awel door die Navman loopgps (zie hier). Vertrekkende aan m'n deur, liep ik naar de Watersportbaan om daar vervolgens 1 rondje rond te lopen. Bij het tweede rondje besloot ik om halfweg van parcours te veranderen. Toen liep ik langs de R4, richting Zwijnaarde tot net voor de eerste brug die je daar dan tegenkomt. Je kan daar namelijk aan de linkerkant een klein pad nemen dat je naar een jachthaven leidt. Daar volgde ik het pad tot ik terug ergens aan de Watersportbaan uitkwam. Op dat moment zat ik aan een kilometer of 12. Tenslotte deed ik een laatste rondje rond de Watersportbaan. Bij kilometer 16 begonnen de spiertjes rondom m'n kniëen pijn te doen. Om de laatste 4 kilometer te vullen liep ik richting huis en nam ik er nog een half rondje Coupure bij. 'k Heb daarna nog 5 minuutjes gewandeld, gevolgd door 10 minuten stretching om een beetje cooling-down te doen om morgen tenminste nog op m'n benen te kunnen staan.

Doremie had ondertussen heerlijke spaghetti gemaakt. Yummie, dat was smullen!
Na het eten kon ik nauwelijks lopen en besloot ik een 37 graden bad te nemen met Tea Tree etherische olie, die ik een tijdje geleden kocht om het herstellingsproces te bespoedigen. 't Is ondertussen al iets beter nu.
Morgen weer met de gerepareerde fiets naar 't werk want naar 't schijnt helpt dit de bloeddoorstroming in de benen en dus ook het herstel.

Ja, inderdaad, de fiets is gerepareerd. Ik ben 'm vrijdag, nadat ik m'n auto bij de garage ging halen, bij m'n ouders gaan ophalen.
Hij ziet er uit als nieuw:

• afgestoomd
  
• nieuwe binnen- en buitenbanden
  
• achter- en voorwiel gerecht + spaken opgespannen
  
• ketting onderhouden
  
• Sturmey onderhouden
  
• nieuwe pedalen
  

Morgenvroeg eens testen of hij ook nieuw aanvoelt. Hopelijk is dit het einde van de chronische platte banden.

Over vandaag, sport en OwnIndex

Of het lopen me nog steeds boeit?
Ja, ik loop nog steeds, maar ik heb de laatste 2 weken het lopen wat teruggeschroefd om over te schakelen op wat meer alternatieve training. Het is nog steeds de bedoeling om scherp te staan op 17 december want dan loop ik de 10 km Gaston Roelants (zie deze topic).
De reden voor de terugschroeving was omdat ik wat last begon te krijgen aan m'n scheenbenen. Moest ik aan hetzelfde tempo blijven doorlopen zou ik binnen geen tijd een scheenbeenvliesontsteking (=shin splints) hebben dus besloot ik het slim aan te pakken en het lopen wat meer te vervangen door fietsen en zwemmen.
Vorige week liep ik 11 km en de week ervoor ook en dit telkens in 1 oefening vertrekkende van aan m'n deur, 2 rondjes rond de Watersportbaan, en terug.
Momenteel heb ik dus sinds 26/06/2006 al 360,5 km gelopen.
Over de Watersportbaan gesproken: m'n foto die ik op dit moment maakte werd vandaag op Gentblogt gepubliceerd als foto van de dag, keitof! Klik hier voor de link.

Deze morgen bij het ontwaken ging ik dus weer met de fiets naar het werk. Mijn auto is nog steeds in de garage (zie deze topic), waardoor het makkelijker is om me daar niet aan te vergrijpen.

's Middags, 12:45u, sprong ik terug op het zadel van m'n fiets en reed ik naar zwembad Strop. De reden waarom ze je identiteitskaart vragen, leek me vooral gebaseerd op het feit dat je als Gentenaar minder moet betalen. Blijkbaar is dat niet helemaal waar. De incidenten van 2001 bleken namelijk voor deze regel gezorgd te hebben.
Deze keer hoefde ik ze niet te tonen aangezien ik nog een 11-beurten kaart had.
Hms, blijkbaar al van 26 oktober 2005 geleden dat ik mij nog eens deftig gaan afbeulen ben in 't Strop. "Hopelijk is ze nog geldig" dacht ik.
Ze was nog geldig. Ik was blij. Een kleedhokje zoeken, omkleden, 50 cent in het kastje floepen en plons het water in.
25 minuutjes schoolslag gezwommen met 2 kleine pauzes tussendoor om een paar woordjes te wisselen met een collega die daar toevallig ook was. 850 meter in totaal. "Niet slecht voor een ongetraind zwemmer" dacht ik alweer.
Na het zwemmen sloeg het hongergevoel toe dus snelde ik naar m'n fiets en reed ik naar slagerij Dessein op de De Pintelaan. Ze hebben daar enorm lekkere "broodje vleessla" dus bestelde ik een enorm lekker broodje met vleessla.

's Avonds reed ik naar huis maar ter hoogte van de Zuid had ik het alweer zitten: "PSSSSST!!!". Lekke band, opnieuw, 't was tenslotte nog maar een week geleden dat ik een gelijkaardig scenario meemaakte :(
Deze keer was het m'n andere band.
Dan maar te voet verder. Gelukkig stond ik op 20 minuutjes thuis.
Nog meer geluk zelfs: zaterdag had ik ook TipTop materiaal etc gekocht om banden te plakken. Dat kwam goed van pas. Op een half uurtje had ik het gat gedetecteerd, dichtgeplakt en m'n band terug opgepompt. Hopelijk deed ik dat gelijk een echte professional, maar dat zal ik de volgende dagen wel merken zeker? :)

Polar, het merk van m'n hartslagmeter heeft een techniek, OwnIndex genaamd, ontworpen die gedurende 5 minuten je hartslag en de variaties daarin meet om je VO_2max te bepalen en dit terwijl je in rusttoestand bent. VO_2max is het maximale vermogen aan zuurstofopname bij een persoon en bepaalt hoeveel zuurstof iemand tijdens maximale inspanning kan benutten. Hoe hoger dit getal hoe beter de zuurstofvoorziening naar de spieren is. Hoe beter deze zuurstofvoorziening is hoe lager het energieverbruik zal zijn en hoe efficiënter de sporter beweegt.

Mijn VO_2max is sinds ik terug begon te trainen op 26/06 globaal gezien in stijgende lijn gegaan.

Datum	VO2max
29/06	33
08/07	50
09/07	44
07/08	56
06/10	55
06/11	57
21/11	64

Dat wil zeggen dat ik nu ongeveer maar de helft zoveel moet ademen om evenveel zuurstof op te nemen als op 29/06 :-)
Dat wil ook zeggen dat mijn hart minder snel moet kloppen om zuurstofrijk bloed te verspreiden in mijn lijf.
Door minder snel te ademen en doordat mijn hart minder snel klopt, ben ik minder snel moe, kan ik meer aan, gaan m'n organen beter werken, bruis ik van energie en voel ik me beter maar 'k begin nu toch wel wat moe te worden.

Nog even vermelden dat door die alternatieve trainingen de pijn in mijn schenen verdwenen is. Als ik zin heb morgen dus nog es gaan lopen :)

Go Juliette go!

This is Juliette Riddall. She's distant family which was discovered by my grandfather and granduncle by doing some family tree research. She used to live in Melbourne, Australia, but recently moved to London, UK.

Yesterday my grandparents, parents and myself donated some money for sponsoring her during the NEW YORK MARATHON on Sunday. Money will go to "Get Kids Going!" to help disabled children take part in sport by providing specialist sports wheelchairs.

These were her words during her last mail:

I did the truro half marathon on 20/9 in 2.5 hours- its really hilly and didnt stop! I did 20 miles 3 weeks ago in 3 hours 45 mins and Ive been plagued with injured calf muscles so have learnt a heap about pain control!! Anyway at present am nursing second injured calf and have been banned from running until the day and have been swimming instead- but am still going to run and am determined to get round the course- if I can do 20 miles I can do 26! and who says you cant swim your way to fitness for a marathon!

Will she make it? Fingers crossed & thumbs up!

If you want to donate as well, click here: http://www.justgiving.com/julietteriddall